Σε διαφορετική περίπτωση, αν δηλαδή συνεχίσουν να προσφέρονται μόνο χαμηλόμισθες θέσεις εργασίας, τόσο η Μεσσηνία όσο και η Πελοπόννησος κινδυνεύουν να συνθλιβούν στις συμπληγάδες της δημογραφικής συρρίκνωσης και της οικονομικής στασιμότητας. Η στασιμότητα καθιστά αδύνατη την αύξηση του εισοδήματος, με συνέπεια να εντείνεται η φυγή των υψηλά εξειδικευμένων εργαζομένων προς περιφέρειες και χώρες που προσφέρουν μεγαλύτερους μισθούς.
Η έξοδος από τον φαύλο κύκλο της δημογραφικής συρρίκνωσης και της οικονομικής στασιμότητας απαιτεί προσέλκυση μεγάλων επιχειρήσεων, μέσω της παροχής πρόσθετων κινήτρων στους επενδυτές. Οι κεντρικές κυβερνήσεις όμως δείχνουν απρόθυμες να θεσπίσουν Ειδικές Οικονομικές Ζώνες στην Πελοπόννησο – και ταυτόχρονα αρνούνται να παραχωρήσουν στις Περιφέρειες αρμοδιότητες για τη χάραξη ανταγωνιστικής οικονομικής και δημοσιονομικής πολιτικής.
Παράλληλα, οι κοινωνικοί εταίροι δείχνουν να μην έχουν συνειδητοποιήσει ότι το υπάρχον θεσμικό και οικονομικό πλαίσιο οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην κατάρρευση της Πελοποννήσου, αφού η Περιφέρειά μας δεν μπορεί να ανταγωνιστεί ούτε το γειτονικό μητροπολιτικό κέντρο της Αττικής, ούτε τις τουριστικά ανεπτυγμένες Περιφέρειες που εκκινούν κάθε χρόνο με σημαντικό προβάδισμα, χάρη στη φήμη και πελατεία την οποία απέκτησαν αξιοποιώντας τις ξενοδοχειακές τους υποδομές.
Ειδικά οι πολιτικοί και οι τοπικοί άρχοντες αδυνατούν να αντιληφθούν τις σύγχρονες ανάγκες, αλλά και τον κίνδυνο κατάρρευσης της οικονομίας εξαιτίας της πολιτικής που υπηρετεί μόνο εκλογικές σκοπιμότητες και κοντόφθαλμες προσωπικές επιδιώξεις. Γι’ αυτό και παραμένει εκτός προεκλογικής ατζέντας τόσο η προσέλκυση μεγάλων επενδύσεων όσο και η αναδιάρθρωση των αρμοδιοτήτων της κεντρικής κυβέρνησης και της αυτοδιοίκησης, με στόχο την άσκηση ανταγωνιστικής πολιτικής από τις Περιφέρειες και τους δήμους.
Έτσι κι αλλιώς η τραγωδία των Τεμπών αποκάλυψε με τον πιο τραγικό τρόπο τις αδυναμίες όχι μόνο του επιτελικού κράτους, αλλά γενικότερα της συγκεντρωτικής διοίκησης που… πέφτει από τα σύννεφα κάθε φορά που ανακαλύπτει στην αυλή της έναν ακόμα θύλακα παρακμής και διαφθοράς. Σχεδόν κανένας όμως στην Πελοπόννησο δεν επισημαίνει ούτε την ανάγκη μιας ουσιαστικής αυτοδιοικητικής μεταρρύθμισης, που θα αναθέσει αυξημένες και ξεκάθαρες αρμοδιότητες σε Περιφέρειες και δήμους, ούτε την ανάγκη άσκησης μιας φιλοεπενδυτικής πολιτικής, που θα προσελκύσει στην Περιφέρεια μεγάλες επιχειρήσεις προσφοράς υψηλόμισθων θέσεων εργασίας.
Μέσα σε αυτό το απολίτικο προεκλογικό κλίμα είναι τουλάχιστον ανούσια και κάθε συζήτηση για τη διοικητική ενοποίηση της Πελοποννήσου, που είναι αναγκαία προϋπόθεση για την οικονομική της ανάπτυξη.
Είναι λοιπόν μη αναστρέψιμη η πορεία της Περιφέρειας Πελοποννήσου προς τα βράχια; Προφανώς και είναι αναστρέψιμη, αν έστω και την ύστατη στιγμή αξιοποιηθούν οι πλούσιοι παραγωγικοί πόροι με στόχο να αυξηθεί η προσφορά υψηλόμισθων θέσεων εργασίας. Η πλειοδοσία παροχών και επιδομάτων καθυστερεί εγκληματικά τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις και οδηγεί στα βράχια. Εσείς μπορείτε βέβαια να ψηφίσετε όποιον σας τάξει περισσότερα – και να βλέπετε τα παιδιά ή τα εγγόνια σας μόνο μέσω Skype ή πού και πού στις διακοπές.
Θανάσης Λαγός
