Τα “παιχνίδια” αφορούσαν τους 41 συμβασιούχους που έχασαν τα ασφαλιστικά μέτρα και σταμάτησαν να δουλεύουν από το περασμένο Σάββατο. Δούλεψαν με ανανεώσεις συμβάσεων τα τελευταία χρόνια και έφτασαν να προσφέρουν τις σημαντικές υπηρεσίες τους στην καθαριότητα στο δήμο κοντά στα 3 χρόνια, ενώ αρχικά είχαν προσληφθεί για 8 μήνες.
Οι σύμβουλοι όλων σχεδόν των παρατάξεων εξέφρασαν τη συμπάθειά τους, που οι συμβασιούχοι έφαγαν τη βρόμα και τελικά έμειναν χωρίς δουλειά. Την ίδια ώρα όμως οι περισσότεροι από τους συμβούλους ζητούσαν προσλήψεις για μόνιμη και σταθερή εργασία μέσω ΑΣΕΠ με αντικειμενικά κριτήρια και ίσες ευκαιρίες για όλους.
Πώς γίνεται και να συμπονάς τους συμβασιούχους και να ζητάς αντικειμενικά κριτήρια για τους μόνιμους; Δεν γίνεται να είσαι και με το χωροφύλακα και με τον αστυφύλακα. Πιο ψηφοθηρική στάση δεν υπάρχει. Δεν μπορεί όλοι οι πελάτες να έχουν δίκιο.
Σε αυτό τον τόπο πρέπει να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα. Να τα πούμε με το όνομά τους και να αποδεχθούμε ότι τα ψηφοθηρικά παιχνίδια στις πλάτες εργαζομένων πρέπει να αποτελέσουν οριστικά παρελθόν. Δεν μπορείς π.χ. να επικρίνεις την κυβέρνηση γιατί έδιωξε τους συμβασιούχους που ανανέωνε, και ταυτόχρονα να τη στηλιτεύεις γιατί επέλεξε τη νόμιμη οδό για προσλήψεις μόνιμου προσωπικού. Να την επικρίνεις, αν θέλεις, επειδή στελέχη της υποσχέθηκαν κι έδωσαν ελπίδες για μονιμοποίηση συμβασιούχων, τη στιγμή που κατακεραυνώνουν το παλιό πολιτικό σύστημα και τις πελατειακές συμπεριφορές.
Ο τόπος οφείλει να γυρίσει σελίδα. Η χώρα πρέπει να μπει σε κανονικότητα. Να αφήσει τις γνωστές παθογένειες και όλοι να συμφωνήσουν πως πρέπει να εφαρμόζονται οι νόμοι, ώστε όλοι οι πολίτες να έχουν ίσες ευκαιρίες.
Τα δικά μας παιδιά, οι κομματικοί μας φίλοι, δεν είναι πιο ίσοι από τους άλλους.
