Αυτό ήταν για φέτος το πρωταπριλιάτικο ψέμα της “Ε”, το οποίο από κάποιους έγινε άμεσα αντιληπτό και από κάποιους άλλους όχι. Στους δεύτερους μάλιστα συγκαταλέγονται και κάποιες ειδησεογραφικές ιστοσελίδες, που την “πάτησαν” και το αναπαρήγαγαν, άλλες με αναφορά στην πηγή και άλλες ως δικό τους!

Κρίνοντας πάντως από όσους τελικά το πίστεψαν, πόσο απίθανο θα ήταν να επρόκειτο για πραγματική είδηση και τι θα μπορούσε να προσφέρει σε μία περιοχή η λειτουργία ενός ανοιχτού ή κλειστού θεματικού χώρου ευρέος ενδιαφέροντος; Φυσικά δεν μιλάμε μόνο για ένα μουσείο του σεξ, το οποίο ενδεχομένως να ήταν κάπως εκκεντρικό για την ελληνική πραγματικότητα, αλλά για έναν χώρο, ο οποίος με οργανωμένο σχέδιο θα χτιζόταν πιθανόν γύρω από ένα μύθο με σκοπό την προσέλκυση επισκεπτών εντός και εκτός Ελλάδας.

Βεβαίως ίσως όλα αυτά να φαντάζουν ουτοπικά και πιθανόν και ανούσια, όταν η περιοχή της Μεσσηνίας δεν έχει καταφέρει να εκμεταλλευτεί τουριστικά δύο από τα σημαντικότερα θέματα, που άλλες περιοχές θα έδιναν πολλά για να τα έχουν. Το πρώτο είναι το ελαιόλαδο και το δεύτερο είναι η έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης. Και για τα δύο αυτά έχουμε σε παλαιότερα άρθρα αναφερθεί σε πιθανές δυνατότητες αξιοποίησής τους σε επίπεδο προσέλκυσης επισκεπτών, την ώρα που ακόμα και διεθνώς, περιοχές βασίζονται αναπτυξιακά πάνω σε παραμυθικού τύπου καταστάσεις. Με τρόπο όμως που είναι αρκετό για να αποτελέσουν τα στέρεα θεμέλια για τις τοπικές τους οικονομίες.

Το θέμα είναι ότι σε αυτές τις οικονομικά δύσκολες εποχές, τα εμπόδια για την εφαρμογή τέτοιων πλάνων είναι αρκετά. Από την άλλη δεν είδαμε και την εποχή των παχιών αγελάδων της προηγούμενης δεκαετίας να προχωράει και κάτι καινοτόμο στην ευρύτερη περιοχή. Αρα μήπως τελικά για μία ακόμα φορά η κρίση αποτελεί μία ωραία δικαιολογία για τη στασιμότητα;