Τελικά τι μήνυμα πρέπει να στείλει ο πολίτης της Μεσσηνίας στις εκλογές του Νοεμβρίου; Πολιτικό - κομματικό ή αυτοδιοικητικό - τοπικό; Με τόσα που ακούει και τον βομβαρδίζουν το τελευταίο διάστημα, τι πρέπει να λάβει υπόψη του; Τον έχουν μπερδέψει. Δεν ξέρει ποιο πρέπει να είναι το κριτήριο της επιλογής του. Το μνημόνιο που έκανε τη ζωή μας πιο δύσκολη, που μας έκανε να μετράμε πλέον και το τελευταίο ευρώ και να αγωνιούμε αν θα έχουμε και αύριο δουλειά; Ή αυτά που έκανε ή δεν έκανε ο νομάρχης Μεσσηνίας και υποψήφιος περιφερειάρχης Πελοποννήσου Δημήτρης Δράκος για τον τόπο μας; Θα αποφασίσουμε με βάση τον τρόπο που κυβερνάει το ΠΑΣΟΚ ή με γνώμονα τη διοίκηση που άσκησε τοπικά ο Δράκος; Θα στείλουμε αντιμνημονιακό μήνυμα ψηφίζοντας Νίκα ή θα λάβουμε υπόψη μας τα προβλήματα με τα σκουπίδια, τις λακκούβες και το μποτιλιάρισμα στους δρόμους;
Τα πράγματα είναι μπερδεμένα και ο καθένας πρέπει να αποφασίσει με το χέρι στην καρδιά και το μυαλό. Θα πρέπει να στείλει μήνυμα σε κάθε κατεύθυνση και μπορεί να το κάνει. Να δείξει ότι δε δέχεται από καμία εξουσία να τον κοροϊδεύει σε όποιο επίπεδο και αν βρίσκεται. Να πει όχι σε όποιον θεωρεί ότι υποτιμάει τη νοημοσύνη του. Να αντιδράσει σ’ αυτόν που τον κρατάει όμηρο, που εμπορεύεται την ελπίδα του για δουλειά. Να κυνηγήσει εκείνον που του ζητάει την ψήφο του, με αντάλλαγμα το προσωρινό βόλεμα. Να αποφασίσει βάζοντας πιο πάνω το εμείς, το συλλογικό συμφέρον, τις υποθέσεις του τόπου του, της πόλης και του νομού του. Να τιμωρήσει την αλαζονεία, την αναξιοκρατία και την αδικία, την υπόσχεση που δεν τηρήθηκε. Να υπενθυμίσει στον κάθε άρχοντα ότι εκλέγεται για να υπηρετήσει και να προσφέρει στον τόπο, όπως ισχυρίζεται, και όχι για να προωθήσει τα προσωπικά και μικροκομματικά του συμφέροντα. Για να πάρει μια έμμισθη θέση ή να ανελιχθεί στην κομματική επετηρίδα.
Ο πολίτης μπορεί και πρέπει να στείλει το μήνυμα της καρδιάς του. Να ψηφίσει και να μην το μετανιώσει αυτή τη φορά. Να τα έχει καλά με τον εαυτό του με τις επιλογές που θα κάνει. Αν στείλει το μήνυμα της καρδιάς του, δε θα το μετανιώσει και ο τόπος του μπορεί να ελπίζει σε καλύτερες μέρες.

Γιάννης Σινάπης