Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και όλα τα κόμματα του «ευρωπαϊκού τόξου» επισημαίνουν ότι ανάπτυξη χωρίς επιχειρηματικότητα δεν πρόκειται να υπάρξει, και υπόσχονται κι αυτοί στήριξη νέων επενδύσεων, εξαγωγικού μάλιστα προσανατολισμού. Το θετικό από αυτά είναι ότι μετά τις έντονες αναζητήσεις των τελευταίων χρόνων η συντριπτική πλειοψηφία του πολιτικού συστήματος μοιάζει να επιστρέφει στον πραγματικό κόσμο.
Η ζημιά που έχει γίνει βέβαια από τον ανορθολογισμό είναι ανυπολόγιστη, αλλά τι να κάνουμε, έστω και πληρώνοντας ακριβά δίδακτρα, μάθαμε. Το ζήτημα όμως είναι να πάμε παρακάτω διορθώνοντας τα στοιχεία που έφεραν την κρίση και αποδεχόμενοι ταυτόχρονα ότι χωρίς τη συμμετοχή μας στο ευρωπαϊκό πλαίσιο δεν υπάρχει προοπτική.
Η αμφισβήτηση της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας γεννιέται από την αδυναμία αντιμετώπισης των χρόνιων παθογενειών του ελληνικού πολιτικο-οικονομικού συστήματος. Το να λες ότι θες επενδύσεις είναι εύκολο - το έλεγαν άλλωστε όλες οι κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων. Το δύσκολο είναι να διαμορφώσεις ένα περιβάλλον που να βοηθά σε αυτή την κατεύθυνση. Και η πραγματικότητα είναι ότι, δυστυχώς, η χώρα δεν έχει δημιουργήσει ακόμα μηχανισμούς οι οποίοι θα βοηθούν τις επενδύσεις και θα στηρίζουν την επιχειρηματικότητα.
Οι δηλώσεις του Μεσσήνιου επιχειρηματία Γιώργου Γιαννόπουλου, που δημιούργησε στη ΒΙΠΕ Μελιγαλά τη μονάδα παραγωγής προϊόντων ζύμης Famiglia di Pasta -οι εξαγωγές της οποίας δεν περιορίζονται μόνο σε χώρες της Ευρώπης, αλλά επεκτείνονται και στις ΗΠΑ- είναι απολύτως ενδεικτικές του τι αντιμετωπίζει ένας επενδυτής. Στη ΒΙΠΕ Μελιγαλά δεν υπάρχουν ούτε τα στοιχειώδη σε υποδομές, όπως σταθερή τάση ηλεκτρικού ρεύματος, ενώ η τήρηση των περιβαλλοντικών όρων από όλες τις επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στον συγκεκριμένο χώρο παραμένει ζητούμενο. Και πώς να μην συμβαίνουν όλα αυτά, όταν οι υπεύθυνοι δεν μπορούν να σταματήσουν ούτε καν τα πρόβατα τα οποία βόσκουν ανεξέλεγκτα μέσα στο χώρο της Βιομηχανικής Περιοχής!
Ολα αυτά συμβαίνουν για δύο λόγους: Ο πρώτος είναι ότι οι πολίτες δεν βλέπουν θετικά την επιχειρηματική δράση - ήδη αρκετοί που διαβάζετε τώρα θα δυσανασχετείτε γιατί τα βάζουμε με τα πρόβατα και το φτωχό τσοπάνη. Ο δεύτερος είναι ότι υπάρχει μια διοίκηση η οποία δεν κινείται αποτελεσματικά και φιλοεπενδυτικά. Αυτά τα δύο, δηλαδή η αντίληψη των πολιτών για την επιχειρηματικότητα και η πολιτική - δημόσια διοίκηση, πάνε μαζί: Οσο οι πολίτες δεν πιέζουν για δημιουργία επενδυτικού κλίματος, τόσο θα βρίσκονται πολιτικοί να σκοτώνουν επενδύσεις πουλώντας επανάσταση ή περιβαλλοντική ευαισθησία. Μοιραία έρχεται από κοντά και μια δημόσια διοίκηση η οποία δεν θέλει... να ακουστεί ότι βοήθησε μια επένδυση για να μην κατηγορηθεί ότι «τα πήρε». Αυτό είναι το τρίγωνο που κρατάει καθηλωμένη αναπτυξιακά τη χώρα εδώ και χρόνια, λειτουργώντας τελικά υπέρ της διαπλοκής και των κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών που βρίσκουν την άκρη για να κινήσουν τα νήματα.
Οταν φτιάχνεις ΒΙΠΕ για να βόσκουν πρόβατα ή για να κάνουν ευκολότερα πλιάτσικο οι γνωστοί άγνωστοι, λογικά οδηγείσαι στη χρεοκοπία. Οταν σε ένα χώρο υποτίθεται οριοθετημένο για επιχειρήσεις δεν προσφέρεις τις αυτονόητες υπηρεσίες σε ηλεκτρικό, τηλεπικοινωνίες, ύδρευση και αποχέτευση, τι επενδύσεις μπορείς να περιμένεις; Το ζήτημα, τέλος, της τήρησης των περιβαλλοντικών όρων και το τι εγκαθίσταται πού είναι ένα τεράστιο ζήτημα, που το λύνουν μόνο χώρες που έχουν ισχυρές διοικήσεις και αποφασισμένο πολιτικό προσωπικό.
Εμείς, δυστυχώς, δεν έχουμε ακόμα κατακτήσει τα αυτονόητα, γι' αυτό και θα κινούμαστε για πολλά χρόνια ακόμα μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, δίνοντας μάχες οπισθοφυλακής. Και αυτό θα συμβαίνει όσο ως πολίτες δεν αντιλαμβανόμαστε ότι, αν δεν αλλάξουμε τον τρόπο που βλέπουμε τις επενδύσεις, τα παιδιά μας θα φεύγουν για τις χώρες που έχουν κανόνες και μπορούν να κάνουν τα στοιχειώδη - όπως το να μην είναι οι ΒΙΠΕ ξέφραγα αμπέλια.
panagopg@gmail.com
