Χωρίς θεσμικό πλαίσιο και με μηδαμινό προϋπολογισμό για τα δυσθεώρητα λειτουργικά του έξοδα, το πανέμορφο κτήριο στη δυτική όχθη του ποταμού Νέδοντα κινδυνεύει να συναντήσει τη μοίρα των ολυμπιακών εγκαταστάσεων. Εστω κι έτσι η πόλη δείχνει πάντως αποφασισμένη να μην το αφήσει να αραχνιάσει και να καταντήσει χώρος για συναυλιακές ή άλλες αρπαχτές. 

Η δημοτική αρχή και το Διεθνές Φεστιβάλ Χορού υπόσχονται να το ανοίξουν ειδικά για την περίσταση και να φιλοξενήσουν εκεί ορισμένες εκδηλώσεις του φεστιβάλ που αρχίζει στις 18 Ιουλίου. Και μετά, και μετά; Οι Καλαματιανοί είναι αισιόδοξοι αφού υπολογίζουν στην αμέριστη τεχνική υποστήριξη του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, σε μια προγραμματική σύμβαση με το υπουργείο που βρίσκεται στα σκαριά και στο πολυμήχανο του χαρακτήρα τους. Μακάρι”.

Την παραπάνω άποψη διατύπωσε σε σχετικό της άρθρο στο χθεσινό φύλλο της εφημερίδας “Τα Νέα” η γνωστή Μεσσήνια δημοσιογράφος Ρούλα Γεωργακοπούλου. Πρόκειται ουσιαστικά για την πλήρη και ορθή καταγραφή μέσα σε λίγες γραμμές της κατάστασης που επικρατεί γύρω από το νεότευκτο Μέγαρο Χορού. Τους προβληματισμούς μας γύρω από το συγκεκριμένο θέμα τούς έχουμε διατυπώσει και σε παλαιότερο άρθρο αυτής της στήλης. Οι προθέσεις των υπευθύνων είναι φιλόδοξες και σίγουρα καλοπροαίρετες, η ίδια όμως η πραγματικότητα πιθανόν να τους... προσγειώσει και μάλιστα ανώμαλα. Δυστυχώς μέσα στο κλίμα της συγκεκριμένης εποχής θεωρείται μάλλον δύσκολο η λειτουργία του Μεγάρου Χορού να στηριχθεί μόνο σε αμιγώς πολιτιστικές δραστηριότητες. Οπως έχουμε αναφέρει και κατά το παρελθόν, ίσως η λύση στη βιωσιμότητα να ακούει στο όνομα “συνεδριακός τουρισμός”, ενώ ίσως ένα μέγαρο ανοιχτό στην τοπική κοινωνία και ιδίως σε άτομα μικρής ηλικίας να μπορεί να αποτελέσει ένα καλό στήριγμα. Σκέψεις και προτάσεις αρκετές, αρκεί η πόλη να ασχοληθεί σοβαρά και σύντομα με το συγκεκριμένο θέμα και να διαψεύσει έτσι τις... κακές γλώσσες που κάνουν λόγο για ένα ακόμα έργο που θα βρεθεί στα... αζήτητα.