Σύσσωμη τότε η αντιπολίτευση του απάντησε ότι για όλα φταίει ο… φιλελευθερισμός και ότι όλα θα διορθωθούν όταν η επόμενη κυβέρνηση ασκήσει σοσιαλιστική πολιτική. Ουσιαστικά τότε αποκαλύφθηκε για πρώτη φορά ότι κανένα κόμμα και κανένας πολιτικός δεν έχει τη βούληση και τη δύναμη που απαιτείται για να ληφθούν μέτρα που θα οδηγήσουν την ελληνική οικονομία στο δρόμο της πραγματικής ανάπτυξης. Στη συνέχεια η ελληνική κοινωνία απλώς διαπίστωσε ότι ο τότε πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής δεν μπορούσε να εφαρμόσει τα μέτρα που απαιτούνταν και έτσι αναγκάστηκε να παραδώσει στο Γιώργο Παπανδρέου που υποσχόταν να νικήσει τη φιλελεύθερη κρίση με σοσιαλιστική πολιτική και πράσινη ανάπτυξη. Οταν η σοσιαλιστική πολιτική οδήγησε σε περικοπή των μισθών και των συντάξεων, ο Γιώργος Παπανδρέου απλώς παρέδωσε την κυβέρνηση στον Αντώνη Σαμαρά που υποσχόταν από το Ζάππειο αύξηση των δημοσίων δαπανών με στόχο να αυξηθεί η ενεργός ζήτηση. Αύριο ο Αντώνης Σαμαράς απλώς θα παραδώσει στον Αλέξη Τσίπρα που θα εφαρμόσει αριστερή πολιτική για να αντιμετωπίσει τη φιλελεύθερη κρίση. Μεθαύριο είμαι σίγουρος ότι ο Αλέξης Τσίπρας απλώς θα αναγκαστεί να παραδώσει σε κάποιον που θα υπόσχεται προστατευτικούς δασμούς και περιορισμό του εμπορίου για να αντιμετωπιστεί η λαίλαπα της παγκοσμιοποίησης.
Την επομένη μέρα αυτός που θα αναλάβει πρωθυπουργός θα παραλάβει μια φτωχή Ελλάδα και θα αναγκαστεί να πάρει τα μέτρα που έπρεπε να είχαν ληφθεί το 2009 ώστε να μη χαθούν χρήματα και χρόνος. Δυστυχώς όμως όπως το 2009, έτσι και σήμερα δε υπάρχουν κόμματα και πολιτικοί που να έχουν τη βούληση και τη δύναμη για να κάνουν τις μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται για τον εκσυγχρονισμό της ελληνικής οικονομίας. Εννοείται φυσικά ότι οποιοσδήποτε πολιτικός ή κόμμα επιχειρήσει να μεταρρυθμίσει τις αναχρονιστικές δομές της ελληνικής οικονομίας, αναπόφευκτα θα συγκρουστεί σκληρά με τις συντηρητικές δυνάμεις της κοινωνίας που δεν θέλουν να αλλάξει τίποτα προκειμένου να διατηρήσουν τα προνόμιά τους. Εννοείται επίσης ότι οι συντηρητικές δυνάμεις είναι πανίσχυρες και ότι οι εκφραστές τους κατέχουν καίριες θέσεις τόσο στο οικονομικό σύστημα όσο και στον πολιτικό μηχανισμό διαχείρισης των εξουσιών.
Γενικώς και ανεξάρτητα από γεωγραφικές πολιτικές τοποθετήσεις τύπου αριστερά - δεξιά, όλες οι συντηρητικές δυνάμεις υπερασπίζονται με πάθος το μετεμφυλιακό κράτος - πατερούλη και ονειρεύονται να το αποκτήσουν μια μέρα ως λάφυρο ώστε να μπορέσουν να διορίσουν σε αυτό όσους δεν πρόλαβε να διορίσει η χούντα, ο Ανδρέας και ο Παυλόπουλος. Ετσι και αλλιώς οι περισσότεροι Ελληνες πιστεύουν ακράδαντα ότι δεν υπάρχει ζωή χωρίς το κράτος - παντοκράτορα και γι’ αυτό ακόμα και όταν φράζουν τα φρεάτια με την πρώτη μπόρα αντί να τα αποφράξουν, στήνονται μπροστά στις κάμερες και φωνάζουν σαν τα μικρά παιδιά που έχασαν τον πατέρα τους: “Πού είναι το κράτος επιτέλους;”. Μια θέση στην αγκαλιά του κράτους αναζητούν, όχι αδίκως, και χιλιάδες άνεργοι αφού γνωρίζουν ότι στον ιδιωτικό τομέα επικρατεί ο νόμος της ζούγκλας, αφού το κράτος νταντεύει αντί να ελέγχει τα λαμόγια που παριστάνουν τους επιχειρηματίες ροκανίζοντας επιδοτήσεις και κλέβοντας φόρους και ασφαλιστικές εισφορές. Ουσιαστικά στην Ελλάδα δεν υπάρχει υγιής ιδιωτικός τομέας γιατί το κράτος δεν τον αφήνει να αναπτυχθεί. Από τον εμφύλιο έως σήμερα το κράτος επιδοτεί και στηρίζει τους ημέτερους σε βάρος του ανταγωνισμού και προς όφελος των κρατικοδίαιτων επιχειρήσεων. Κάπως έτσι φτάσαμε στο… 2009 για να διαπιστώσει η αντιπολίτευση ότι για όλα φταίει ο φιλελευθερισμός και ότι όλα θα διορθωθούν με την άσκηση σοσιαλιστικής πολιτικής. Κάπως έτσι πορευόμαστε και σήμερα που κυβέρνηση και αντιπολίτευση πιστεύουν ότι όλα θα διορθωθούν αν μεγεθυνθεί ακόμα περισσότερο το κράτος - πατερούλη. Κάπως έτσι οι περισσότεροι Ελληνες πιστεύουν ακόμα ότι δεν υπάρχει ζωή χωρίς το κράτος - πατερούλη. Κάπως έτσι θα συνεχιστεί η ύφεση μέχρι να αντιληφθεί η ελληνική κοινωνία ότι πληρώνει πολύ ακριβά το κράτος - παντοκράτορα που είναι ανίκανο να προσφέρει στους πολίτες του υγεία, παιδεία και… καθαρά φρεάτια.
lathanasis@yahoo.gr
Θανάσης Λαγός
