Δυστυχώς όμως στην Ελλάδα όλα τα επιδόματα προς τις ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού παρέχονται μέσα από ένα δαιδαλώδες σύστημα, που είναι ουσιαστικά ανεξέλεγκτο εξαιτίας της πολυπλοκότητάς του. Αν στο κάδρο της αδιαφάνειας προστεθούν η έλλειψη ουσιαστικών στατιστικών στοιχείων και το θεσμικό πλαίσιο για τα προσωπικά δεδομένα, που θέτει αδιαπέραστα εμπόδια στην άσκηση ουσιαστικού ελέγχου, σχηματίζεται μπροστά μας το θολό τοπίο της επιδοματικής πολιτικής στην Ελλάδα. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο η εκμετάλλευση του δημόσιου χρήματος για ανάπτυξη πελατειακών δικτύων είναι θέμα χρόνου, αφού έτσι και αλλιώς κανένας δεν ενδιαφέρεται για την κατάληξη των ευρωπαϊκών πόρων που διαχειρίζεται ένας ανώνυμος κυβερνητικός υπάλληλος άλλοτε σε συνεργασία με ΜΚΟ και άλλοτε σε συνεργασία με την αυτοδιοίκηση.
Για αυτό κανένας δεν γνωρίζει πόσα εκατομμύρια ευρώ ρίχνονται άσκοπα κάθε χρόνο στο απύθμενο πηγάδι της επιδοματικής πολιτικής. Για αυτό κανένας δεν αναρωτήθηκε γιατί έχει λάβει τόσο μεγάλη διάσταση η απόλυτη φτώχεια στην Καλαμάτα, όταν η δημοτική αρχή ανακοίνωσε το Δεκέμβριο του 2021 πως "οι εξυπηρετούμενοι από το σύνολο των υπηρεσιών και δομών που είναι ενταγμένες ή λειτουργούν με την εποπτεία της Διεύθυνσης Πρόνοιας ξεπέρασαν τους 18.000". Σε έναν δήμο με πληθυσμό 69.849 η παροχή πρόνοιας σε 18.000 πολίτες (25,7% των δημοτών) δεν είναι λόγος περηφάνιας για την ασκούμενη πολιτική. Είναι αιτία αλλαγής της πολιτικής που αυξάνει τη φτώχεια και προκαλεί θύλακες διαφθοράς.
Θανάσης Λαγός
