Σε αυτές τις κινητοποιήσεις συμμετείχαν και οι Ενώσεις Συντακτών με 24ωρη απεργία και κάλυψη μόνο των γεγονότων, που είχαν να κάνουν με τις κινητοποιήσεις. Οι δημοσιογραφικές ενώσεις διεκδικούν:
- Την υπογραφή Κλαδικών Συλλογικών Συμβάσεων που να συμβάλουν στην αποκατάσταση των απωλειών του προηγούμενου διαστήματος και να ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες διαβίωσης.
- Να μην υποστούν μείωση των κοινωνικοασφαλιστικών τους δικαιωμάτων.
- Τη διατήρηση και υπεράσπιση των ασφαλιστικών τους ταμείων.
- Να μην περάσει κανένας νόμος που θα παρεμποδίζει το δικαίωμα στην απεργία.
- Να σταματήσει τώρα η φοροκαταιγίδα.
- Προστασία των ανέργων για όλο το διάστημα της ανεργίας.
Δυστυχώς από τα αιτήματα των ενώσεων απουσίαζε για μία ακόμα φορά αίτημα για κατοχύρωση του δημοσιογραφικού επαγγέλματος. Κάτι που σχεδόν πια σε καθημερινή βάση συζητείται μεταξύ συναδέλφων, αλλά φαίνεται ότι δεν απασχολεί όσο πρέπει τον κλάδο.
Συνέπεια αυτού είναι φυσικά καθένας που γουστάρει να γράφει, να πιάνει ένα μικρόφωνο ή οτιδήποτε άλλο, να δηλώνει δημοσιογράφος και να αξιώνει δικαίωμα εισόδου σε εκδηλώσεις, πολιτιστικούς και αθλητικούς χώρους με αυτή την ιδιότητα. Γράφοντας μάλιστα 2 αράδες και τραβώντας μία φωτογραφία (και αν...), κάνει το κομμάτι του γιατί είναι... δημοσιογράφος.
Επειδή για κάποιους η κοινή λογική δεν είναι αρκετή, ανατρέξαμε στο... λεξικό, όπου αναφέρεται: “Δημοσιογράφος: Πρόσωπο που απασχολείται επαγγελματικά με τη δημοσιογραφία”. Και τι σημαίνει επαγγελματικά; Προφανώς ότι αμείβονται για την εργασία τους έχοντας ένσημα για τις υπηρεσίες τους ή έστω εκδίδοντας νόμιμα παραστατικά.
Κάθε άλλος είναι χομπίστας και σε καμία περίπτωση δημοσιογράφος.
Δυστυχώς ακόμα στο 2015 όλα αυτά θεωρούνται... πολυτέλεια. Και επειδή στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις, μην εκπλαγείτε εάν σε λίγο καιρό οι δημοσιογράφοι είναι περισσότεροι από τους αναγνώστες τους.
Υ.Γ.: Υπάρχουν φυσικά οι καλοί και οι κακοί δημοσιογράφοι, όπως συμβαίνει σε κάθε κλάδο και όλοι μας κρινόμαστε τόσο από το κοινό, όσο και από την πιάτσα του επαγγέλματος, αλλά αυτό είναι μία άλλη -μεγάλη- συζήτηση. Δεν αρκεί λοιπόν να γράφεις καλές εκθέσεις. Ετσι μπορείς απλώς να είσαι ένας αξιόλογος συγγραφέας ή ένας πολύ καλός αρθρογράφος.
