Σημείωσε δε ότι από τη δική της εμπειρία φέτος η κατάσταση έχει αισθητή διαφορά σε σχέση με άλλες χρονιές και μεταξύ αστείου και σοβαρού στη συζήτηση μπήκε η παράμετρος της φημολογούμενης μη υποψηφιότητας του Παναγιώτη Νίκα για το Δήμο Καλαμάτας στο πνεύμα “μήπως δεν τους νοιάζει πλέον;”.

Ρωτώντας την τι ακριβώς εντοπίζει στην ευρύτερη περιοχή του παραλιακού μετώπου αναφέρθηκε στην παραμέληση του βορείου πεζοδρομίου, στη δύσκολη κατάσταση με τη στάθμευση, στη φασαρία από την αυξημένη κίνηση στη Ναυαρίνου σε συνδυασμό με τις “κόντρες” τις μεταμεσονύκτιες ώρες, αλλά και στην ηχορρύπανση από τα τριγύρω κέντρα διασκέδασης.

Εδώ που τα λέμε όλα αυτά δεν είναι και λίγα. Οποια προσέγγιση κι αν έχει κάποιος για τα παραπάνω ζητήματα, είναι πασιφανές ότι υπάρχει αρκετός δρόμος μέχρι το παραλιακό μέτωπο της Καλαμάτας να έχει την εικόνα που μπορεί και του αξίζει.

Επί της ουσίας η συζήτηση που είχαμε με την αναγνώστρια, η οποία ειρήσθω εν παρόδω μπορεί να χαρακτηριστεί μετριοπαθής στις αντιλήψεις της, αποτελεί μία σύνοψη όλων αυτών που κατά καιρούς έχουν σχολιαστεί και αναδειχθεί από τους συντάκτες της “Ε” και τα οποία στην πραγματικότητα αποτυπώνουν την αγωνία πολιτών για αυτή την περιοχή, χωρίς να πρόκειται απλώς για προσωπικές απόψεις.

Ακόμα κι αν τελικά επαληθευτεί η αίσθηση ότι ο Παναγιώτης Νίκας μετράει τους τελευταίους μήνες στον δημαρχιακό θώκο της πόλης, θα ήταν από την πλευρά του ορθό να ανοίξει προσεχώς πραγματικό διάλογο για τη Ναυαρίνου και να παραδεχθεί έτσι άμεσα ή έμμεσα και όσα θα μπορούσαν να είχαν γίνει στα 12 χρόνια της έως τώρα θητείας του.