Το αβίαστο αυτό συμπέρασμα συνάγει όποιος παρακολούθησε τις επισκέψεις στην Καλαμάτα των υπουργών, Τουρισμού Όλγας Κεφαλογιάννη, Υγείας Άδωνη Γεωργιάδη και Προστασίας του Πολίτη Μιχάλη Χρυσοχοΐδη. Ουσιαστικά, η κυβέρνηση επιστρέφει στις ρίζες της δεξιάς συντήρησης, αφήνοντας στην άκρη τις μεταρρυθμίσεις που χρειάζεται η Ελλάδα, για να διατηρήσει την εθνική της ακεραιότητα. Προφανώς, η κυβέρνηση ακολουθεί τα ευρήματα των δημοσκοπήσεων, τα οποία καταγράφουν σχεδόν καθολική αλλεργία σε οποιαδήποτε ουσιαστική προσπάθεια εκσυγχρονισμού της οικονομίας και των θεσμών.
Ανοίγοντας παρένθεση, αξίζει να επισημάνουμε ότι ο κυβερνητικός στόχος της τρίτης θητείας διευκολύνεται υπέρμετρα από την αντιπολίτευση, η οποία σύσσωμη έχει μετατραπεί σε οπισθοφυλακή υπεράσπισης των αναχρονιστικών δομών εξυπηρέτησης αναγκών του περασμένου και προπερασμένου αιώνα. Στην πραγματικότητα, ο κατακερματισμός της αντιπολίτευσης, εξαιτίας του οποίου κυριαρχεί άκοπα η Νέα Δημοκρατία, οφείλεται στο έλλειμμα μιας ρεαλιστικής εναλλακτικής κυβερνητικής πρότασης. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο αναχρονιστικών αντιλήψεων, είναι λογικό να εμφανίζονται στην πολιτική σκηνή της αντιπολίτευσης διάττοντες αστέρες, που υπόσχονται επιστροφή στον… παλιό καλό καιρό.
Κλείνουμε την παρένθεση και επιστρέφουμε στην κυβερνητική πολιτική, η οποία αποφεύγει τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις και αξιοποιεί επικοινωνιακά τον κατακερματισμό της αντιπολίτευσης. Αν, λοιπόν, η πολιτική ήταν μόνο ένας εκλογικός στίβος με νικητές και ηττημένους, ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα ήταν σχεδόν βέβαιος νικητής στις επόμενες εκλογές, καθώς ουσιαστικά τρέχει μόνος του, χωρίς αντίπαλο. Αντίπαλος, όμως, του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι τα δομικά προβλήματα, που έχουν συσσωρευτεί εξαιτίας της αδυναμίας όλων των κυβερνήσεων να συγκρουστούν με το τέρας που εξέθρεψαν η αναξιοκρατία, το κομματικό κράτος, τα ρουσφέτια και οι πελατειακές σχέσεις κάθε μορφής. Αν στο κάδρο προστεθεί και το δημογραφικό πρόβλημα -το τίμημα της βελτίωσης του βιοτικού επιπέδου όλων των κοινωνιών- έχουμε μπροστά μας το σύνολο των απειλών, με τις οποίες η κυβέρνηση ασχολείται μόνο επικοινωνιακά, ενώ η αντιμετώπισή τους απαιτεί ρηξικέλευθες δράσεις.
Για παράδειγμα: Οι υπουργοί Τουρισμού Όλγα Κεφαλογιάννη, Υγείας Άδωνις Γεωργιάδης και Προστασίας του Πολίτη Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, που επισκέφθηκαν πρόσφατα τη Μεσσηνία, δεν μπορούν να αγνοούν το δημογραφικό πρόβλημα του νομού και να ασκούν πολιτική αδιαφορώντας για τη γήρανση και τη συρρίκνωση του πληθυσμού. Μόνο ένας ηλίθιος ή ένας εγωπαθής δεν βλέπει τη σχέση που συνδέει τη γήρανση και τη συρρίκνωση του πληθυσμού, καθώς και την ερήμωση της υπαίθρου, με τους τομείς της υγείας, της δημόσιας ασφάλειας και της (τουριστικής) ανάπτυξης. Από εκεί και πέρα, ο καθένας έχει το δικαίωμα να πιστεύει ότι θα επιβιώσει και θα μακροημερεύσει πολιτικά επειδή είναι κατακερματισμένη η αντιπολίτευση. Και προφανώς θα συνεχίσει να το πιστεύει μέχρι να συγκρουστεί με την… πραγματικότητα.
