Ας πάρουμε όμως τα γεγονότα από την αρχή, ξεκινώντας από το 2010, όταν ψήφισα τη δεύτερη Κυριακή για περιφερειάρχη τον Πέτρο Τατούλη, αν και είχα σαφείς ενδείξεις ότι είναι ένας ακόμα λαϊκιστής πολιτικός που διαφέρει από τους περισσότερους Ελληνες λαϊκιστές απλώς επειδή δηλώνει φιλελεύθερος και όχι αριστερός ή δεξιός. Γνωρίζοντας λοιπόν ότι υπάρχει μεγάλος κίνδυνος να δημιουργηθεί και με την ψήφο μου ένα νέο λαϊκιστικό καθεστώς, προτίμησα να καταψηφίσω το υπαρκτό τότε καθεστώς Δράκου, επειδή θεωρούσα ότι η διαιώνισή του απειλεί τον πυρήνα της δημοκρατίας. Προς θεού, δεν εννοώ ότι φοβήθηκα έστω και μια στιγμή ότι θα επέβαλε... δικτατορία ο τότε πρόεδρος της ΕΝΑΕ και τρεις φορές εκλεγμένος νομάρχης Μεσσηνίας. Η δημοκρατία όμως δεν κινδυνεύει μόνο από τους πραξικοπηματίες: Κινδυνεύει και από τα πελατειακά δίκτυα που δημιουργούνται με στόχο την επανεκλογή των τοπικών αρχόντων και των κυβερνήσεων. Ενα τέτοιο τεράστιο πελατειακό δίκτυο είχε δημιουργήσει και ο νομάρχης Δημήτρης Δράκος τα 12 χρόνια που διοικούσε τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Μεσσηνίας. Για του λόγου το ασφαλές, υπενθυμίζουμε ότι το δίκτυο αυτό εκμεταλλεύτηκαν πλήρως οι πρώην αντινομάρχες Παναγιώτης Νίκας, Στάθης Αναστασόπουλος και Δημήτρης Καφαντάρης για να εκλεγούν δήμαρχοι Καλαμάτας, Μεσσήνης και Πύλου - Νέστορος αντίστοιχα. Και μην πει κάποιος ότι εκλέχτηκαν δήμαρχοι χάρη στο έργο της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης, γιατί σύμφωνα με τα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής, η Μεσσηνία, παρά τους πλούσιους παραγωγικούς της πόρους, με βάση το κατά κεφαλήν ΑΕΠ ήταν στην 33η θέση ανάμεσα στους 52 νομούς της Ελλάδας. Απλώς η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Μεσσηνίας είχε αναβαθμίσει την τέχνη της επικοινωνίας σε επιστήμη και παρουσίαζε την υπανάπτυκτη οικονομικά Μεσσηνία σαν επίγειο παράδεισο στην ευρωπαϊκή... κόλαση. Στην πραγματικότητα, πίσω από τα επικοινωνιακά βεγγαλικά κρυβόταν μια αναποτελεσματική, κατώτερη των περιστάσεων διοίκηση, και ένα πελατειακό δίκτυο που εμπόδιζε τις υγιείς δυνάμεις να αναπτυχθούν.
Πελατειακή πολιτική ακολούθησε και ο περιφερειάρχης Πέτρος Τατούλης τα 9 χρόνια των δύο θητειών του στην Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση Πελοποννήσου. Χρηματοδοτώντας κυρίως μικροέργα, συλλόγους και εκκλησίες, δημιούργησε έναν διοικητικό μηχανισμό που δεν μπόρεσε να ολοκληρώσει ούτε ένα μεγάλο έργο! Ακόμα και το έργο της διαχείρισης σκουπιδιών παραμένει ακόμα στα χαρτιά, αφού ο κ. Τατούλης δεν μπόρεσε να ξεπεράσει τα "συνήθη" εμπόδια των "nimby" (not in my back yard) και της μαφίας των σκουπιδιών. Είτε είχε προβλέψει τα εμπόδια και δεν τα κατάφερε, είτε δεν τα είχε προβλέψει, το αποτέλεσμα είναι εξίσου απογοητευτικό - και μόνο όσοι έχουν χαθεί στα επικοινωνιακά κανάλια του δικτύου ενημέρωσης που έχει δημιουργήσει ο κ. Τατούλης, με μοναδικό στόχο την επανεκλογή του, δεν βλέπουν την πραγματικότητα.
Τα επικοινωνιακά βεγγαλικά όμως είναι δύσκολο να κρύψουν τη φτώχεια της Πελοποννήσου και τα καραβάνια των νέων που μεταναστεύουν στην Ευρώπη για να βρουν μια αξιοπρεπώς αμειβόμενη εργασία. Κυρίως όμως, είναι αδύνατον να κρύψουν την αλαζονεία με την οποία ο κ. Τατούλης αντιμετωπίζει τους πολιτικούς του αντιπάλους, τον αντιπολιτευόμενο Τύπο, αλλά και όλα ανεξαιρέτως τα κόμματα.
Ευτυχώς, για όσους θα καταψηφίσουν αύριο Κυριακή το "καθεστώς Τατούλη", ο αντίπαλός του Παναγιώτης Νίκας, αν και ασκεί εξουσία επί 14 χρόνια, δεν έχει "καβαλήσει καλάμι" όπως πολλά μέλη της νυν περιφερειακής αρχής. Δυστυχώς βέβαια και ο κ. Νίκας πάτησε στις βάρκες του λαϊκισμού και των πελατειακών δικτύων για να διατηρήσει την καρέκλα του δημάρχου Καλαμάτας. Σε διαφορετική περίπτωση, ακόμα κι αν δεν όρθωνε το πολιτικό του ανάστημα, τουλάχιστον κάτι θα ψέλλιζε όταν οι βουλευτές γέμιζαν τα γραφεία του Δημαρχείου με συμβασιούχους του Stage τάζοντάς τους ότι θα μονιμοποιηθούν.
Προσωπικά, όπως γνωρίζουν άλλωστε οι αναγνώστες της "Ε", έχω ασκήσει πολύ αυστηρή κριτική στον κ. Νίκα για τις συντηρητικές επιλογές του, για τη διατήρηση των πελατειακών σχέσεων, για τις υποσχέσεις και για τη "σοβιετική" πολιτική του, που οδήγησε σε μεγέθυνση του δήμου. Ταυτόχρονα του πιστώνω την έστω ημιτελή πεζοδρόμηση της Αριστομένους, τη βελτίωση του φωτισμού της πόλης, την αύξηση του πρασίνου, καθώς επίσης τις επιτυχίες της "Λευκής Νύχτας" και του "Καλαματιανού Καρναβαλιού" που τόσο λοιδορήθηκαν, κυρίως από τη συντηρητική Αριστερά και την αριστοκρατική Δεξιά.
Σε κάθε περίπτωση, ψηφίζοντας τον Π. Νίκα ουσιαστικά καταψηφίζω το "καθεστώς Τατούλη", ελπίζοντας ότι σε 4 χρόνια δεν θα χρειαστεί και πάλι η αρνητική ψήφος μου. Εννοείται όμως ότι στο Δήμο Καλαμάτας θα καταψηφίσω το "καθεστώς Νίκα" που τα τελευταία 14 χρόνια διοικεί με κύριο κριτήριο την επανεκλογή των μελών της δημοτικής αρχής.
Οποιος και να εκλεγεί όμως, τη Δευτέρα και κάθε μέρα θα συνεχίσω να υπερασπίζομαι τις αξίες της ελευθερίας, της δικαιοσύνης και της δημοκρατίας, ασκώντας αυστηρή κριτική στις πελατειακές σχέσεις, στην αναξιοκρατία και στην παρεοκρατία, που εμποδίζουν την Ελλάδα να γίνει μια κανονική χώρα.
Υ.Γ. Στις 16 Μαρτίου έγραφα: «Στην ύστερη εφηβεία και στα πρώτα νεανικά μου χρόνια, μη έχοντας αντιληφθεί τη σημασία της αρνητικής ψήφου, υποστήριζα ότι είναι προτιμότερη η αποχή από μια ψήφο για την οποία θα μετανιώσεις στο μέλλον. Σχετικά γρήγορα όμως συνειδητοποίησα ότι η αρνητική ψήφος είναι το έσχατο δημοκρατικό όπλο, χωρίς την οποία θα ήταν ανέφικτη η απομάκρυνση από την εξουσία όσων φαντάζονται ότι μπορούν να κυβερνούν μέχρι να... πεθάνουν».
Οπως φαίνεται πάντως, η ελληνική Αριστερά αρνείται να ενηλικιωθεί και να καταψηφίσει όσους καταγγέλλει για διαφθορά. Γι' αυτό δραπετεύει ψηφίζοντας λευκό - άκυρο - αποχή. Χαίρομαι που το 2010 κατάφερα, εκτός των άλλων, να απαλλαγώ και από την ταυτότητα του αριστερού.
Θανάσης Λαγός
Εmail: lathanasis@yahoo.gr
