Η περιφερειακή αρχή πήρε πόντους προβολής και δημοσιότητας και επικοινωνιακά "μεγαλούργησε". Με τέτοια κινητοποίηση και παρουσία επισήμων η Πελοπόννησος πρέπει να "απογειωθεί". Ομως, οι φιέστες δεν φέρνουν την ανάπτυξη. 

Ο κόσμος, η κοινωνία του τόπου άκουσε τίποτα απ’ αυτά, πήρε ελπίδα πως θα αντιστραφεί η κατάσταση και θα έρθει η ανάπτυξη; Αδιαφορεί η κοινωνία. Ο κόσμος έχει άλλα πιο σοβαρά, προβλήματα επιβίωσης να λύσει. Ζει το σήμερα και απογοητεύεται, θυμώνει. Η καθημερινότητα τον πληγώνει. Κυκλοφορεί στους δρόμους της Μεσσηνίας και δε βλέπει καμιά ουσιαστική αλλαγή. Ακούει για τις μελέτες των δρόμων Καλαμάτα - Ριζόμυλος, Ριζόμυλος - Πύλος - Μεθώνη, την παράκαμψη Πεταλιδίου, αλλά έργο δε βλέπει. Οι αγρότες φοβούνται πως και φέτος η δακοκτονία θα έχει προβλήματα, λόγω των περικοπών σε χρήματα και προσωπικό. 

Ο κόσμος αναρωτιέται: Γιατί απέτυχαν τα προηγούμενα Κοινοτικά Πλαίσια Στήριξης και δεν έγιναν τα έργα που είχε ανάγκη ο τόπος; Δεν είχαν γίνει συνέδρια προετοιμασίας, αναπτυξιακά - προγραμματικά; Γιατί η ανάπτυξη έμεινε στα λόγια και τα ευχολόγια; Γιατί η Κορώνη δεν έχει ακόμα λιμάνι; Γιατί η Κυπαρισσία έχασε το έργο που έγινε στο λιμάνι της; Γιατί δεν έχει γίνει ακόμα το Κ.Υ. Ανατολικής Πυλίας, που ο αρμόδιος υπουργός το είχε υποσχεθεί και στον Αγιο Ανδρέα και την Κορώνη; Γιατί δεν έγινε το εργαστήρι ελαιολάδου, που περιμένουν παραγωγοί και τυποποιητές, για το χρυσάφι του τόπου μας;

Υ.Γ.: Τόσοι μίλησαν, ο πρόεδρος των δημάρχων της Πελοποννήσου δεν είχε λόγο; Οι δήμαρχοι δε μετέχουν στο διάλογο για την ανάπτυξη του τόπου;