Σημείωσε ότι «διακόπηκαν τα δρομολόγια με το ΚΤΕΛ και τα παιδιά από τον Κάμπο, όπως και το δικό μου, πρέπει να πάνε με δικά τους μέσα στο σχολείο τους, να τα μεταφέρουμε εμείς οι γονείς τους ή να βγουν στο δρόμο για να τα πάρει κάποιος περαστικός». Παρατήρησε ότι «το θέμα αυτό είναι από τις αρχές Δεκέμβρη. Ντρέπομαι που είμαι πατέρας. Πού κολλάει το θέμα; Κάτι πρέπει να γίνει με τα παιδιά μας».
Οπως μας βεβαίωσαν από την αρμόδια υπηρεσία της Περιφερειακής Ενότητας Μεσσηνίας, το πρόβλημα της μεταφοράς των μαθητών παραμένει σοβαρό στην περιοχή μας. Και αυτό γιατί σήμερα αναμένεται να προκηρυχθεί ένας ακόμα διαγωνισμός ηλεκτρονικής διαπραγμάτευσης, ο τελευταίος για τη σχολική χρονιά 2015 - 2016, που αφορά περίπου 90 δρομολόγια(!), 60 καινούργια και άλλα 30 άγονα.
Γι’ αυτή την κατάσταση κανείς δεν μπορεί να είναι υπερήφανος, έστω και αν η χώρα μας περνά πολύ δύσκολες στιγμές και τα τελευταία χρόνια βρίσκεται στα πρόθυρα της χρεοκοπίας.
Είναι τραγικό η Πολιτεία να μην μπορεί να βρει τρόπο μεταφοράς των μαθητών στα σχολεία τους. Να έχουμε φθάσει στα μέσα Φεβρουαρίου και η μοναδική λύση για τα παιδιά πολλών χωριών του νομού μας για να πάνε στο σχολείο τους, να είναι η μεταφορά με δικά τους μέσα, από τους γονείς τους. Από τους αγρότες και κτηνοτρόφους που έχουν καθημερινά δουλειές και δίνουν καθημερινά σκληρό αγώνα για να μπορούν να εξασφαλίσουν στα παιδιά τους στοιχειώδεις συνθήκες μόρφωσης.
Οπως πληροφορηθήκαμε, το θεσμικό πλαίσιο για τη μεταφορά των παιδιών στα ΕΠΑΛ είναι παράλογο, προκλητικά άδικο. Προκαλεί ντροπή και αγανάκτηση. Δικαιολογεί μεταφορά μαθητή σε ΕΠΑΛ μόνο σε απόσταση μέχρι 20 χιλιόμετρα. Τα παιδιά του Κάμπου τα καλύπτει. Της Καρδαμύλης, της Στούπας, της υπόλοιπης Δυτικής Μάνης όχι. Τα παιδιά από τα χωριά της Μάνης για να πάνε στο ΕΠΑΛ πρέπει να τα μεταφέρουν οι γονείς τους. Και για να το κάνουν, θα πάρουν επιδότηση 35 λεπτά το χιλιόμετρο. Για μια διαδρομή, για να τα φέρουν στην Καλαμάτα. Για την επιστροφή στο χωριό, στο σπίτι δεν προβλέπεται επιδότηση.
Ντροπή βρε… φωστήρες, … προστάτες του δημόσιου χρήματος. Είπαμε, οικονομία, αλλά όχι και τέτοια ξεφτίλα.
