Παράλληλα ετοιμάζουν αντισυγκεντρώσεις με σκοπό να εμποδίσουν τη διεξαγωγή του φεστιβάλ. Την ίδια ώρα στην κεντρική πολιτική σκηνή κυριαρχεί η συζήτηση για το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο που θα βάλει τέλος στην παράνομη δράση των μελών της Χρυσής Αυγής. 

Καταρχάς και πριν προχωρήσω σε σχολιασμό των παραπάνω οφείλω να ξεκαθαρίσω ότι διαφωνώ οριζοντίως και καθέτως με τις αντισυγκεντρώσεις. Για την ακρίβεια θεωρώ ότι η αντισυγκέντρωση είναι φασιστική μέθοδος και ότι δεν πρέπει να χρησιμοποιείται από τις δημοκρατικές δυνάμεις. Ας μην ξεχνάμε ότι στο παρελθόν στην Ελλάδα αντισυγκεντρώσεις έκαναν μόνο οι παρακρατικές οργανώσεις προσπαθώντας να εμποδίσουν τις συγκεντρώσεις της Αριστεράς. Ας μην ξεχνάμε ότι σε μια τέτοια αντισυγκέντρωση οι παρακρατικοί δολοφόνησαν το βουλευτή της ΕΔΑ Γρηγόρη Λαμπράκη. Γνωρίζω βεβαίως ότι οι αντιφασιστικές και αντιναζιστικές αντισυγκεντρώσεις είναι συνηθισμένη πρακτική σε όλο τον κόσμο καθώς πολλοί πιστεύουν ότι πρέπει να εμποδιστεί ακόμα και με τη βία η "μαύρη επέλαση". Εγώ όμως πιστεύω ότι όταν χρησιμοποιείς βίαιες ή αντιδημοκρατικές πρακτικές σαν αυτές που καταγγέλλεις, το μόνο που κατορθώνεις στο τέλος είναι να ενισχύσεις τις δυνάμεις του σκότους που πολεμάς. 

Γενικότερα είμαι αντίθετος σε κάθε απαγόρευση που έχει στόχο να περιορίσει στο όνομα της δημοκρατίας και της ελευθερίας τη δράση κομμάτων και συλλόγων. Γνωρίζοντας ότι στο παρελθόν πολλά από τα μεγαλύτερα  εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας έχουν διαπραχθεί στο όνομα της δημοκρατίας και της ελευθερίας πολύ φοβάμαι ότι και οι νέες απαγορεύσεις τελικώς θα στραφούν ενάντια στις δημοκρατικές ελευθερίες που θεωρητικώς θα προστατεύσουν. Με άλλα λόγια, πολύ φοβάμαι ότι το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο και οι άλλες απαγορεύσεις μπορούν να γίνουν φονικό όπλο στα χέρια όσων θέλουν να κατακτήσουν την εξουσία ή να γαντζωθούν σε αυτήν κυνηγώντας… αντιδημοκρατικούς δράκους. 

Και πώς θα προστατευθεί η δημοκρατία από όσους θέλουν να την καταλύσουν με τη βία; Η απάντηση είναι απλή και αυτονόητη. Οι εχθροί της δημοκρατίας μπορούν να αντιμετωπιστούν μόνο με τα δημοκρατικά όπλα της πειθούς και των επιχειρημάτων. Από εκεί και πέρα αν τα δημοκρατικά κόμματα δεν μπορούν να ξεγυμνώσουν με ουσιαστικά επιχειρήματα τη… Χρυσή Αυγή τότε το πρόβλημα δεν είναι η Χρυσή Αυγή αλλά τα ίδια τα κόμματα. Από εκεί και πέρα αν η πνευματική ηγεσία δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τις… αρλούμπες της Χρυσής Αυγής τότε το πρόβλημα δεν είναι η Χρυσή Αυγή αλλά η ανικανότητα της πνευματικής ηγεσίας. Από εκεί και πέρα αν ο Τύπος δεν μπορεί να αναδείξει τους κινδύνους που εγκυμονεί η αυξημένη… τεστοστερόνη της Χρυσής Αυγής τότε προβληματική δεν είναι η Χρυσή Αυγή αλλά ο Τύπος. Σε τελική ανάλυση αν ο λαός θέλει να πιστέψει ότι για την κρίση φταίνε οι… μετανάστες και όχι οι πολιτικοί τους οποίους ψήφισε με αντάλλαγμα διορισμούς στο Δημόσιο ή ρυθμίσεις σε θαλασσοδάνεια, τότε δεν είναι προβληματική η Χρυσή Αυγή αλλά ο ίδιος ο λαός που αρνείται να αναλάβει το ποσοστό των ευθυνών που του αναλογούν. Σε κάθε περίπτωση η δύναμη της Χρυσής Αυγής αυξήθηκε επειδή τα παραδοσιακά πολιτικά κόμματα δεν μπόρεσαν να αφηγηθούν την οικονομική κρίση με ορθολογικό τρόπο και κατέφυγαν σε… μεταφυσικά επιχειρήματα για να δικαιολογήσουν τα αίτιά της και την διαχείρισή της. Αν οι δημοκρατικές δυνάμεις δεν επιστρέψουν στο δρόμο του ορθολογισμού πολύ φοβάμαι ότι σύντομα οι μεταφυσικές ναζιστικές ιδέες θα πιάσουν κυβερνητικό στασίδι είτε μέσω της Χρυσής Αυγής είτε μέσω των φίλων του πρωθυπουργού που αρθρογραφούν στην εφημερίδα "Δημοκρατία" σκάβοντας το λάκκο της δημοκρατίας.

Και με τη βία των εχθρών της δημοκρατίας τι γίνεται; Το ερώτημα αυτό έχει απαντηθεί κυνικά από την εποχή του Διαφωτισμού. Η βία των εχθρών της δημοκρατίας θα αντιμετωπιστεί με τη… βία του κράτους. Σύμφωνα λοιπόν με τον Ζαν Ζακ Ρουσό και τον Τζον Λοκ οι πολίτες στις δημοκρατικές κοινωνίες συνάπτουν "κοινωνικό συμβόλαιο" με το κράτος με αμοιβαίους όρους. Με το "κοινωνικό συμβόλαιο" οι πολίτες εκχωρούν στο κράτος το δικαίωμα να χρησιμοποιεί βία για να προστατεύσει τη ζωή τους και την ελευθερία τους. Ετσι λοιπόν το κράτος είναι υποχρεωμένο να χρησιμοποιήσει βία για να σταματήσει τους εχθρούς της δημοκρατίας. Οταν το κράτος δεν χρησιμοποιεί βία για να εμποδίσει τους εχθρούς της αστικής δημοκρατίας ή χρησιμοποιεί βία έναντι ορισμένων εχθρών τότε το "κοινωνικό συμβόλαιο" παύει να ισχύει και ανοίγει ο ασκός του Αιόλου. Με απλά λόγια για να το καταλάβουν και οι πιο ανόητοι διαχειριστές της εξουσίας: Η αστική δημοκρατία κινδυνεύει εκ των έσω όταν το κράτος κυνηγά μόνο αναρχικούς και αριστεριστές ενώ αφήνει τους χρυσαυγίτες να αλωνίζουν. 

 Σε κάθε περίπτωση όμως το κράτος δεν πρέπει να διώκει τους εχθρούς της δημοκρατίας γενικώς και αδίκως. Πρέπει να τους διώκει μόνο όταν κάνουν ποινικά αδικήματα και όχι για τις ιδέες τους. Το κράτος πρέπει να απαντά με βία μόνο όταν οι εχθροί της δημοκρατίας εκδηλώνουν βία για να καταλύσουν το κράτος ή για να προπαγανδίσουν την βίαιη ανατροπή του. Οι άδικες διώξεις εναντίον οποιουδήποτε το μόνο που κατορθώνουν είναι να φέρουν το αντίθετο από το επιθυμητό αποτέλεσμα. Αν λοιπόν η Χρυσή Αυγή φορέσει το φωτοστέφανο του διωκόμενου θα διατηρήσει την υψηλή δύναμή της όπως τη διατηρούσε η Αριστερά όταν την καταδίωκε το κράτος της Δεξιάς. Ο διωκόμενος δεν έχει χρόνο να εξετάσει τα λάθη του ή να κοιτάξει τριγύρω για νέες ιδέες. Ο διωκόμενος τρέχει για να καταλάβει την εξουσία πιστεύοντας ακράδαντα ότι οι διώκτες του τον κυνηγούν αδίκως. Ενίοτε τα καταφέρνει. 

Θανάσης Λαγός