Εικόνες, που δυστυχώς υπάρχουν σε... αφθονία γύρω μας και φυσικά όχι μόνο στην Καλαμάτα. Σημεία των πόλεων, τα οποία είναι σαν να μην έχει ποτέ ασχοληθεί κάποιος μαζί τους στη σύγχρονη ιστορία, με αποτέλεσμα να απαξιώνονται όλο και περισσότερο. Το παράδειγμα της οδού Φαρών είναι χαρακτηριστικό για τις καταστάσεις που περιγράφουμε. Αν και βρίσκεται λίγες εκατοντάδες μέτρα από την κεντρική πλατεία και από το εμπορικό κέντρο της Καλαμάτας, οδηγεί όσους περνούν από εκεί στα μέσα του περασμένου αιώνα και σίγουρα όχι με την έννοια της νοσταλγίας, αλλά της απαξίωσης. Φυσικά όλα αυτά είναι συνάρτηση της γενικότερης νοοτροπίας, που επικρατεί στην Ελλάδα εδώ και δεκαετίες και σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αποτελέσει δικαιολογία η κρίση. Ακόμα και την περίοδο των “παχιών αγελάδων” κανείς δεν ασχολήθηκε με το συγκεκριμένο τμήμα της πόλης και με άλλα πολλά σε όλη τη χώρα. Σκηνές, οι οποίες θα μπορούσαν άνετα να αποτελούν μέρος πόλεων μετά από πόλεμο.

Το ακόμα πιο άσχημο όμως είναι ότι όσο καθυστερεί η δρομολόγηση αποκατάστασης, τόσο πιο δύσκολο (αν όχι πλέον ακατόρθωτο) γίνεται αυτό το έργο. Και αυτή η απαξίωση έχει και οικονομικής φύσεως επιπτώσεις για τους περιοίκους, καθώς μαζί με τη γειτονιά τους... πριονίζεται και η αξία της ιδιοκτησίας τους, για την οποία πάντως κανονικά και με το νόμο φορολογούνται “για να ξεπεράσει τα δύσκολα η χώρα”.

Δεν ξέρουμε αν υπάρχουν περιθώρια άμεσης λύσης για αυτές τις καταστάσεις, το μόνο σίγουρο είναι όμως ότι πέρα από το “λαμπερό” κέντρο, το αστικό περιβάλλον καταστρέφεται συμβάλλοντας με τη σειρά του στη διατήρηση του μίζερου κλίματος στην κοινωνία.