Ετσι κι αλλιώς θα ήταν τουλάχιστον λανθασμένο, αν όχι εγκληματικό, το να κρύψουμε πίσω από τις ηρωικές προσπάθειες των γιατρών και των νοσηλευτών τις αδυναμίες του ΕΣΥ. Ειδικά τώρα που η επαρκής δυναμικότητα των συστημάτων υγείας είναι ένα από τα 6 κριτήρια που θέτει η Κομισιόν, ως προϋπόθεση για άρση των μέτρων περιορισμού, η ελληνική Πολιτεία θα πρέπει να μεταφέρει έγκαιρα οικονομικούς και ανθρώπινους πόρους από αντιπαραγωγικές δραστηριότητες στον τομέα της Υγείας.
Εννοείται βέβαια ότι δεν πρέπει για μια ακόμα φορά να σπαταληθούν δεκάδες εκατομμύρια με πρόσχημα τη βελτίωση των παρεχόμενων υπηρεσιών υγείας και τελικώς ωφελημένες να βγουν μόνο κάποιες μεγάλες φαρμακοβιομηχανίες, όπως συνέβη μεταξύ των ετών 2004-2009. Αυτή τη φορά, οι πόροι οφείλουν να κατευθυνθούν κυρίως στη δημιουργία και λειτουργία Μονάδων Εντατικής Θεραπείας και στην εξασφάλιση επαρκών αποθεμάτων μηχανημάτων και υλικού (όπως αναπνευστήρες, μάσκες κ.λπ.) για την αντιμετώπιση μιας πανδημίας σαν αυτή του κορονοϊού. Και σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να αυξηθούν σημαντικά οι μισθοί τόσο των γιατρών όσο και των νοσηλευτών, ενώ παράλληλα τα νοσηλευτικά ιδρύματα θα πρέπει να στελεχωθούν πλήρως με βάση τις πραγματικές τους ανάγκες.
Για να συμβούν όμως όλα αυτά, θα πρέπει πρώτα απ’ όλα να κοπεί ο ομφάλιος λώρος που συνδέει την υγεία με κάθε είδους ρουσφέτια (τοπικά, κομματικά, συγγενικά) - και παράλληλα να αξιοποιηθούν στο έπακρο οι τεχνολογικές δυνατότητες και η επιστημονική πρόοδος, προκειμένου να παρέχονται σε όλους υγειονομικές υπηρεσίες υψηλής ποιότητας.
Θανάσης Λαγός
