Στο περιστατικό, που θα αναφέρουμε παρακάτω υπάρχει δόση και από τα τρία παραπάνω. Το μεσημέρι της Τετάρτης ένας πατέρας λίγο έλειψε να γίνει αυτόπτης μάρτυρας τροχαίου ατυχήματος με τραυματισμό του παιδιού του. Ο γιος του λοιπόν, μαθητής του 10ου Δημοτικού Σχολείου Καλαμάτας, είχε τελειώσει τη σχολική του ημέρα και επιχείρησε να διασχίσει την οδό Κρήτης και να περάσει απέναντι, όπου τον περίμενε ο πατέρας του για να πάνε στο σπίτι. Φθάνει στην άκρη του πεζοδρομίου στο ύψος της διάβασης πεζών και εκείνη την ώρα ένα διερχόμενο αυτοκίνητο σταματάει, ώστε να επιτρέψει στον μικρό μαθητή να περάσει απέναντι. Διαισθητικά ίσως ή από τύχη ο πιτσιρικάς καθυστερεί για κλάσματα του δευτερολέπτου να περάσει και εκείνη την ώρα ένα λευκό Pundo περνάει χωρίς να σταματήσει από τη διάβαση, προσπερνώντας μάλιστα το σταματημένο όχημα από τα δεξιά. Είναι προφανές τι θα μπορούσε να έχει συμβεί, εάν ο μαθητής δεν καθυστερούσε ελάχιστα να περάσει.

Σε αυτές τις περιπτώσεις φυσικά δεν υπάρχει μία προφανής λύση, καθώς ούτε μπορεί να υπάρχει διαρκώς και παντού αστυνόμευση, ούτε μπορεί να στοιχειοθετηθεί αδίκημα απλώς και μόνο εάν κάποιος αυτόπτης μάρτυρας αναφέρει με στοιχεία το περιστατικό στις Αρχές. Μέχρι φυσικά να έχουμε τίποτα δυσάρεστα.

Ανάλογες καταστάσεις μπορούν να αναφέρουν αρκετοί πολίτες, καθώς συμβαίνουν καθημερινά σε διάφορα σημεία των πόλεων. Είναι καθαρά θέμα νοοτροπίας, αλλά συνάμα και δείγμα τού πώς δρα καθένας όχι μόνο ως οδηγός αλλά ως πολίτης γενικότερα.

Υ.Γ.: Θα μπορούσαν πάντως κάποιες φορές οι αστυνομικές ομάδες να περιπολούν και κοντά σε σχολικά συγκροτήματα και όχι πάντα στα ίδια γνωστά πλέον σημεία!