Με τη ρύθμιση που πέρασε, σύμφωνα με τις κυβερνητικές ανακοινώσεις, αναμένεται να υπάρξει μια μέση μείωση στους καταναλωτές ηλεκτρικού ρεύματος των περιοχών αυτών της τάξης του 30%, με ωφελούμενα 140.000 νοικοκυριά. Για τη θέσπιση του «Περιβαλλοντικού Οικιακού Τιμολογίου Ρεύματος», όπως ονομάστηκε η μείωση του τιμολογίου, έχει δεσμευτεί το ποσό των 17,5 εκατομμυρίων ευρώ.
Η μείωση στην τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος έγινε για λόγους αντιστάθμισης της περιβαλλοντικής επιβάρυνσης των περιοχών όπου γίνεται η εξόρυξη του λιγνίτη και αποτελεί ουσιαστικά συνέχεια του τοπικού αναπτυξιακού πόρου που δίνεται σε αυτές τις περιοχές και έχει θεσπιστεί εδώ και χρόνια. Τον πόρο αυτό τον διαχειρίζεται η τοπική αυτοδιοίκηση, ενώ η επιδότηση στο ηλεκτρικό ρεύμα αφορά απευθείας τους καταναλωτές και τις επιχειρήσεις. Σύμφωνα με τη λογική, η επιδότηση του ηλεκτρικού ρεύματος πέρα από την οικονομική ανακούφιση των κατοίκων θα αποτελέσει και κίνητρο για επενδύσεις για τη μεταλιγνιτική περίοδο.
Η αιτιολόγηση έχει μια βάση αν η έκπτωση αφορούσε περιοχές που πραγματικά έχουν πληγεί από την εξόρυξη του λιγνίτη και αυτές είναι πολύ συγκεκριμένες. Δεν είναι ούτε όλη η Δυτική Μακεδονία ούτε όλη η Αρκαδία και η Καλαμάτα. Το κακό ξεκίνησε με τον τοπικό πόρο, ο οποίος δεν δόθηκε σε κάθε δήμο αλλά απλώθηκε αρχικά σε ολόκληρους τους νομούς και στη συνέχεια στις αντίστοιχες περιφέρειες, με αποτέλεσμα να χρηματοδοτούνται από αυτόν απίθανα πράγματα. Αν τα πάντα έμεναν στα όρια των δήμων όπου υπάρχει εξόρυξη λιγνίτη ή εγκατάσταση λιγνιτικών μονάδων θα είχαμε τους Δήμους Κοζάνης, Εορδαίας (Πτολεμαΐδα), Αμυνταίου και Μεγαλόπολης και θα τελείωνε εκεί η ενίσχυση και η άσκηση μιας αντισταθμιστικής πολιτικής. Κανένας δεν θα μπορούσε να εναντιωθεί και να υποθέσει διάφορα. Οταν όμως το πράγμα… ξεχειλώνει τίθενται ζητήματα και εύλογα ο καθένας θεωρεί την περιοχή του αποκλεισμένη.
Η ουσία τώρα και για να μην το κουράζουμε. Η ρύθμιση που πέρασε από τη Βουλή είναι μια μικροπολιτική μαυρογιαλούρικη επιλογή της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ που θυμίζει τις χειρότερες πολλές παρόμοιες του παλιού πολιτικού συστήματος. Είναι μια επιδότηση εκλογικής στόχευσης και ενίσχυσης συγκεκριμένων ομάδων πληθυσμού για να τους χρυσώσουν το χάπι της απαξίωσης και της πώλησης της ΔΕΗ. Στη Δυτική Μακεδονία ειδικότερα η ένταξη των Γρεβενών και της Καστοριάς αποτελεί κανονικό μικροπολιτικό ρουσφέτι στον περιφερειάρχη και τους βουλευτές της περιοχής. Και έτσι ξεκινούν τα όργανα για τη Νότια Ελλάδα! Αφού λοιπόν έχουν τα Γρεβενά και η Καστοριά σχέση με το λιγνίτη και την περιβαλλοντική επιβάρυνση γιατί δεν έχουν οι δήμοι γύρω από τη Μεγαλόπολη; Και δεν μιλάμε καν για όλη την Περιφέρεια Πελοποννήσου.
Η κυβέρνηση με την κουτοπόνηρη ρύθμισή της για τα Γρεβενά και την Καστοριά έμπλεξε. Η ένταξη στη ρύθμιση των δήμων γύρω από τη Μεγαλόπολη έχει μεγάλο οικονομικό κόστος, γιατί αφορά μεγάλα αστικά κέντρα με χιλιάδες καταναλωτές που ανεβάζουν το ύψος της παροχής. Ο κάθε τοπικός φορέας και πολιτικός παράγοντας μπορεί πλέον να στριμώχνει άγρια κάθε κυβερνητικό παράγοντα και να του ζητεί την αυτονόητη ίδια ρύθμιση κατηγορώντας τον για εχθρική στάση απέναντι στην περιοχή. Οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ της περιοχής είναι διπλά εκτεθειμένοι και γιατί ψήφισαν στη… μούγγα τη ρύθμιση για τη Δυτική Μακεδονία και γιατί δεν κατάφεραν να εντάξουν τους δήμους της εκλογικής τους περιφέρειας. Οπως εξελίχθηκαν τα πράγματα η κυβέρνηση έχει έναν δρόμο, ή θα εντάξει στη ρύθμιση και τους δήμους γύρω από τη Μεγαλόπολη, δηλαδή την Τρίπολη και την Καλαμάτα, που έχουν και το μεγαλύτερο ενδιαφέρον ή θα περιορίσει το μέτρο σε τρεις δήμους στη Δυτική Μακεδονία. Ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα… γιατί οι ρουσφετολογικές ρυθμίσεις έχουν κοντά ποδάρια!
panagopg@gmail.com
