Από ένα δρόμο, που ακόμα κι όταν αποτελούσε μέρος του βασικού οδικού δικτύου, πάντα είχε ζητήματα και σίγουρα δεν ήταν και ό,τι καλύτερο για όσους ταξίδευαν. Από όταν όμως παραδόθηκε το τμήμα Παραδείσια - Τσακώνα του αυτοκινητοδρόμου Α7, οι στροφές πέρασαν σε δεύτερη μοίρα.

Το κομμάτι αυτό της παλιάς εθνικής οδού Τρίπολης - Καλαμάτας συνεχίζει να αποτελεί όχι μόνο τον βασικό δρόμο πρόσβασης στο Δερβένι Αρκαδίας και σε ορισμένους ακόμα οικισμούς της περιοχής, αλλά και την εναλλακτική οδό για όσους δεν επιθυμούν -για τους δικούς τους λόγους- να πληρώσουν στα διόδια της Βελιγοστής. Αλλά πάνω από όλα είναι ο δρόμος από τον οποίο θα διοχετευόταν η κυκλοφορία σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης. Οπως δηλαδή συμβαίνει αυτές τις ημέρες. Ο δρόμος αυτός λοιπόν, όπως αναφέρθηκε και σε ρεπορτάζ της “Ε” τις προηγούμενες ημέρες, βρίσκεται σε άσχημη κατάσταση, καθώς σε αρκετά σημεία υπάρχουν κίνδυνοι: λακκούβες, φθαρμένο οδόστρωμα, ανύπαρκτος φωτισμός (όπως πάντα φυσικά) κ.ά.

Αυτή η κατάσταση πάντως αναδεικνύει με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο την ανάγκη στοιχειώδους συντήρησης ακόμα και των παλιών εθνικών οδικών δικτύων, ακόμα και όταν αυτά περνούν επί της ουσίας στην ιστορία.

Ανάλογος κίνδυνος για πλήρη απαξίωση υπάρχει και στη σημερινή εθνική οδό Καλαμάτας - Σπάρτης μέσω Ταϋγέτου, η οποία τους επόμενους μήνες θα αντικατασταθεί από το Λεύκτρο - Σπάρτη (Α71). Στη συγκεκριμένη περιοχή μάλιστα υπάρχει και ένας λόγος παραπάνω να υπάρξει μέριμνα και να μην αφεθεί στην τύχη του… και αυτός είναι ο τουρισμός. Για τις προοπτικές που υπάρχουν στον ορεινό όγκο έχουμε αναφερθεί αρκετά στο πρόσφατο παρελθόν, αλλά οπωσδήποτε η αβεβαιότητα για την προσβασιμότητα στην περιοχή, όταν ο δρόμος “παροπλιστεί”, δημιουργεί σίγουρα κλίμα ανασφάλειας και για πιθανές επιχειρηματικές προσπάθειες.