Αντιπεριφερειάρχες, πρώην υπουργοί, πολιτευτές, η ΝΟΔΕ Μεσσηνίας της Ν.Δ., το Επιμελητήριο, το Εργατικό Κέντρο Καλαμάτας μέχρι και το Δημοτικό Συμβούλιο Πύλου - Νέστορος εξέδωσε ψήφισμα, "επιβεβαιώνοντας" πως πρόκειται για... παμμεσσηνιακό αναπτυξιακό ζήτημα.

Δε θα σταθώ στο πολιτικό - κομματικό άχτι του υπουργού Εθνικής Αμυνας Πάνου Καμμένου στο Μεσσήνιο - πρώην πρωθυπουργό και πρώην αρχηγό της Ν.Δ. Αντώνη Σαμαρά. Γιατί δε χωράει αμφισβήτηση. Και η δήλωση του υπουργού που δεν αμφισβητήθηκε ποτέ, το δικαιώνει. Γιατί αν ήταν για άλλους λόγους, αντικειμενικούς, καλύτερης λειτουργίας του κράτους, ουσιαστικής αναδιοργάνωσης των Ενόπλων Δυνάμεων και της άμυνας της χώρας, με εξοικονόμηση πόρων, θα μιλούσαμε για όλα τα στρατόπεδα της Πελοποννήσου και όχι μόνο της Καλαμάτας.

Αυτό το άχτι ήταν που δεν άντεξαν οι προερχόμενοι από τη Ν.Δ. πολιτικοί και αυτοδιοικητικοί της Μεσσηνίας κι επιτέθηκαν στον αρχηγό των ΑΝΕΛ, βγάζοντας το δικό τους κομματικό άχτι.

Για την ανάγκη αναδιοργάνωσης του στρατεύματος σε μία χώρα στα πρόθυρα της χρεοκοπίας, καμία κουβέντα. Γιατί αυτό είναι το πιο σημαντικό και το ζητούμενο. Και αυτό δε συζητήθηκε, δεν αποτέλεσε θέμα της αντιπαράθεσης. 

Οσον αφορά το οικονομικό - αναπτυξιακό, εδώ μιλάμε για την απόλυτη απογοήτευση. Το στρατόπεδο στηρίζει, λέει, την τοπική οικονομία και αν φύγει, βούλιαξε και χάθηκε κάθε αναπτυξιακή προοπτική του τόπου. Αν ένα στρατόπεδο, έστω και στην εποχή της πιο μεγάλης κρίσης, στηρίζει την τοπική οικονομία, δεν έχουμε ελπίδα, δεν υπάρχει φως για ανάκαμψη. Αν αντί αυτοί που "επαναστάτησαν", επαναστατούσαν για άλλα πιο σημαντικά πράγματα, η τύχη του τόπου μας θα ήταν διαφορετική. Αν ένωναν τη φωνή τους για την αναβάθμιση του αεροδρομίου Καλαμάτας, για τους δρόμους Καλαμάτα - Ριζόμυλος και Καλό Νερό - Τσακώνα, για το νέο αναπτυξιακό νόμο, για την απαγόρευση της πώλησης χύμα ελαιολάδου, δε θα προσέφεραν πιο σημαντικές, ουσιαστικές υπηρεσίες για την ανάπτυξη του τόπου τους; Αυτά τα θέματα, όμως, δεν προσφέρονται για επικοινωνιακούς λόγους και ψηφαλάκια.