Και μιλάμε για ρέματα που σκεπάστηκαν νόμιμα από προηγούμενες δημοτικές αρχές κι έγιναν δρόμοι, αλλά και γι’ αυτά που στην πορεία μειώθηκαν οι διατομές τους ή χάθηκαν ολότελα. Γι’ αυτά τα δεύτερα αρκετοί είναι που γνωρίζουν, που ξέρουν, γιατί κατοικούν χρόνια στην πόλη, αλλά οι υπεύθυνοι άρχοντες του τόπου δεν ήξεραν, δεν γνώριζαν. Και όταν τα έμαθαν, είχαν περάσει τα χρόνια και οι παρανομίες είχαν νομιμοποιηθεί με νόμο, με τη σφραγίδα του κράτους.

Την εποχή της νομιμοποίησης κανείς δε μιλούσε, δεν αντιδρούσε και όλα έγιναν… όμορφα και ωραία.

Κι έρχεται σήμερα ο δήμαρχος Καλαμάτας κι επαναλαμβάνει τα κωμικά και τραγικά για τα σπίτια που έχουν κτιστεί πάνω στο Βέλιουρα και πιθανότατα και στο Καλαμίτσι και για τα οποία δεν μπορεί να γίνει τίποτα.

Ας αφήσει τις διαπιστώσεις ο δήμαρχος και ας κάνει εκείνα που μπορούν να γίνουν. Οπως είναι η ανάκληση της απόφασης του Δημοτικού Συμβουλίου για την παραχώρηση, πώληση σε ιδιώτες, κοινόχρηστου χώρου σε σκεπασμένο ρέμα, σε πάροδο της Παμίσου. Και αυτή η ανάκληση πιθανόν να είναι συμβολική και όχι ουσιαστική, για την αποτροπή της πλημμύρας στο επόμενο έντονο καιρικό φαινόμενο. Ας είναι έτσι, ας γίνουν και συμβολικές κινήσεις.

Ο δήμαρχος οφείλει να κινηθεί πιο αποτελεσματικά, να μη μείνει στα λόγια και τις διαπιστώσεις. Οφείλει να δώσει εντολή για να χαρτογραφηθούν όλα τα ρέματα της πόλης και να αποτυπωθεί η πραγματική τους κατάσταση. Να οριοθετηθούν και να αποκατασταθούν οι κοίτες τους στη διατομή που είχαν. Μια βόλτα στο ρέμα των Αγίων Αναργύρων που έπνιξε τη Βαγγέλη Δράκου, στη λαγκάδα των Λεΐκων, θα δείξει πως μέσα στο ρέμα έχουν φυτευτεί ελιές, ενώ στην παιδική χαρά στο Πέταλο, πριν σκεπαστεί το ρέμα γίνεται ρυάκι.

Είναι η ώρα των αποφάσεων και των πράξεων. Και υπάρχουν τέτοιες που μπορούν να υλοποιηθούν χωρίς οικονομικό κόστος. Βούληση χρειάζεται.