Τι θα μπορούσε λοιπόν να κάνει η κυβέρνηση για να αποφύγει το μονόδρομο της καταστροφής;
Πρώτα από όλα, όπως έχουμε ξαναγράψει πολλές φορές, θα έπρεπε να περιορίσει τις κρατικές σπατάλες απολύοντας από το Δημόσιο περίπου 250.000... πελάτες. Αυτοί οι αργόμισθοι δεν κάνουν τίποτα καθώς έχουν θέσεις σε άχρηστους οργανισμούς που ιδρύθηκαν για να εξυπηρετήσουν κομματικά συμφέροντα. Αν είχαν απολυθεί οι πελάτες, δεν θα κόβονταν οι μισθοί των δασκάλων, των νοσοκόμων, των αστυνομικών και των στρατιωτικών. Επειδή όμως η κυβέρνηση είναι όμηρος των πελατών, προτίμησε τον... μονόδρομο των οριζόντιων περικοπών στους μισθούς και στις συντάξεις - αφήνοντας παράλληλα άθικτους τους άχρηστους οργανισμούς και τις αναχρονιστικές υπηρεσίες. Τώρα περιμένει να βγουν στη σύνταξη 250.000 υπάλληλοι, για να ανακοινώσει επισήμως ότι δεν υπάρχουν χρήματα στα ταμεία κι ότι η ανώτατη σύνταξη δεν θα ξεπερνάει τα 1.000 ευρώ. Οταν το ανακοινώσει, οι 250.000 συνταξιούχοι πελάτες θα "μαυρίσουν" φυσικά τους κυβερνητικούς εταίρους και θα ψηφίσουν όποιον τους υποσχεθεί μηνιαία σύνταξη 1.000.000… δραχμές.
Μια κυβέρνηση η οποία δεν θα ήταν όμηρος των πελατών, θα μπορούσε επίσης να κόψει το οξυγόνο των χαριστικών επιδοτήσεων και των ρυθμίσεων σε 250.000 θνησιγενείς μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Οπως έχουμε τονίσει πολλές φορές, οι επιχειρήσεις αυτές ζουν σε βάρος των υγιών επιχειρήσεων, κλέβοντας ΦΠΑ και ασφαλιστικές εισφορές και ροκανίζοντας δάνεια, επιδοτήσεις κι αποζημιώσεις. Οι παρασιτικές αυτές επιχειρήσεις δεν προσφέρουν τίποτα στην οικονομία, εκτός από μαύρο επιχειρηματικό χρήμα και ψήφους σε διεφθαρμένους πολιτικούς. Οσο υπάρχουν αυτές οι επιχειρήσεις, κανένας σοβαρός επιχειρηματίας δεν πρόκειται να επενδύσει χρήματα σε αυτή την αγορά. Θα επενδύουν μόνο όσοι προσδοκούν ότι μπορούν να βγάλουν λεφτά μέσω συμβάσεων με το διεφθαρμένο Δημόσιο. Οσοι κατά λάθος επενδύσουν πιστεύοντας στον ανταγωνισμό, γρήγορα θα διαπιστώσουν το λάθος τους και θα τραβάνε τα μαλλιά τους. Οταν δεν θα τους έχει μείνει τρίχα από το τράβηγμα, είτε θα αποσυρθούν είτε θα αναγκαστούν να γίνουν αναπόσπαστο τμήμα του διεφθαρμένου οικονομικού και πολιτικού συστήματος.
Σε κάθε περίπτωση, οι 250.000 θνησιγενείς επιχειρήσεις σήμερα ζουν και βασιλεύουν, ενώ την ίδια ώρα πολλές υγιείς επιχειρήσεις βρίσκονται ένα βήμα πριν ή... μετά τον γκρεμό. Χιλιάδες υγιείς επιχειρήσεις πληρώνουν δυσβάσταχτους φόρους και τεράστιες ασφαλιστικές εισφορές, επειδή οι 250.000 θνησιγενείς επιχειρήσεις δεν πληρώνουν τίποτα. Χιλιάδες υγιείς επιχειρήσεις κόβουν τους μισθούς των εργαζομένων τους, για να μπορέσουν να ανταγωνιστούν τη μαύρη εργασία στις 250.000 θνησιγενείς επιχειρήσεις.
Ετσι κι αλλιώς η διατήρηση χιλιάδων μη ανταγωνιστικών επιχειρήσεων εμποδίζει τη δημιουργία νέων ανταγωνιστικών επιχειρήσεων, κι έτσι οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια… αρχικώς τους ψηφοφόρους στον ΣΥΡΙΖΑ και τελικώς την οικονομία στη δραχμή ή στην τούρκικη λίρα.
Από εκεί και πέρα, αν οδηγηθούμε στη δραχμή ή στην τούρκικη λίρα δεν θα φταίει ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε... η Χρυσή Αυγή. Θα φταίνε πρωτίστως οι αστοί πολιτικοί που δεν μπόρεσαν να σώσουν την ελληνική οικονομία από την πλήρη και ανεξέλεγκτη χρεοκοπία. Θα φταίνε πρωτίστως οι κυβερνήσεις που ακολουθούν "μονόδρομους" για να μη δυσαρεστήσουν τους πελάτες τους.
Η σημερινή κυβέρνηση πάντως παραμένει όμηρος των… πελατών κι ακολουθεί το μονόδρομο της καταστροφής.
