Φυσικά τα βήματα βελτίωσης, ιδιαίτερα σε τοπικό επίπεδο, σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια είναι εντυπωσιακά, αλλά κατά κοινή ομολογία υπάρχουν ακόμα πολλά να γίνουν. Γνωρίζουν άραγε όλοι οι συμπολίτες μας τι πρέπει να κάνουν με τις παλιές ηλεκτρικές και ηλεκτρονικές συσκευές, εκτός από το να τις πετάνε μαζί με τα υπόλοιπα απορρίμματα στους κάδους; Γνωρίζουν τι πρέπει να κάνουν με τα τηγανέλαια, εκτός από το να τα αδειάζουν στο νεροχύτη; Τι να κάνουν με τους χρησιμοποιημένους λαμπτήρες, αλλά και με τις άδειες μπαταρίες; Δυστυχώς το ποσοστό των συμπολιτών μας, που όχι μόνο γνωρίζουν τι να κάνουν, αλλά κατανοούν και την ανάγκη να είναι συνεπείς σε αυτή την κοινωνική τους υποχρέωση, δεν είναι αυτός που να δικαιολογεί σε μια πόλη σαν την Καλαμάτα -αλλά και σε άλλα μέρη- τον τίτλο της πρωταθλήτριας ανακύκλωσης. Φυσικά πρωταθλήτρια λέγεται και η ομάδα που βγαίνει πρώτη στη Β' εθνική, οπότε ίσως έτσι μπορούμε να το δεχτούμε. 

Στην πόλη μας πάντως είμαστε τυχεροί που υπάρχουν ορισμένοι πολύτιμοι δημοτικοί υπάλληλοι στη Διεύθυνση Καθαριότητας, οι οποίοι συντονίζουν όσο πιο καλά μπορούν τη διαδικασία της ανακύκλωσης, αλλά και αρκετοί εκπαιδευτικοί, οι οποίοι με τα δικά τους μέσα φροντίζουν να ενημερώνουν τους μαθητές τους μέσα από στοχευμένες δράσεις. Και όλα αυτά κατά κύριο λόγο μέσα στην Καλαμάτα - γιατί πιο έξω...

Αν όμως θέλουμε να έχουμε ολοκληρωμένα αποτελέσματα σε κάποιο βάθος χρόνου, ας φροντίσουμε ο πρώτος χώρος όπου θα εφαρμόζονται όλες οι μέθοδοι ανακύκλωσης να είναι το σχολείο. Ο εφιάλτης των απορριμμάτων είναι ακόμα πάνω από τις ελληνικές πόλεις, και θα ήταν ακόμα μεγαλύτερος αν δεν υπήρχε κι ανακύκλωση στο μέτρο που εφαρμόζεται σήμερα. Ας φροντίσουμε να τον περιορίσουμε, εντείνοντας τις δικές μας προσπάθειες σε καθημερινή βάση.