Ας πιάσουμε όμως το πράγμα από την αρχή. Ενας από τους λόγους για τους οποίους μία πόλη θέλει τουρισμό και επισκέπτες είναι και η τόνωση της τοπικής οικονομίας. Οσον αφορά μάλιστα τους επισκέπτες κρουαζιερόπλοιων, που δεν διανυκτερεύουν, τότε ουσιαστικά η πόλη μπορεί να προσδοκά έσοδα από την κατανάλωση που θα κάνουν σε καταστήματα εστίασης, από τη μετακίνησή τους (βλ. ταξί) και από αγορές που πιθανόν θα γίνουν σε εμπορικά καταστήματα. 

Για τα δύο πρώτα θεωρητικά δεν υπάρχει καμία αμφισβήτηση, ότι σε κάποιο βαθμό ενισχύουν ήδη την τοπική οικονομία. Το μεγάλο θέμα που έχει δημιουργηθεί είναι με τη λειτουργία των καταστημάτων, κυρίως μάλλον γιατί πολλοί το συγχέουν με τη γνωστή ιστορία για το άνοιγμα των εμπορικών και τις Κυριακές.

Πρόκειται για δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα. Το να είναι ανοιχτά ή έστω να έχουν τη δυνατότητα όσα θέλουν να ανοίγουν τις ώρες που στην πόλη βρίσκονται οι επισκέπτες των κρουαζιερόπλοιων, είναι κάτι που τουλάχιστον σε πρώτη φάση θα έπρεπε να δοκιμαστεί και να... μετρηθεί. Μόνο έτσι θα μπορούσαν να βγουν ασφαλή συμπεράσματα πριν υπάρξει απόρριψη. Οπως και να το κάνουμε πάντως, όταν τα καταστήματα είναι κλειστά η εικόνα μιας πόλης είναι πολύ διαφορετική και σίγουρα δεν είναι κάτι που θα ενθουσιάσει τον επισκέπτη.

Αν κάποιες φορές τυχαίνει -όπως έγινε- να φθάσει κάποιο κρουαζιερόπλοιο Κυριακή θα μπορούσε να βρεθεί από τους εμπόρους της πόλης μία φόρμουλα να ανοίγουν, χωρίς αυτό φυσικά να σημαίνει ότι θα ανοίγουν κάθε Κυριακή.

Αν πάλι η πόλη κρίνει ότι τα κρουαζιερόπλοια δεν έχουν κάτι να της προσφέρουν, ας το καταστήσει σαφές, ώστε τα πλοία να αναχωρήσουν ανεπιστρεπτί για άλλα πιο φιλόξενα λιμάνια. Προφανώς και υπάρχουν άλλες μορφές τουρισμού, οι οποίες είναι είτε πιο ποιοτικές, είτε πιο προσοδοφόρες για την τοπική οικονομία, αλλά καλώς ή κακώς στη δική μας περίπτωση δεν έχουμε φθάσει στο σημείο να μπορούμε να επιλέξουμε ποιες θέλουμε και ποιες όχι.