Κι αυτή τη φορά λόγω... του προχωρημένου της ώρας. Ετσι λοιπόν έρχονται στην επιφάνεια για ακόμα μία φορά σημαντικά ζητήματα λειτουργίας του ανώτερου συλλογικού οργάνου της πόλης, όπου τις περισσότερες φορές τα προ ημερησίας διάταξης θέματα καταλαμβάνουν πάνω από το μισό χρόνο της κάθε συνεδρίασης, μετατρέποντας έτσι άλλα σημαντικά θέματα σε διαδικαστικού χαρακτήρα.
Με μία γρήγορη ματιά λοιπόν στην ημερήσια διάταξη, εύκολα αντιλαμβάνεται κάποιος ότι χθες ξεχώριζε το θέμα των κυκλοφοριακών ρυθμίσεων, που προτίθεται να εφαρμόσει η δημοτική αρχή στην παραλιακή λεωφόρο. Εντούτοις μετά από 4 ώρες συζητήσεων για κάθε άλλο ζήτημα, που προέκυψε μέσα από ερωτήσεις και λοιπά προ ημερησίας διάταξης, δόθηκε νέα αναβολή, δίνοντας έτσι την εντύπωση ότι το θέμα της Ναυαρίνου δεν αποτελεί δα και κάποια προτεραιότητα για την πόλη.
Ενα θέμα, που έχει να κάνει σε μεγάλο βαθμό με την αναπτυξιακή πορεία της μεσσηνιακής πρωτεύουσας για τα επόμενα χρόνια, αναβάλλεται συνεχώς, δίνοντας το δικαίωμα στον καθένα να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα και να δώσει είτε την ερμηνεία ότι δεν “καίει” και πολύ τη δημοτική αρχή, είτε ότι “όποιος δεν θέλει να ζυμώσει, 10 μέρες κοσκινίζει”.
Από τη στιγμή λοιπόν που με τον δικό της τρόπο η δημοτική αρχή αποφάσισε να φέρει στο Δημοτικό Συμβούλιο το θέμα της μονοδρόμησης, θα έπρεπε να το κάνει με τρόπο που αρμόζει στη σοβαρότητα του ζητήματος. Ακόμα κι αν δεν έχει προηγηθεί κάποια ουσιαστική δημόσια διαβούλευση, τουλάχιστον να ήταν ως μοναδικό θέμα στην ημερήσια διάταξη και έτσι να υπήρχε αρκετός χρόνος για συζήτηση. Βοήθεια σε αυτό πρέπει να υπάρξει και από την αντιπολίτευση, καθώς δεν είναι δυνατόν σε περιπτώσεις τέτοιες, όπως η Ναυαρίνου ή παλιότερα η Μαραθόλακκα και άλλα, να προτάσσονται ερωτήσεις για θέματα της... σειράς.