Είναι όμως λίγη για να περιγράψει περιστατικά σαν κι αυτό, που έγινε χθες στο κοιμητήριο στο Πλατύ.

Η βεβήλωση πτώματος και η καταστροφή τάφων (συνοδευόμενα από ζημιές στο εσωτερικό του ναού του νεκροταφείου) δεν μπορεί πουθενά να είναι αποδεκτά, ούτε καν σε περιπτώσεις, όπου υπάρχει πρωτόγονη κοινωνική δομή. Αλλωστε από την αρχαιότητα, ο σεβασμός στη μνήμη του αποθανόντος και η δέουσα τιμή στο σώμα αποτελούσαν θεμελιώδες στοιχείο σεβασμού ακόμα και ανάμεσα σε μισητούς εχθρούς.

Το ότι λοιπόν εν έτει 2019 έχουμε φθάσει στο σημείο να ζούμε και να συζητάμε για τέτοιες φρικαλέες καταστάσεις μόνο αποτροπιασμό και θλίψη μπορεί να μας προκαλέσει. Και φυσικά απέραντο θυμό για αυτούς τους νοσηρούς τύπους, οι οποίοι -άγνωστο γιατί- προχώρησαν σε όλο αυτό. Οχι δηλαδή ότι αν μάθουμε τα κίνητρά τους πρόκειται να βρεθεί κάποιος που θα τους δικαιολογήσει. Τι μπορεί μάλιστα να πει κάποιος, όταν συνειδητοποιεί ότι όλο αυτό έγινε μέρα μεσημέρι χωρίς κάποιος στην περιοχή να το αντιληφθεί.

Το να βρεθούν οι δράστες και να τιμωρηθούν παραδειγματικά είναι το λιγότερο που μπορεί να γίνει. Παράλληλα όμως μόνο μελέτες της Ψυχιατρικής μπορούν ίσως να ερμηνεύσουν τέτοιες συμπεριφορές, που όλο και πιο συχνά συνθέτουν την καθημερινή μας κατάντια και οδηγούν μέρα με τη μέρα τη σύγχρονη κοινωνία σε σήψη!