Προφανώς όμως ο συνδικαλιστής δεν απευθύνεται στη γενιά που μεγάλωσε βλέποντας αγώνες του Champions League, αλλά στη γενιά που πέρασε τη ζωή της διαβάζοντας στις εφημερίδες και ακούγοντας στην τηλεόραση προφητείες για τον "καταστροφικό νεοφιλελευθερισμό" της Μάργκαρετ Θάτσερ και του Ρόναλντ Ρίγκαν. Απευθύνεται στη γενιά που εστιάζει μόνο στη σύγκρουση απεργών ανθρακωρύχων και Μάργκαρετ Θάτσερ, ενώ αγνοεί παντελώς την ανοδική πορεία της βρετανικής οικονομίας από τότε μέχρι σήμερα.
Ανεξάρτητα όμως από τις ιδεοληψίες της ελληνικής γενιάς που θεωρεί ακόμα και σήμερα τον Ανδρέα Παπανδρέου ηγέτη παγκόσμιας εμβέλειας και τη Μάργκαρετ Θάτσερ... ταπεινή αντίπαλό του στα όργανα της ΕΟΚ, η Βρετανίδα πρωθυπουργός πέρασε στην Ιστορία καθώς εκσυγχρόνισε τον οικονομικό χάρτη του Ηνωμένου Βασιλείου, σε πείσμα εκείνων που προέβλεπαν κατάρρευση του καπιταλισμού από ώρα σε ώρα. Στην Ελλάδα βέβαια, ακόμα και σήμερα, εκείνοι που ονειρεύονται να δημιουργήσουν «μια μεγάλη κεντροαριστερή παράταξη» αρνούνται να παραδεχτούν ότι ο Εργατικός πρωθυπουργός Τόνι Μπλερ, από το 1997 έως το 2007, απλώς συνέχισε την οικονομική πολιτική της Θάτσερ.
Δεν μπορούν όμως να μην παραδεχτούν ότι σήμερα η Βρετανία έχει ανεργία μόνο 4% - και ότι οι προφητείες για κατάρρευση της βρετανικής οικονομίας μετά το κλείσιμο των ανθρακωρυχείων αποδείχτηκαν, ως συνήθως, αβάσιμες. Αντιθέτως η ανεργία στην Ελλάδα αγγίζει το 16,5% του εργατικού δυναμικού, και θα ήταν ακόμα μεγαλύτερη αν δεν είχαν φύγει 400.000 νέοι για το εξωτερικό. Την ίδια ώρα οι μισοί τουλάχιστον Ελληνες εξακολουθούν να πιστεύουν ότι η Ελλάδα πρέπει να παραμείνει στην εποχή του... λιγνίτη και αντιδρούν σε κάθε προσπάθεια εκσυγχρονισμού της οικονομίας. Ουσιαστικά οι μισοί Ελληνες εξακολουθούν να πιστεύουν τους ψευδοπροφήτες που για μια ακόμα φορά προβλέπουν ότι ο καπιταλισμός καταρρέει από ώρα σε ώρα, όπως την εποχή της Θάτσερ.
Σε διαφορετική περίπτωση δεν θα συζητούσαμε για την αυτονόητη ανάγκη εκσυγχρονισμού της ελληνικής οικονομίας, αλλά για τα μέτρα ανακούφισης και προστασίας όσων θα πληγούν από τις αναπόφευκτες αλλαγές.
Εκείνοι όμως που εγκληματούν για μια θέση στο στασίδι της εξουσίας, εμποδίζοντας κάθε προσπάθεια εκσυγχρονισμού της ελληνικής οικονομίας, δεν ενδιαφέρονται για τον πόνο του ανέργου ή του χρεοκοπημένου επιχειρηματία. Γι’ αυτό, δεν προτείνουν μέτρα για την ανακούφιση των πληγέντων και την ανάπτυξη της τοπικής οικονομίας ώστε ν’ απορροφήσει τους κραδασμούς. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να μην αλλάξει τίποτα, για να διατηρήσουν το κομματικό τους μαγαζί και το συνδικαλιστικό τους όχημα που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην εξουσία.
Το δίλημμα όμως παραμένει, όπως ακριβώς το είχε θέσει ο πρώην πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου: Ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε.
Θανάσης Λαγός
Εmail: lathanasis@yahoo.gr
