Ας πάρουμε όμως τα γεγονότα από την αρχή. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, διαπιστώνοντας ότι δεν έχει δυνάμεις στην αυτοδιοίκηση, ναρκοθέτησε μέσω της απλής αναλογικής τους δήμους και τις περιφέρειες, προκειμένου να καταστήσει αδύνατη τη διακυβέρνησή τους από τις επόμενες αυτοδιοικητικές αρχές. Μετά τις εκλογές και στο όνομα της κυβερνησιμότητας, ο υπουργός Εσωτερικών Τάκης Θεοδωρικάκος μετέφερε (κακώς και ενδεχομένως αντισυνταγματικώς) τις ουσιαστικές αρμοδιότητες του Περιφερειακού και του Δημοτικού Συμβουλίου στις αντίστοιχες Επιτροπές. Και έτσι φτάσαμε στη σημερινή κατάσταση, που το Περιφερειακό Συμβούλιο εκδίδει ψηφίσματα κατά της πολιτικής του περιφερειάρχη, και το Δημοτικό Συμβούλιο ψηφίσματα κατά της πολιτικής του δημάρχου.
Για παράδειγμα: Τη Δευτέρα το Περιφερειακό Συμβούλιο Πελοποννήσου καταψήφισε το μάστερ πλαν για τη μετάβαση της Μεγαλόπολης στη μεταλιγνιτική εποχή, με το οποίο όχι μόνο συμφωνεί ο περιφερειάρχης Παναγιώτης Νίκας, αλλά και λαμβάνει αποφάσεις σύμφωνα με την εθνική πολιτική (που χαράσσεται από την κυβέρνηση) για το λιγνίτη. Σύμφωνα μάλιστα με την αντιπολίτευση, ο περιφερειάρχης πρέπει να ακολουθήσει το... μάστερ πλαν (δηλ. το ψήφισμα) του Περιφερειακού Συμβουλίου, που προβλέπει κλείσιμο των λιγνιτικών μονάδων το 2035. Από την πλευρά του ο περιφερειάρχης τονίζει ότι είναι δημοκρατικά εκλεγμένος και άρα νομιμοποιείται να λάβει τις αποφάσεις που ορίζει ο νόμος, ακόμα και όταν αυτές συγκρούονται με τις αποφάσεις του επίσης δημοκρατικά εκλεγμένου Περιφερειακού Συμβουλίου.
Η παραπάνω σύγκρουση ρόλων και αρμοδιοτήτων ευνοεί μόνο όσους θέλουν να διατηρηθούν στο πολιτικό προσκήνιο με μικρά εκλογικά ποσοστά – και ταυτόχρονα αποδυναμώνει κάθε μεταρρυθμιστική προσπάθεια. Ουσιαστικά στην Περιφέρεια η πολυδιάσπαση των πολιτικών δυνάμεων οδηγεί στη συντήρηση της κατεστημένης τάξης, αφού έτσι κι αλλιώς είναι σχεδόν αδύνατη η εκλογή κάποιου χωρίς ισχυρή κομματική –ή τουλάχιστον αναγνωρίσιμη πολιτικά– ταυτότητα. Στους δήμους, και εδικά στους μικρούς δήμους, η πολυδιάσπαση και η σύγκρουση "Βουλευτικού" - "Εκτελεστικού" φέρνουν στον προσκήνιο τους ψεκασμένους που εκμεταλλεύτηκαν την απλή αναλογική και τώρα σαν νέοι Ναπολέοντες μετρούν τον ανθρώπινο χρόνο από τότε που πρωτοεκλέχτηκαν.
Και δυστυχώς, οι επικεφαλής των παρατάξεων τους νομιμοποιούν, προφανώς επειδή πιστεύουν ότι ο Αδόλφος Χίτλερ ανέβηκε τυχαία στην εξουσία και όχι στηριζόμενος από όσους θεωρούσαν ακίνδυνη και γραφική την ανοησία του.
Θανάσης Λαγός
