Παράλογο; Εξαρτάται από ποια οπτική γωνία θα εξετάσουμε το αίτημα των κάτοικων: Αν το εξετάσουμε με επιστημονικούς και ορθολογικούς κανόνες, θα το κρίνουμε βεβαίως εντελώς παράλογο. Αν το εξετάσουμε όμως με όρους πελατειακής πολιτικής, θα το αξιολογήσουμε ως λογικότατο και ενδεχομένως ως... πρωτοποριακό! Σε κάθε περίπτωση πάντως δεν ευθύνονται οι κάτοικοι του Καλού Νερού για το χωροταξικό χάος που επικρατεί παντού στην Ελλάδα: Ευθύνονται οι πολιτικοί που συντηρούν την περιβαλλοντική πολυνομία για να κάνουν ρουσφέτια στους... πελάτες. Ετσι, στην Ελλάδα ο καθένας μπορεί να χτίσει όπου θέλει αρκεί να έχει «πολιτική προστασία». Μπορεί να χτίσει δίπλα στο κύμα, μέσα στο δάσος, σε ρέματα και σε… αρχαιολογικούς χώρους. Δεν μπορεί όμως να χτίσει πουθενά αν δεν έχει «πολιτική προστασία», καθώς... απαγορεύεται η δόμηση δίπλα στο κύμα, μέσα στο δάσος, σε ρέματα και σε αρχαιολογικούς χώρους. Ουσιαστικά ο νόμος που ισχύει για τους πολίτες δεν ισχύει για τους πελάτες - αφού ως γνωστόν το πραγματικό Σύνταγμα της Ελλάδας έχει μόνο ένα άρθρο κι αυτό λέει: «Νόμος είναι το δίκιο του πελάτη».

Τι πρέπει να γίνει από εδώ και πέρα; Πρώτα από όλα θα πρέπει να αποφασίσουμε τι ακριβώς θέλουμε: Θέλουμε μια ευνομούμενη Πολιτεία ή θέλουμε να συνεχιστεί η δόμηση δίπλα στο κύμα, μέσα στο δάσος, σε ρέματα και σε… αρχαιολογικούς χώρους;

Πριν όμως βιαστεί η κοινωνία να απαντήσει, θα πρέπει να γνωρίζει ότι η ανεξέλεγκτη δόμηση μεσομακροπρόθεσμα οδηγεί σε απαξίωση των περιουσιακών στοιχείων και σε μεί-ωση του τουριστικού εισοδήματος. Συγκεκριμένα, οι πολίτες θα πρέπει να γνωρίζουν ότι οι πλούσιοι τουρίστες δεν επισκέπτονται υποβαθμισμένες περιβαλλοντικά περιοχές. Τις υποβαθμισμένες περιβαλλοντικά περιοχές τις επισκέπτονται μόνο μπατιροτουρίστες, που δαπανούν όλα τα χρήματά τους στη χώρα τους αγοράζοντας ένα φτηνό πακέτο all inclusive από τους tour operators. Οι μπατιροτουρίστες αυτοί έρχονται μεν για διακοπές στην Ελ-

λάδα, αλλά περνούν όλη τη μέρα τους μέσα στο ξενοδοχείο -ενώ την ίδια ώρα στα διπλανά καταστήματα οι μαγαζάτορες βαράνε μύγες. Εννοείται ακόμη ότι οι tour operators νοικιάζουν με το χρόνο τα δωμάτια δίνοντας ψίχουλα στους ιδιοκτήτες.

Το μοντέλο αυτό αποδείχτηκε καταστροφικό για διάσημους προορισμούς, όπως π.χ. η Ρόδος, που κάποτε φιλοξενούσε Αραβες πρίγκιπες και σήμερα παρακαλάει να την επισκεφτούν άνεργοι Ευρωπαίοι που κάνουν διακοπές με δελτία κοινωνικού τουρισμού ή Ρώσοι μικροαστοί που καταναλώνουν με χρονοκαθυστέρηση όσα κατανάλωνε η Δύση πριν από 50 χρόνια.

Γνωρίζοντας λοιπόν όλα αυτά, οι πολίτες θα πρέπει να αποφασίσουν αν θέλουν να συνεχιστεί η ανεξέλεγκτη δόμηση ή αν θα πρέπει να μπουν κανόνες που θα ισχύουν για όλους. Αν επιλέξουν σιωπηλά να συνεχιστεί η ανεξέλεγκτη δόμηση, δεν υπάρχει λόγος να συνεχιστεί η συζήτηση: Ας είναι καλά να τα χαίρονται τα τσιμέντα... και ας μάθουν γρήγορα να χειρίζονται το Skype, γιατί μόνο έτσι θα βλέπουν τα παιδιά και τα εγγόνια τους που θα εργάζονται πια στην Εσπερία. Αν όμως η ελληνική κοινωνία επιλέξει να μπει τάξη στο χωροταξικό χάος, θα πρέπει πρώτα από όλα να απαγορευτεί σε όλη την επικράτεια, χωρίς καμία εξαίρεση ή παρέκκλιση, η εκτός σχεδίου δόμηση. Μόνο έτσι θα κλείσουν κάποτε οι τεράστιες πληγές που έχουν ανοίξει στην Ελλάδα κι εξυπηρετούν μόνο τις πελατειακές σχέσεις και τα πιο κοντόφθαλμα οικονομικά συμφέροντα. Το χτίσιμο σπιτιών θα πρέπει γενικά να επιτρέπεται μόνο σε οργανωμένους οικισμούς που θα έχουν τις αναγκαίες υποδομές (φως, νερό, τηλεπικοινωνίες, αποχέτευση) αλλά και κοινωνικές δομές (σχολείο, ιατρείο, παιδικό σταθμό, ορισμένες υπηρεσίες κ.λπ.). Οποιος θέλει να χτίσει σε υπάρχοντα οικισμό που όμως δεν διαθέτει όλες τις υποδομές ή κοινωνικές δομές, θα μπορεί να το κάνει ελεύθερα αλλά πληρώνοντας τα διπλάσια χρήματα για άδειες οικοδομής και δημοτικά τέλη. Κι αυτό λόγω των πολλαπλάσιων εξόδων που απαιτούνται εκ μέρους του κράτους και της αυτοδιοίκησης, για την κάλυψη και των πιο στοιχειωδών αναγκών σε αυτά τα μέρη (π.χ. αποκομιδή σκουπιδιών ή μεταφορά σε σχολεία κ.λπ.). Από εκεί και πέρα, θα πρέπει επιτέλους να οριοθετηθούν αυστηρά οι ζώνες τουρισμού, τα βιοτεχνικά και βιομηχανικά πάρκα, η αγροτική γη, οι προστατευμένες οικολογικές περιοχές, τα δάση, ο αιγιαλός. Μόνο έτσι δεν θα χτίζονται πια εργοστάσια δίπλα σε ξενοδοχεία και θερμοκήπια μέσα στο δάσος. Ολα τα υπόλοιπα είναι... χωροταξικά παραμύθια για απαιτητικούς πελάτες.