Είναι επίσης αστεία η προσπάθεια ταύτισης της εκλογικής ήττας του Ντόναλντ Τραμπ με το τέλος του λαϊκισμού, όταν τα προβλήματα που έφεραν τους λαϊκιστές στην εξουσία όχι μόνο παραμένουν άλυτα, αλλά γιγαντώνονται κιόλας εξαιτίας της πανδημίας του κορονοϊού. Σε κάθε περίπτωση η Δύση δεν μπορεί μακροχρόνια να καταναλώνει προϊόντα που παράγονται στην Ανατολή, με δανεικά από τις αποταμιεύσεις των Ανατολικών. Και στην εγχώρια αγορά, δεν είναι μακροχρόνια εφικτή η επιβίωση των επιχειρήσεων που ανταγωνίζονται μεταξύ τους για το μεγαλύτερο κομμάτι των επιδοτήσεων, αδιαφορώντας πλήρως για την αποτελεσματικότητά τους στην παραγωγική και εμπορική διαδικασία.
Γενικότερα είναι δύσκολη η επιβίωση μιας οικονομίας όταν οι κοινωνικοί εταίροι πιστεύουν ότι οι προσλήψεις στον δημόσιο τομέα είναι πανάκεια για κάθε νόσο. Οταν οι κοινωνικοί εταίροι πιστεύουν όποιον ουσιαστικά ισχυρίζεται ότι η μαζική πρόσληψη οφθαλμιάτρων και ωτορινολαρυγγολόγων θα μας θωρακίσει απέναντι στην Covid-19, ο θρίαμβος του λαϊκισμού είναι αναπόφευκτος. Βεβαίως, υπάρχει και το ενδεχόμενο οι κοινωνικοί εταίροι να πιστεύουν ότι υπάρχουν στην Ελλάδα 15.000 εντατικολόγοι, λοιμωξιολόγοι και νοσηλευτές ΜΕΘ για να προσληφθούν, ή ότι η ειδίκευση ενός γιατρού σε τέτοια θέση διαρκεί μόνο λίγες εβδομάδες...
Στην πραγματικότητα, αυτές οι ανοησίες δεν διαφέρουν σε τίποτα από τις απόψεις του Ντόναλντ Τραμπ αναφορικά με την αποτελεσματικότητα της χλωρίνης στον πόλεμο κατά του κορονοϊού – αλλά στην Ελλάδα σχεδόν κανένας δεν διαφωνεί με τις προσλήψεις στο Δημόσιο, επειδή κατά βάθος ακόμα πιστεύει ότι στο μέλλον θα βρεθεί μια θέση (ή μια επιδοτούμενη επιχείρηση) στο κράτος-πατερούλη και για το δικό του παιδί.
Ετσι κι αλλιώς, η κάθε χώρα έχει τους λαϊκιστές που πιστεύει, γι’ αυτό στην Ελλάδα κάνουν πολιτική καριέρα όσοι υπόσχονται να λύσουν όλα τα προβλήματα με επιδοτήσεις και διορισμούς στο Δημόσιο.
Θανάσης Λαγός
