Ιδιαίτερα αυτοί που πηγαίνουν στην Αβία και τη Μάνη, περνούν και βγαίνουν από την Καλαμάτα, χωρίς να το καταλάβουν, μέσα από τον σύγχρονο περιφερειακό αυτοκινητόδρομο της πόλης.
Είναι πολλά και τσουχτερά -με δεδομένη την οικονομική κρίση- τα διόδια, όμως, η ασφάλεια, η άνεση και η ταχύτητα καλύπτουν τα έξοδα.
Ολα καλά μέχρι να φθάσουν στο νομό και την πρωτεύουσα. Από κει και μετά αρχίζει το μαρτύριο, που το βιώνουν και στις μετακινήσεις τους, κατά την παραμονή τους στον τόπο μας, που για αρκετούς αποτελεί τον τόπο καταγωγής τους.
Το εσωτερικό οδικό δίκτυο της Μεσσηνίας βρίσκεται σε τριτοκοσμική κατάσταση. Ο δρόμος προς τη Μάνη, την Πύλο και την Κορώνη, αλλά και η 7η επαρχιακή οδός είναι δρόμοι στενοί κι επικίνδυνοι. Είναι οδικοί άξονες που σχεδιάστηκαν και υλοποιήθηκαν δεκάδες χρόνια πριν.
Η μεγάλη πρόκληση για τους τοπικούς και κυβερνητικούς άρχοντες είναι να βελτιωθούν, επιτέλους, αυτοί οι δρόμοι.
Το κακό είναι ότι χάθηκαν μεγάλες ευκαιρίες, τα χρήματα από τα ΚΠΣ και το ΕΣΠΑ. Και το δυσοίωνο, το ανησυχητικό είναι πως πλέον ευρωπαϊκά χρήματα δεν υπάρχουν. Το νέο ΕΣΠΑ έχει ελάχιστα ποσά για δρόμους. Και αυτά ίσα που φθάνουν για να ολοκληρωθούν τα έργα που γίνονται: Στο τμήμα Τζάνε - Καλαμάκι, στο δρόμο Ριζόμυλος - Κορώνη και το Σουληνάρι - Κορυφάσιο.
Για τα νέα έργα υπάρχουν προτεραιότητες, αλλά και διαφορετικές προσεγγίσεις. Ο δρόμος Καλαμάτα - Ριζόμυλος αποτελεί προτεραιότητα, αλλά ποιο έργο θα κάνουμε; Την παραλιακή χάραξη που εμμένει ο δήμαρχος Καλαμάτας ή τη μετατροπή του υπάρχοντος σε 4ιχνο, που μελετάει το υπουργείο Υποδομών; Προτεραιότητα και μέρος του διευρωπαϊκού δικτύου αποτελεί ο δρόμος Καλό Νερό - Τσακώνα. Ψηλά βρίσκεται και το Ριζόμυλος - Πύλος - Μεθώνη.
Θα επιμείνουμε και θα τονίσουμε και πάλι: Απαιτείται συνεννόηση, παμμεσσηνιακό μέτωπο πέρα από κομματικές σκοπιμότητες και προσωπικές εμπάθειες. Για να υπάρχει ελπίδα εξεύρεσης πόρων και υλοποίηση κάποιων σημαντικών οδικών αξόνων στον τόπο μας. Για να μη φθάσουμε, να περάσουν πάλι πολλά χρόνια για να ξαναδούμε σύγχρονο δρόμο στη Μεσσηνία.
