Το πρώτο ερώτημα που τίθεται είναι αν μπορούσε να γίνει διαφορετικά. Θα μπορούσε δηλαδή να γίνει συνεδρίαση του περιφερειακού συμβουλίου, σε μια μικρή αίθουσα, με τους διαμαρτυρόμενους πάνω από τα κεφάλια των συμβούλων; Προφανώς, όχι. Ας μην κοροϊδευόμαστε. Είναι άλλωστε πρόσφατα αυτά που συνέβησαν σε αντίστοιχη συνεδρίαση του περιφερειακού συμβουλίου για την εγκατάσταση μονάδας βιοαερίου στην Μαντινεία, όπου σύμβουλοι πηδούσαν από τα παράθυρα για να σωθούν! Η επανάληψη των ίδιων ή και χειρότερων εικόνων μπορεί κάποιους να τους εκστασιάζει, αλλά για τους περισσότερους είναι προσβλητικές και το μόνο που δεν προάγουν είναι τη δημοκρατία και το διάλογο.
Έπρεπε όμως να φτάσουμε στον αποκλεισμό της αίθουσας από τα ΜΑΤ για να γίνει η συνεδρίαση; Προφανώς, και όχι. Όσο αντιδημοκρατικός είναι ο προπηλακισμός ενός βουλευόμενου οργάνου, άλλο τόσο αντιδημοκρατικός είναι ο αποκλεισμός των πολιτών από τις δημόσιες συνεδριάσεις. Φτάσαμε όμως σε αυτό το σημείο γιατί ο πολιτικός χειρισμός της υπόθεσης, από την ηγεσία της περιφέρειας, ήταν εντελώς λανθασμένος. Η αυταρχική αντίληψη και η επιλογή των αποκλεισμών οδηγεί σε συγκρούσεις και πολλαπλασιάζει τις αντιδράσεις. Σε αυτό που αναμφίβολα διακρίνεται η ηγετική ομάδα της περιφέρειας είναι στο να δημιουργεί εντάσεις με ασήμαντη αφορμή, οπότε και πάλι καλά που χρειάστηκαν μόνο 2 διμοιρίες ΜΑΤ για να συνεδριάσει το συμβούλιο!
Η αλήθεια βέβαια είναι ότι και όλα σωστά να είχαν γίνει, σε επίπεδο ενημέρωσης και διαβούλευσης, τα ΜΑΤ θα χρειάζονταν πάλι για να ληφθεί η απόφαση για χωροθέτηση, μιας και όπως είναι γνωστό κανένας δεν θέλει τα σκουπίδια στο χωριό του. Η διαφορά είναι ότι τότε θα είχε περισσότερους συμμάχους στην κοινωνία η επιλογή που έγινε από την περιφέρεια, γιατί δεν θα υπήρχαν βάσιμες αιτιάσεις για τις ετσιθελίστικες πρακτικές. Η επιλογή της συνεδρίασης με τα ΜΑΤ βόλεψε την αντιπολίτευση, που αποχώρησε για λόγους διαδικασίας και απέφυγε έτσι να τοποθετηθεί για την ουσία του ζητήματος. Βόλεψε, τέλος, και τους δημάρχους, η απουσία των οποίων μέσα στο γενικό χαμό πέρασε απαρατήρητη. Με δυο λόγια, βρήκαν όλοι προσχήματα και κρύφτηκαν πίσω από τα ΜΑΤ και τις επιλογές της ηγεσίας της περιφέρειας.
Πέρα όμως από τα ζητήματα διαδικασίας υπάρχει και η ουσία που είναι η επίλυση του προβλήματος της διαχείρισης των σκουπιδιών. Δεν υποτιμούμε το ζήτημα της διαδικασίας και υπογραμμίζουμε ότι οι χειρισμοί της ηγεσίας της περιφέρειας ήταν και εξακολουθούν να είναι τραγικοί. Υπάρχει όμως το πρόβλημα της διαχείρισης των σκουπιδιών που ζητά επιτακτικά λύση και αυτό απαιτεί υπευθυνότητα από όλους τους υπόλοιπους και κυρίως από τους δημάρχους. Η χωροθέτηση χώρων επεξεργασίας των σκουπιδιών θα πρέπει να γίνει είτε ακολουθηθεί η πρόταση της ΤΕΡΝΑ, είτε επιλεγεί άλλη μέθοδος και σχήμα, ιδιωτικό ή δημόσιο. Ενστάσεις πάντα θα υπάρχουν και αιτιάσεις θα αναπτύσσονται. Αλλά, επειδή ελαιώνες και γεωτρήσεις υπάρχουν σε όλη τη Μεσσηνία και επειδή η επιβάρυνση τόσο των νερών όσο και των καλλιεργειών είναι πολλαπλάσια σήμερα με την ανεξέλεγκτη ουσιαστικά ρίψη των απορριμμάτων σε ανοικτές χωματερές, ας σταματήσει το παιχνίδι της κολοκυθιάς. Κανένας δεν θέλει τα σκουπίδια στον δικό του τόπο αλλά αυτά κάπου πρέπει να καταλήξουν, γιατί επί του παρόντος δεν μπορούμε να τα στείλουμε στο διάστημα.
Αμέσως μετά τις δημοτικές εκλογές οι νέες αρχές σε δήμους και περιφέρειες θα πρέπει να καθίσουν στο ίδιο τραπέζι προκειμένου να συναποφασίσουν τον τρόπο χειρισμού του θέματος της διαχείρισης των σκουπιδιών. Εφόσον καταλήξουν οι προσφυγές των κατοίκων και όλων των άλλων ενδιαφερομένων μερών και κριθεί από τα αρμόδια δικαστικά και εποπτικά όργανα ότι η διαδικασία είναι νόμιμη και διαθέτει όλες τις περιβαλλοντικές διασφαλίσεις θα πρέπει να την εφαρμόσουν άμεσα. Αν κριθεί προβληματική, θα πρέπει να υπάρξει άμεση αναθεώρηση και προώθηση άλλης λύσης, με στόχο την τάχιστη επίλυση του προβλήματος. Επί σειρά ετών στο θέμα των σκουπιδιών «διυλίζουμε τον κώνωπα και καταπίνουμε την κάμηλο». Ανησυχούμε για την επιβάρυνση του περιβάλλοντος σε οργανωμένο χώρο διαχείρισης και τα ρίχνουμε τα σκουπίδια στα χαντάκια. Αντιδρούμε στο υψηλό κόστος οργανωμένης διαχείρισης και πληρώνουμε μαφιόζους. Επιζητούμε την υιοθέτηση πρωτοποριακών μεθόδων και ανεχόμαστε τη διαιώνιση του πετάγματος των σκουπιδιών στα ρέματα. Η πολιτική υποκρισία περισσεύει και είναι καιρός να σταματήσουμε να διαιωνίζουμε τα προβλήματα επιλέγοντας ανεφάρμοστες λύσεις και αναποτελεσματικές διαδικασίες. Ας επιλέξουμε και λύσεις που μπορεί να μην είναι τέλειες αλλά είναι τουλάχιστον καλύτερες από το σημερινό χάος.
Υ.Γ. Ο υδροφόρος ορίζοντας της Μεσσηνίας κινδυνεύει λιγότερο από την χωροθέτηση νόμιμου χώρου επεξεργασίας των σκουπιδιών και περισσότερο από την ανεξέλεγκτη χρήση φυτοφαρμάκων. Οι συσκευασίες ειδικότερα των φυτοφαρμάκων, όταν δεν κρεμιούνται ως λάβαρο στα κλαδιά, καταλήγουν στο διπλανό ρέμα ή χαντάκι, για να μείνουν διαχρονικό ενθύμιο απόδειξης ευαισθησίας και υπευθυνότητας. Το πολιτικό κόστος όμως στη συγκεκριμένη περίπτωση βρίσκεται στον περιορισμό της χρήσης των φυτοφαρμάκων γιατί οι παλιοί ακόμα αναπολούν τις καλές εποχές που «ρένταγε το ελικόπτερο» και ξέμπλεκαν από δάκο και κουνούπια όλο το καλοκαίρι. Η προστασία του περιβάλλοντος δεν είναι λοιπόν ένα θέμα στο οποίο κατά περίπτωση εκδηλώνεται η ευαισθησία μας ούτε βέβαια αυτή υπαγορεύεται από το τι πιστεύουν οι κάτοικοι ή οι ενδιαφερόμενοι, και αυτό πρέπει κάποια στιγμή να το καταλάβουν όλοι.
panagopg@gmail.com
