Η απάντηση είναι αυτονόητη και… εξίσου γνωστή με το «σύστημα Σαμαρά» στην ελληνική κοινωνία: Περίπου τα 2/3 των ψηφοφόρων δεν δίνουν δεκάρα τσακιστή για την αξιοκρατία και γι’ αυτό αναζητούν πολιτικούς πάτρωνες, είτε για να βολευτούν στους ασφαλείς κόλπους του ευρύτατου δημόσιου τομέα είτε για να εξασφαλίσουν τον επιούσιο άρτο (και γιατί όχι, το παντεσπάνι τους) πουλώντας προϊόντα και υπηρεσίες στο κράτος και τους φορείς της αυτοδιοίκησης. Αυτός είναι ο ελληνικός κρατικοδίαιτος καπιταλισμός, που ενώ διορίζει κομματικά στελέχη στις διοικήσεις των νοσοκομείων, μετά χύνει κροκοδείλια δάκρυα για τους νέους Έλληνες γιατρούς που φεύγουν στην Ευρώπη αναζητώντας αξιοκρατικές εργασιακές σχέσεις. Αυτός είναι ο ελληνικός κρατικοδίαιτος καπιταλισμός, που θέτει τροχοπέδη στην οικονομική ανάπτυξη επειδή εδράζεται στις προνεωτερικές δομές της οικογενειοκρατίας, του τοπικισμού και της θρησκοληψίας.
Δεν θέτει όμως τροχοπέδη μόνο στην οικονομική ανάπτυξη αυτός ο ελληνικός κρατικοδίαιτος καπιταλισμός. Θέτει τροχοπέδη γενικότερα στην πρόοδο -και γι’ αυτό σωστά έχει ειπωθεί πως αν ο Λιονέλ Μέσι ήταν… Μεσσήνιος, ενδεχομένως θα καθόταν μόνιμα στον πάγκο, επειδή ο προπονητής για να μη χάσει τη θέση του θα έβαζε στην εντεκάδα τον ανιψιό του προέδρου, που είναι και δημοτικός σύμβουλος στην παράταξη του δημάρχου, ο οποίος εξασφάλισε φωτοτυπικό μηχάνημα για τον ναό της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος, όπου ιερουργεί ο θείος του κεντρικού μπακ και αρχηγού της ομάδας.
Αν στη θέση του… Μέσι βάλετε τους Μεσσήνιους που προσπαθούν να προκόψουν χωρίς να φιλήσουν στην πλατεία το χέρι του πάτρωνα, έχετε μπροστά σας όχι μόνο τα θύματα του «συστήματος Σαμαρά», αλλά όλα τα θύματα των πελατειακών σχέσεων που υπονομεύουν την πρόοδο του ελληνισμού από καταβολής του ελληνικού κράτους. Έτσι κι αλλιώς, το «σύστημα Σαμαρά» δεν κάνει τίποτα διαφορετικό ούτε από το «σύστημα ΠΑΣΟΚ», που διόγκωσε το δημόσιο χρέος και τον δημόσιο τομέα τη δεκαετία του 1980, ούτε από το «σύστημα Κώστα Καραμανλή», που χρεοκόπησε την ελληνική οικονομία επειδή μεταξύ άλλων μονιμοποίησε 800.000 συμβασιούχους του δημόσιου τομέα.
Υπάρχει περίπτωση να σταματήσουν τα ρουσφέτια στο κράτος-λάφυρο του νικητή των εκλογών; Βεβαίως και υπάρχει δυνατότητα, αν οι πολίτες αντιληφθούν ότι η αναξιοκρατία θέτει τροχοπέδη στην οικονομική ανάπτυξη και στη βελτίωση του βιοτικού τους επιπέδου. Διαφορετικά, αν δηλαδή οι ψηφοφόροι συνεχίσουν να δίνουν λευκή επιταγή σε όποιον τους τάξει γρήγορο ραντεβού στα… εξωτερικά ιατρεία, θα αλλάξει μόνο το «σύστημα Σαμαρά» σε… «σύστημα Νταβέλη» ή ό,τι άλλο -και θα ζουν αυτοί καλά κι εμείς χειρότερα.
Θανάσης Λαγός
