Η Ελλάδα είναι μια από τις πολλές χώρες στον κόσμο που με βάση το μετριοπαθές σενάριο θα δει τον πληθυσμό της να πέφτει περίπου στο μισό σε 80 χρόνια, λόγω υπογεννητικότητας, ενώ το χειρότερο σενάριο προβλέπει συρρίκνωση του ελληνικού πληθυσμού ακόμη και στα 4,73 εκατομμύρια, με δεδομένο το μέγεθος των 10,4 εκατ. το 2017».
Η παραπάνω είδηση από την kathimerini.gr θα έπρεπε να έχει προκαλέσει συναγερμό (και) στην Περιφέρεια, αφού αν μειωθεί στην Πελοπόννησο ο πληθυσμός κατά 50% είναι αδύνατον να συντηρηθούν οι σημερινές υποδομές – και οι "σκοτεινοί χρόνοι" που μάλλον θα ακολουθήσουν ενδέχεται να είναι πιο τρομακτικοί από τους αντίστοιχους στην αρχαιότητα και στο μεσαίωνα. Για να συνειδητοποιήσουμε το μέγεθος του εφιάλτη, αξίζει να καταγραφεί ότι αν μειωθεί ο πληθυσμός κατά 50%, το 2100 θα ζουν σε όλη την Περιφέρεια Πελοποννήσου 289.000 κάτοικοι. Στη Μεσσηνία 79.500, στη Λακωνία 45.000, στην Καλαμάτα 27.500, στη Σπάρτη 10.000, στη Μεσσήνη 3.000 στη Μεθώνη 600 κάτοικοι, ενώ τουλάχιστον τα μισά χωριά θα είναι τελείως ακατοίκητα. Δυστυχώς όμως μέχρι σήμερα, όπως και στην υπόλοιπη Ελλάδα έτσι και στην Πελοπόννησο, οι αιρετοί δεν ασχολούνται με το δημογραφικό πρόβλημα, επειδή η κοντόφθαλμη ματιά τους φτάνει μόνο μέχρι την επόμενη κάλπη. Φαντάζονται οι άμοιροι ότι θα γράψουν Ιστορία κάνοντας... αναπλάσεις – ενώ αν μείνουν γραπτές μαρτυρίες, θα περάσουν στις μαύρες σελίδες της Ιστορίας ως οι κυβερνήτες που οδήγησαν το Μοριά σε "σκοτεινούς χρόνους".
Προφανώς, δεν είναι ούτε οι πρώτοι ούτε οι τελευταίοι άρχοντες που πιστεύουν ότι ο εφιάλτης είναι μακριά… και ότι τελικά θα γίνει ένα θαύμα και θα αποφευχθεί η δημογραφική κατάρρευση της Πελοποννήσου. Σε κάθε περίπτωση, το δημογραφικό πρόβλημα και η ερήμωση της υπαίθρου δεν λύνονται ούτε με αναπλάσεις ούτε βέβαια με υστερικές κραυγές για την αύξηση των γεννήσεων και την καθαρότητα του ελληνικού DNA. Απαιτούν, καταρχάς, ριζοσπαστικά οικονομικά μέτρα – τα οποία αφενός θα μετατρέψουν την Πελοπόννησο σε πλούσια Περιφέρεια και αφετέρου θα προσελκύσουν εργαζόμενους και επενδύσεις από όλο τον κόσμο.
Πρώτα απ’ όλα όμως, θα πρέπει όλοι να συνειδητοποιήσουμε ότι η Πελοπόννησος θα προσελκύσει νέους κατοίκους μόνο αν θα μπορεί να τους διασφαλίσει α) ένα υψηλό βιοτικό επίπεδο και β) ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά τους. Θα πρέπει επίσης να συνειδητοποιήσουμε όλοι ότι το υψηλό βιοτικό επίπεδο δεν διασφαλίζεται ούτε με επιδόματα ούτε με ενισχύσεις που αναπαράγουν την κατεστημένη τάξη πραγμάτων, η οποία οδηγεί με μαθητική ακρίβεια σε δημογραφικό όλεθρο. Η οικονομική ανάπτυξη, η αύξηση του εισοδήματος και η βελτίωση του βιοτικού επιπέδου επιτυγχάνονται μόνο με άνοιγμα των αγορών, που θα επιτρέψει στις επιχειρήσεις και τα άτομα να καινοτομήσουν για να αυξήσουν τα κέρδη τους. Στην Ελλάδα όμως, για πολλά χρόνια η επιχειρηματικότητα τελούσε υπό διωγμό, επειδή κυριάρχησε η άποψη της "κρατικής οικονομικής ατμομηχανής" – η οποία βόλευε τόσο τους αιρετούς όσο και την κρατικοδίαιτη οικονομική ελίτ.
Το μόνο που κατάφερε βέβαια η κρατική ατμομηχανή τις τελευταίες δεκαετίες είναι να σπαταλήσει πολύτιμους παραγωγικούς συντελεστές σε αντιπαραγωγικές δραστηριότητες, και ταυτόχρονα να δημιουργήσει έναν μεγάλο αριθμό εξαρτημένων πολιτών και επιχειρήσεων από επιδοτήσεις κι ενισχύσεις. Ουσιαστικά η κρατικοκεντρική οικονομική πολιτική εκθέτει σε κίνδυνο όλα όσα δημιούργησαν με τεράστιο κόπο οι πρώτες μεταπολεμικές γενιές, που δουλεύοντας σκληρά κατάφεραν όχι μόνο να ξεφύγουν από την απόλυτη φτώχεια, αλλά και να παράγουν τον πλούτο που αφελώς σπαταλά σήμερα το κράτος. Για να ξαναζήσουμε λοιπόν το μεταπολεμικό "ελληνικό οικονομικό θαύμα", θα πρέπει να απελευθερωθούν οι παραγωγικές δραστηριότητες και η δημιουργικότητα των ανθρώπων από τα κρατικά δεσμά – και κυρίως από τη φορολογική τροχοπέδη που εμποδίζει τη μεγέθυνση των επιχειρήσεων και του εισοδήματος. Μεταξύ άλλων χρειάζεται και μια ριζοσπαστική φορολογική μεταρρύθμιση που θα έχει στόχο να προσελκύσει εργαζόμενους και επενδυτές στους ερημωμένους οικισμούς της Πελοποννήσου.
Κατά την ταπεινή μου άποψη, τόσο οι οικονομικοί όσο και οι δημογραφικοί δείκτες θα κινηθούν αμέσως ανοδικά, αν θεσπιστεί ατομικό αφορολόγητο εισόδημα 30.000 ευρώ για μόνιμους κατοίκους οικισμών με πληθυσμό κάτω από 2.000 κατοίκους. Στους μεγαλύτερους οικισμούς το αφορολόγητο εισόδημα δεν πρέπει να είναι μικρότερο από 15.000 ευρώ, ενώ για όλα τα φορολογητέα εισοδήματα φυσικών και νομικών προσώπων πρέπει να ισχύει ένας μοναδικός και ενιαίος συντελεστής 15%. Οι οικονομικοί δείκτες θα κινηθούν επίσης ανοδικά αν το κράτος απαλλάξει από κάθε φορολογική υποχρέωση όσες επιχειρήσεις έχουν τζίρο κάτω από 300.000 ευρώ και εστιάσει την προσοχή του στην είσπραξη του ΦΠΑ, μέσω της αύξησης των ψηφιακών συναλλαγών. Τέλος, η αρμοδιότητα της φορολόγησης της ακίνητης περιουσίας πρέπει να παραχωρηθεί στην τοπική αυτοδιοίκηση, με συντελεστές που σε καμία περίπτωση δεν θα ξεπερνούν το άθροισμα των σημερινών δημοτικών τελών και του ΕΝΦΙΑ. Αν το κράτος συνεχίσει να φορολογεί ό,τι κινείται και ό,τι... δεν κινείται, το οικονομικό χάσμα που χωρίζει την Πελοπόννησο από τις ανεπτυγμένες ευρωπαϊκές περιφέρειες θα μεγαλώνει μέχρι... δημογραφικής κατάρρευσης.
Με απλά λόγια: Ή θα πλουτίσουμε ή θα αφανιστούμε.
Θανάσης Λαγός
