Τη δουλειά πρέπει να την αναλάβουν αυτοί που την ξέρουν. Να το πούμε αλλιώς, να επιστρέψουν οι γιατροί στα χειρουργεία και να φύγουν οι σκιτζήδες που προσπαθούν με μαντζούνια και ξεματιάσματα να σώσουν ζωές. Το αν κάποιοι «γιατροί» έκαναν κατά το παρελθόν λάθος προβλέψεις και ξέφυγε η κατάσταση, δεν σημαίνει ότι πρέπει να επιστρέψουμε στην εποχή της… ξεματιάστρας. Και εμείς, δυστυχώς, αυτό κάναμε. Η επαναφορά της κανονικότητας στην πολιτική είναι το κλειδί για να ξεπεραστεί η οικονομική κρίση. Η επιστροφή στην πολιτική ανθρώπων που μπορούν να χωρίσουν δυο γαϊδουριών άχυρα, γνωρίζουν γραφή και ανάγνωση και διαθέτουν στοιχειώδη σοβαρότητα, αποτελεί πλέον βασική προτεραιότητα.
Η οικονομική κρίση έδωσε ρόλο και θεσμική υπόσταση σε ό,τι νούμερο κυκλοφορούσε εντός και εκτός κομμάτων, με αποτέλεσμα να είναι υποχρεωμένος ο καθένας να κυλιστεί στο βούρκο προκειμένου να εκφράσει και να υπερασπιστεί το αυτονόητο. Ο βούρκος είναι προνομιακό πεδίο για αυτούς που δεν έχουν αξιοπρέπεια και ηθικούς φραγμούς, και για το λόγο αυτό κανένας σοβαρός δεν μπαίνει στον πειρασμό να αντιπαρατεθεί μαζί τους. Επιπρόσθετα, όπως σοφά έχει υποστηρίξει ο Mark Twain «Ποτέ μην τα βάζεις μ’ έναν ηλίθιο. Είναι βέβαιο ότι θα σε ρίξει στο επίπεδό του και θα σε νικήσει εκ πείρας». Η σοφή αυτή επιλογή όλων όσοι διαθέτουν στοιχειώδη γνώση της κατάστασης, έχει οδηγήσει την άλλη πλευρά στην απόλυτη αμετροέπεια, με αποτέλεσμα να μετρούν ορισμένοι και ορισμένες τον ίσκιο τους για μπόι. Αγνοούν ότι η δημόσια παρουσία δεν είναι αγώνας ταχύτητας αλλά μαραθώνιος, στον οποίο κάποιοι υπήρχαν πριν από αυτούς και θα υπάρχουν και μετά, ενώ οι ίδιοι φλερτάρουν με την εξαφάνιση μέσω της απόλυτης γελοιοποίησής τους.
Μέσα σε όλα αυτά, το ευτύχημα είναι ότι η αποτυχία όλου αυτού του θιάσου της παρακμής που έχει την εξουσία, τοπικά ή κεντρικά, είναι τόσο μεγάλη που τελικά θα πνιγούν μόνοι τους, στη δική τους λάσπη. Αυτό είναι το παρήγορο και συνάμα ελπιδοφόρο, ότι σύντομα η λογική, η αξιοσύνη και η κανονικότητα θα σαρώσουν σε όλα τα επίπεδα τον ανορθολογισμό, τη συνωμοσιολογία και την ανικανότητα. Κάποιοι το καταλαβαίνουν και ανησυχούν, και πολύ καλά κάνουν, αλλά η πορεία των πραγμάτων, δυστυχώς για αυτούς, είναι προδιαγεγραμμένη. Ο γδούπος της πτώσης θα είναι εκκωφαντικός.
Οι επόμενες βουλευτικές αλλά και δημοτικές εκλογές θα φέρουν νέα πρόσωπα στο τοπικό πολιτικό προσκήνιο. Ειδικά αν οι βουλευτικές γίνουν λίγο πριν τις δημοτικές, το σάρωμα που θα ακολουθήσει θα είναι αντίστοιχο με αυτό του Μακρόν στη Γαλλία. Το δίλημμα δεν θα είναι πλέον νέος ή παλιός αλλά σοβαρός και ικανός ή νούμερο και ανίκανος. Το νέος ή παλιός έχει άλλωστε αποδειχτεί ότι στερείται πολιτικού περιεχομένου, οδήγησε στην εξουσία άτομα απολύτως ακατάλληλα, που σε πολλές περιπτώσεις κινούνται κυριολεκτικά στα όρια της γελοιότητας. Η σοβαρότητα επιβάλλεται να νικήσει, αν θέλουμε ως χώρα, αλλά και ως τοπικές κοινωνίες ξεχωριστά, να πάμε μπροστά.
Η περιοχή μας είναι μπροστά σε κρίσιμες προκλήσεις. Η αξιοποίηση των συγκριτικών της πλεονεκτημάτων στον αγροτικό τομέα και τον τουρισμό επιβάλλουν τοπικές ηγεσίες με γνώσεις και όραμα. Ανθρώπους που να μπορούν να σχεδιάζουν, να διεκδικούν και να υλοποιούν. Υπάρχει δυναμικό στην τοπική κοινωνία που και γνώσεις έχει και επιτυχημένη επαγγελματική πορεία διαθέτει, και περιμένει την ευκαιρία για να φανεί χρήσιμο. Η αλήθεια είναι ότι διστάζει, γιατί φοβάται τον βούρκο των αποτυχημένων και πνίγεται από τον συρφετό των γυμνοσαλιάγκων που σέρνονται από αυλή σε αυλή εξουσίας παριστάνοντας ταυτόχρονα τους… αναμάρτητους εξυγιαντές. Το δυναμικό της σοβαρότητας, της αξιοσύνης και της μετριοπάθειας χρειάζεται ενθάρρυνση από όλους τους πολίτες που αντιλαμβάνονται ότι τα πράγματα δεν μπορούν να συνεχίσουν με τους διάφορους κλόουν. Αρκετά κράτησε η φαρσοκωμωδία. Η αλήθεια είναι ότι γελάσαμε και εξακολουθούμε να γελάμε, αλλά το κόστος της φαρσοκωμωδίας είναι τελικά μεγάλο. Οι σοβαροί άνθρωποι χρειάζεται να κινητοποιηθούν και να δράσουν, αρκετά κράτησαν τα καλαμπούρια.
panagopg@gmail.com
