Προσωπικά αποφεύγω να σχολιάζω ακόμα και τις κραυγαλέες υπερβολές των παρατάξεων της αντιπολίτευσης, επειδή γνωρίζω ότι στην Ελλάδα οι μειοψηφίες σχεδόν πάντα ακολουθούν την οδό της υπερβολής για να προσελκύσουν τα φώτα της δημοσιότητας. Έτσι και αλλιώς στην Ελλάδα ο Τύπος (και ειδικά η τηλεόραση) πάντα προβάλλει τις υπερβολές και τις κραυγές, επειδή η μετριοπάθεια και τα επιχειρήματα δεν έχουν μεγάλη αναγνωσιμότητα και θεαματικότητα. Μετά όμως από τις αναμετρήσεις του 2019 και του 2023, στις οποίες κυριάρχησε η Νέα Δημοκρατία τόσο στις εθνικές όσο και στις αυτοδιοικητικές εκλογές, το πολιτικό έλλειμμα της αντιπολίτευσης σε δήμους και Περιφέρειες έχει πάρει ανεξέλεγκτη διάσταση και υπονομεύει τους θεσμούς.

Ανοίγοντας παρένθεση αξίζει να επισημάνουμε ότι στο υπάρχον κατακερματισμένο τοπίο της ενημέρωσης ακόμα και αν υπήρχε ισχυρός αντιπολιτευτικός πόλος με πειστικό αφήγημα, δύσκολα θα έβρισκε διαύλους επικοινωνίας με το εκλογικό σώμα. Ο δικομματισμός με δύο αντίστοιχους πόλους μέσων μαζικής ενημέρωσης σε κάθε νομό, έχει περάσει στην ιστορία και για αυτό η αντιπολίτευση θα πρέπει μεταξύ άλλων να αναθεωρήσει την επικοινωνιακή της τακτική (γιατί έτσι και αλλιώς στρατηγική δεν έχει), προκειμένου να αποκαταστήσει την επικοινωνία της με το εκλογικό σώμα. Αν επιχειρήσει να την αποκαταστήσει λίγους μήνες πριν την επόμενη αναμέτρηση, απλώς θα γνωρίσει νέα συντριβή στην κάλπη, ακόμα και αν αφηγείται ένα πολύ θελκτικό σχέδιο για την αύξηση του εισοδήματος και τη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των πολιτών.

Το πρόβλημα όμως δεν είναι μόνο επικοινωνιακό. Είναι κυρίως πολιτικό, καθώς οι περισσότερες παρατάξεις της μειοψηφίας δεν έχουν σύγχρονο αφήγημα και για αυτό πολιτεύονται στα όρια της συνωμοσιολογίας και της οπισθοπορίας. Και όταν η αντιπολίτευση ακροβατεί μεταξύ γραφικότητας και ανοησίας, η εξουσία θα συνεχίσει να ισορροπεί μεταξύ αλαζονείας και αυθαιρεσίας.
lathanasis@yahoo.gr