Την ίδια στιγμή το επιτόκιο του 10ετούς ομολόγου άγγιζε το 8%· και κάπως έτσι, ακόμα κι όσοι δεν γνωρίζουν οικονομία αντιλήφθηκαν ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να βγει μόνη της, χωρίς ευρωπαϊκή στήριξη, στη διεθνή χρηματαγορά για να ζητήσει νέα δανεικά.
Η μεγάλη πτώση του γενικού δείκτη του Χρηματιστηρίου και η άνοδος επιτοκίου του 10ετούς ομόλογου απέδειξαν απλώς, για μια ακόμα φορά, ότι στη διεθνή αγορά κανένας δε θέλει να χάσει τα χρήματά του ποντάροντας σ' έναν διαγωνισμό προθέσεων μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης. Ετσι λοιπόν, οι πιο υποψιασμένοι αντιλήφθηκαν επίσης ότι την περασμένη Τετάρτη έληξε ατύπως ο διαγωνισμός μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης για την... εκδίωξη της τρόικας - κι ότι το μόνο που απομένει πλέον είναι η τυπική λήξη της αντιμνημονιακής εκστρατείας, με την υπογραφή μια νέας σύμβασης που βέβαια αυτή τη φορά δεν θα ονομαστεί μνημόνιο, για ευνόητους και μη λόγους.
Στην πραγματικότητα η Ευρωπαϊκή Ενωση, προασπίζοντας τα δικά της οικονομικά συμφέροντα και για κανέναν άλλο λόγο -αφού ως γνωστόν στην πολιτική και στην οικονομία δε χωρούν αφελείς συναισθηματισμοί-, θα βάλει για μία ακόμα φορά πλάτη στην ελληνική οικονομία. Βάζοντας πλάτη η Ευρωπαϊκή Ενωση δεν κάνει τίποτα περισσότερο από το να εξαγοράζει χρόνο ώσπου να λύσει τα προβλήματα των μεγάλων οικονομιών της: της Ιταλίας, της Γαλλίας και της Γερμανίας. Αυτή τη στιγμή κανένας στον κόσμο δεν γνωρίζει αν η Ιταλία, η Γαλλία και τελικώς η Γερμανία θα κατορθώσουν να ανταποκριθούν στις σύγχρονες απαιτήσεις που δημιουργούν η ραγδαία τεχνολογική εξέλιξη και η ανάπτυξη του διεθνούς εμπορίου. Κανένας όμως δεν θέλει και να τιναχτεί αυτή η προσπάθεια στον αέρα, εξαιτίας ενός ανεύθυνου διαγωνισμού παροχών μεταξύ των ελληνικών κομμάτων.
Βεβαίως, και σε αντίθεση με όσους πιστεύουν ότι ο κόσμος κινείται σύμφωνα με τις ακριβείς επιθυμίες διεθνών ισχυρών κέντρων, η ευρωπαϊκή οικονομία μπορεί να καταρρεύσει ανά πάσα στιγμή. Οχι μόνο γιατί στηρίζεται στα γυάλινα πόδια της Ιταλίας και της Γαλλίας, αλλά και γιατί ο... Γερμανός "βασιλιάς" δεν έχει τη δύναμη που απαιτείται για να κάνει τις αναγκαίες οικονομικές μεταρρυθμίσεις, τόσο στη χώρα του όσο και γενικότερα στην Ευρώπη. Για την ακρίβεια η Γερμανία μπορεί να σώσει την Ελλάδα, αλλά δεν μπορεί να σώσει ούτε την Ιταλία ούτε τη Γαλλία - και πολύ περισσότερο δεν είναι σίγουρο ότι μπορεί να σώσει τον εαυτό της.
Στον αντίποδα, η Ελλάδα δεν μπορεί να σώσει κανέναν, αλλά είναι σίγουρο ότι μπορεί να καταστρέψει τον εαυτό της, αν συνεχίσει να ποντάρει στην αδυναμία της Ευρωπαϊκής Ενωσης ώστε να εξασφαλίσει νέα δανεικά με ευνοϊκούς όρους. Ουσιαστικά μέχρι σήμερα η Ελλάδα δεν κάνει τίποτα περισσότερο από το να εκβιάζει τους δανειστές με ένα ντόμινο χρεοκοπιών που θα προκαλέσει μια ενδεχόμενη ελληνική πτώχευση. Ο εκβιασμός αυτός μέχρι σήμερα έχει αποδώσει όντως τα... μνημόνια, από τα οποία όμως τόσο η ελληνική κυβέρνηση όσο και η αντιπολίτευση θέλουν να απαλλαγούν. Είναι λοιπόν κάτι παραπάνω από προφανές ότι τόσο η κυβέρνηση όσο και η αντιπολίτευση θεωρούν πως η κρίση είναι μόνο χρηματοπιστωτική κι ότι αρκεί ένα γενναίο κούρεμα των οφειλών για να ξαναπάρει μπροστά η ασυγκράτητη μηχανή της ελληνικής οικονομίας! Είναι επίσης κάτι παραπάνω από προφανές ότι τόσο η κυβέρνηση όσο και η αντιπολίτευση πιστεύουν πως ο ευρύτατος δημόσιος τομέας και οι κρατικοδίαιτες επιχειρήσεις θα οδηγήσουν την οικονομία στο δρόμο της... ανάπτυξης.
Με άλλα λόγια: Η πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτικών πιστεύει ότι έχει το μαγικό ραβδί που θα μεταμορφώσει όλες τις παρακμιακές δυνάμεις σε αναπτυξιακό σίφουνα. Δεν ξέρω τι παραμύθια τούς έλεγε στην κούνια η γιαγιά τους, αλλά είμαι απολύτως βέβαιος ότι σύντομα θα κληθούμε όλοι μας να πληρώσουμε με νέες περικοπές εισοδημάτων τις μαγικές πολιτικές και τις μεταφυσικές ανησυχίες αυτών που πιστεύουν πως η μοίρα τούς έταξε να αλλάξουν την Ελλάδα και -γιατί όχι;- τον κόσμο όλο.
Εκτιμώ πάντως ότι οι Ελληνες πολιτικοί δεν θα κάνουν τίποτα περισσότερο για να πάρουν νέα δανεικά, από το να συνεχίσουν να ποντάρουν στην αδυναμία της Ευρωπαϊκής Ενωσης να θεσπίσει αυστηρούς νόμους για όσους κατασπαταλούν τους πόρους της. Στο εσωτερικό μέτωπο επίσης, δεν θα κάνουν τίποτα περισσότερο για να επανεκλεγούν, από το να ποντάρουν στην αδυναμία της κοινωνίας να “ανακαλύψει” νέους πολιτικούς.
Θα παίζουν δηλαδή με τη φωτιά, μέχρι να μας κάψουν.
lathanasis@yahoo.gr
Θανάσης Λαγός
