Στην επιφάνεια ήρθε ξανά τις τελευταίες ημέρες η συζήτηση για τυχόν επαναφορά του πανηγυριού της Υπαπαντής.
Από τη μία πλευρά η Ομοσπονδία Επαγγελματικών-Βιοτεχνικών και Εμπορικών Σωματείων Μεσσηνίας (ΟΕΒΕΣ) ζητεί την επαναφορά του πανηγυριού με χώρο διεξαγωγής το Ιστορικό Κέντρο Καλαμάτας, παρουσιάζοντας ένα πλαίσιο επαναλειτουργίας του. Από την άλλη ο Εμπορικός Σύλλογος Καλαμάτας αντιδρά σθεναρά στην πρόταση της ΟΕΒΕΣ, θεωρώντας μεταξύ άλλων ότι τέτοιες διοργανώσεις “δεν συνάδουν με τη σύγχρονη εικόνα των πόλεων” και σημειώνοντας επίσης ότι “η εμποροπανήγυρη δεν συνδέεται με τη λαμπρότητα της εορτής της Υπαπαντής”. Αφήνει δε υπονοούμενα, ή έστω ερωτηματικά, για τη σκοπιμότητα της πρότασης επαναφοράς του πανηγυριού.
Είναι όμως το πανηγύρι συνδεδεμένο με την ιστορία της Καλαμάτας; Η αλήθεια είναι πως αποτελεί γέννημα της μετασεισμικής Καλαμάτας, όταν η τότε δημοτική αρχή θεώρησε ότι με αυτόν τον τρόπο θα μπορέσει να τονώσει την τοπική οικονομία και να δώσει ώθηση στον εμπορικό κόσμο.
Προτού ο εμπορικός και επιχειρηματικός κόσμος της Καλαμάτας “κοπεί” στα δύο, θα πρέπει η πόλη να δει ποια είναι τα δεδομένα και ποια τα ζητούμενα για τη συγκεκριμένη υπόθεση. Η αναζήτηση, η επεξεργασία τους και η λήψη της τελικής απόφασης απαιτεί έναν Δήμο Καλαμάτας σε ρόλο συντονιστή, που θα ανοίξει πραγματικό διάλογο μεταξύ των φορέων, ο οποίος δεν θα περιοριστεί στην ανταλλαγή ανακοινώσεων και σε… διαρροές, αλλά θα φέρει στο ίδιο τραπέζι τους παραπάνω φορείς, το Επιμελητήριο και όποιον άλλον χρειαστεί, για να διαφανεί τι τελικά μπορεί να προσφέρει στην Καλαμάτα τυχόν επαναφορά του πανηγυριού. Θα ήταν χρήσιμο μάλιστα μεταξύ άλλων να αναλυθεί και το τι κερδίζει ο εμπορικός κόσμος και η τοπική κοινωνία γενικότερα από ανάλογα πανηγύρια, που εξακολουθούν να λαμβάνουν χώρα σε άλλες περιοχές της Μεσσηνίας.
Σε κάθε περίπτωση, αδιαπραγμάτευτο πρέπει να είναι το ζήτημα της ασφάλειας των πολιτών. Και αυτό μάλλον οδηγεί στην ανάγκη τέλεσης μίας τέτοιας διοργάνωσης σε έναν αυστηρά καθορισμένο χώρο, που δεν θα επηρεάζει κυκλοφοριακά το σύνολο της πόλης (βλ. χώρος λαϊκής αγοράς). Αλλά και το ζήτημα της αισθητικής, καθώς το να στήνονται παραγκουπόλεις, για την οργάνωση των οποίων γίνεται… νταραβέρι ώστε να κερδίζουν κάποιοι και μάλιστα εκτός πόλης, μάλλον δεν είναι ένας καλός οιωνός για μία καλή συνέχεια.
Και ο Εμπορικός Σύλλογος Καλαμάτας όμως ας μην αρκεστεί στη σαφή αντίθεσή του, αλλά ας καταθέσει εγκαίρως τη δική του πρόταση.
Όλα αυτά βέβαια τελούν υπό την αίρεση της αναμενόμενης απόφασης του υπουργείου Εσωτερικών για καθορισμό της 2ας Φεβρουαρίου ως επίσημης τοπικής αργίας, κάτι που όταν εφαρμοστεί σίγουρα θα θέσει συγκεκριμένο πλαίσιο στο τι μπορεί να γίνεται και πώς εκείνη την ημέρα στην πόλη.
