Ή αν φέτος οι κοινωνικοί εταίροι, απασχολημένοι με τη χρήση του αιγιαλού, θα διακόψουν προσωρινά τον διάλογο που, έτσι και αλλιώς, θα συνεχιστεί με τα ίδια επιχειρήματα και τις επόμενες δεκαετίες. Τελικά όμως, η συζήτηση συνεχίστηκε τουλάχιστον στο Δημοτικό Συμβούλιο Καλαμάτας. Εκεί πληροφορηθήκαμε από τον δήμαρχο Θανάση Βασιλόπουλο ότι η Ναυαρίνου δεν θα πεζοδρομηθεί μέχρι να ολοκληρωθεί η διάνοιξη των κάθετων οδών μεταξύ της παραλιακής λεωφόρου και της οδού Κρήτης.
Αν η συζήτηση για την πεζοδρόμηση της Ναυαρίνου δεν ήταν αμιγώς ακαδημαϊκού χαρακτήρα, θα ανέλυα για μια ακόμα φορά ότι χωρίς εμπορικό κέντρο, δίχως τακτική δημόσια συγκοινωνία με τις παραθαλάσσιες κοινότητες και με πατατοχώραφα να εκτείνονται από τον Άρι μέχρι τον Πάμισο, η παραλιακή ζώνη της Καλαμάτας θα ερημώνει κάθε χειμώνα. Η συζήτηση όμως παραμένει ακαδημαϊκού χαρακτήρα. Από το 2006 μέχρι σήμερα, το εκλογικό σώμα και οι κοινωνικοί εταίροι δίνουν σαφή εντολή στις δημοτικές αρχές να μην αλλάξει τίποτα στην παραλιακή ζώνη. Ειδικά οι σύλλογοι εστίασης, η Ένωση Ξενοδόχων και το Επιμελητήριο τάσσονται φανερά ή σιωπηλά κατά της πεζοδρόμησης της Ναυαρίνου, είτε επειδή δεν θέλουν είτε επειδή δεν έχουν τη δύναμη να συγκρουστούν με τα μέλη τους.
Από εκεί και πέρα, ίσως να έχει ενδιαφέρον μια συζήτηση για την απροθυμία, με την οποία οι κοινωνικοί εταίροι της Μεσσηνίας υιοθετούν τις βέλτιστες πρακτικές του υπόλοιπου κόσμου. Πολύ φοβάμαι όμως ότι όποιος επιχειρήσει να την ανοίξει, κινδυνεύει να μείνει αποσυνάγωγος μέσα στο πλήθος των συνέδρων που συζητούν περί όνου σκιάς, επειδή δεν θέλουν να αλλάξει τίποτα. Και δεν θέλουν να αλλάξει τίποτα, επειδή το τουριστικό προϊόν της παραλιακής ζώνης είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τη χρήση του ιδιωτικού αυτοκινήτου. Η ουσιαστική συζήτηση για την ανάπτυξη της παραλιακής ζώνης της Καλαμάτας δώδεκα μήνες το χρόνο θα ανοίξει (αν ανοίξει) μόνο αν και εφόσον απειληθούν τα οικονομικά συμφέροντα των κοινωνικών εταίρων, που δεν θέλουν νέες επενδύσεις.
Θανάσης Λαγός
