Η υπόθεση της ενοποίησης της Πελοποννήσου σε μία Περιφέρεια είναι μια συζήτηση ανοιχτή εδώ και χρόνια, η οποία συχνά πυκνά βρίσκει υποστηρικτές σε θεωρητικό επίπεδο, αλλά ποτέ δεν πέφτει στο τραπέζι σε ρεαλιστική βάση.

Αρκετοί… γοητεύονται ακόμα και με την ιδέα πρωτεύουσα της ενιαίας Περιφέρειας Πελοποννήσου να είναι για συμβολικούς λόγους η Αρχαία Ολυμπία. Αλήθεια πώς είναι δυνατόν να υπάρχει Περιφέρεια Πελοποννήσου χωρίς την Ολυμπία ή ακόμα και την Πάτρα; Βασικό επιχείρημα όλων όσοι δεν… ψήνονται για ένα τέτοιο σενάριο είναι “και με την Αιτωλοακαρνανία τι θα γίνει;”.

Πρόκειται για ένα απλοϊκό επιχείρημα μπροστά σε ένα οραματικό και συνάμα ουσιαστικό σχέδιο, όπως αυτό της ενιαίας Πελοποννήσου. Αλλά δεδομένου ότι όλο αυτό κάπου σκαλώνει, μήπως έχει έρθει πλέον η ώρα για ουσιαστική συνεργασία των Περιφερειών Πελοποννήσου και Δυτικής Ελλάδας σε επίπεδο τουρισμού και όχι μόνο; Αν οι διοικήσεις των δύο φορέων καθίσουν στο ίδιο τραπέζι και δουν την κοινή τους πορεία σε βασικά θέματα μέσα από προγράμματα διαπεριφερειακής συνεργασίας, τότε ενδεχομένως να υπάρξουν σε κάποιο βαθμό σημαντικά αποτελέσματα, ίδια με αυτά που θα μπορούσαν να προκύψουν από τη διοικητικά ενιαία Πελοπόννησο.

Αυτό φυσικά ενδυναμώνεται μέσα και από την προώθηση των έργων στο Πάτρα - Πύργος, αλλά και με την προοπτική της ολοκλήρωσης της Ολυμπίας Οδού μέχρι την Τσακώνα, σε συνδυασμό με την ανάδειξη του τμήματος του Καϊάφα ως εθνικού πάρκου.

Κανείς βεβαίως δεν τα αγγίζει αυτά σε προεκλογική περίοδο, αλλά μπορούν να αποτελέσουν τροφή για πολιτική σκέψη και πράξη για το προσεχές διάστημα ενόψει της νέας αυτοδιοικητικής περιόδου. Και παρόλο που η ενιαία Πελοπόννησος δεν είναι -για ευνόητους λόγους- στην ατζέντα του Αγρινιώτη περιφερειάρχη Δυτικής Ελλάδας Νεκτάριου Φαρμάκη, ωστόσο η διαπεριφερειακή συνεργασία μόνο κέρδος μπορεί να είναι και για τα δύο μέρη.