Πολύ περισσότερο, όταν στόχος των αλλαγών είναι η επέκταση των πεζοδρομίων και η παραχώρηση περισσότερου χώρου στους πεζούς, η αντιμετώπιση της καθημερινής παράνομης στάθμευσης, η τακτοποίηση των θέσεων στάθμευσης και η απομάκρυνση των αυτοκινήτων από το κέντρο και τους προβληματικούς δρόμους του.
Ομως, όλα αυτά πρέπει να γίνουν με σχέδιο, με οργάνωση, με κυκλοφοριακή μελέτη που θα καταγράψει με λεπτομέρεια και τόλμη την υφιστάμενη πραγματική κατάσταση και θα προτείνει λύσεις για το σήμερα και το αύριο, την προοπτική ανάπτυξης της πόλης. Αυτά είναι τα αυτονόητα, δεν πρόκειται για κάτι υπερφίαλο και ουτοπικό.
Η κυκλοφοριακή μελέτη στην Καλαμάτα έπρεπε να έχει εκπονηθεί χθες, να είναι το ευαγγέλιο της πόλης, που πάνω του θα “κουμπώσουν” οι αλλαγές και οι βελτιώσεις. Ο τέως δήμαρχος είχε τονίσει ότι θα έπρεπε να ολοκληρωθεί πρώτα ο περιφερειακός αυτοκινητόδρομος και να λειτουργήσει η καινούργια σημαντική είσοδος της πόλης, και μετά να εκπονηθεί μια τέτοια σημαντική μελέτη. Από το Δεκέμβριο του 2017 λειτουργεί πλήρως ο περιφερειακός, αλλά η κυκλοφοριακή μελέτη παραμένει στα αζήτητα. Γίνεται το ΣΒΑΚ, αλλά δεν αρκεί.
Οι αστικές αναπλάσεις θα ακολουθήσουν το παράδειγμα των αναπλάσεων που προηγήθηκαν και που υλοποιούνται: στη Φαρών, στην Αριστομένους, στην Αναγνωσταρά, στη Ναυαρίνου, στην Υπαπαντή. Ομορφες εικόνες, πιο ελκυστικές στην πόλη, όμως το κυκλοφοριακό και ιδιαίτερα το πρόβλημα της στάθμευσης έχει “χτυπήσει κόκκινο”. Θέσεις στάθμευσης χάνονται, αλλά δεν υπάρχει καμία φροντίδα για την αναπλήρωσή τους, για τη δημιουργία οργανωμένων πάρκινγκ περιμετρικά του κέντρου ή και στις εισόδους της πόλης, με ταυτόχρονη αναβάθμιση των μέσων μεταφοράς που θα εξυπηρετούν οδηγούς κι επιβάτες ΙΧ - επισκέπτες της πόλης.
Το πάθημα των αναπλάσεων χωρίς ολοκληρωμένο σχέδιο και οργάνωση δεν έγινε μάθημα. Με τέτοιες λογικές, η επόμενη μέρα της Καλαμάτας δεν μπορεί να είναι ελπιδοφόρα.
