Το ζήτημα δεν είναι πλέον αν θα περάσει νότια ή βόρεια ο δρόμος, αλλά αφενός ότι δεν έγινε κανένας δρόμος και αφετέρου ότι δεν ξεκαθάρισε ούτε τι θα γίνει στο μέλλον. Κι αυτό δεν πρόκειται πλέον να αλλάξει, όσες διαβεβαιώσεις και να δοθούν, όσες εξυπνάδες και να εφευρεθούν. Η πραγματικότητα είναι εκεί έξω και είναι... ξεροκέφαλη: Δείχνει ότι τα χρόνια πέρασαν και δεν έκαναν, όχι κάτι διαφορετικό, αλλά απολύτως τίποτα. Κι όχι μόνο στο ζήτημα του δρόμου, αλλά και στο ξεκαθάρισμα του τοπίου για να μπορέσουν να ξεκινήσουν επενδύσεις στην ευρύτερη περιοχή.
Εχουμε και παλιότερα αναφερθεί στην έλλειψη αναπτυξιακού οράματος και στην αδυναμία κατανόησης του τι έχει προτεραιότητα σε μια περιοχή η οποία έχει τεράστιες δυνατότητες, αλλά δεν έχει καταφέρει να τις αναδείξει. Ο δρόμος ανοίγει ευκαιρίες όταν έχεις ορίζοντα πέρα από την πλατεία του Νησιού· όταν είσαι κολλημένος εκεί, το μόνο που νομίζεις ότι χρειάζεται είναι να βάλεις κινέζικες πλάκες για να μοιάσεις λίγο με την Καλαμάτα. Τώρα ποιοι θα βαδίσουν σε αυτές τις πλάκες, για ποιο λόγο, και τι θα παν να δουν... είναι το μεγάλο ζήτημα, το οποίο προφανώς δεν σε απασχολεί!
Η Μεσσήνη εδώ και πολλά χρόνια έχασε την ενδοχώρα της, δηλαδή τα χωριά της ευρύτερης επαρχίας, οι κάτοικοι των οποίων επένδυσαν και συνεχίζουν να επενδύουν στην Καλαμάτα. Στη Μεσσήνη δεν γύρισαν την πλάτη «οι βλάχοι» γιατί περνούν οι δρόμοι στις παρυφές της και όχι από την πλατεία, όπως κάποιοι νομίζουν. Υπάρχουν άλλοι λόγοι, που έχουν να κάνουν με παράγοντες πολιτικούς, κοινωνικούς και επιχειρηματικούς. Η Μεσσήνη χρειάζεται επενδύσεις σε όλους τους τομείς για να αποκτήσει ελκυστικότητα. Κατά βάση χρειάζεται επενδύσεις στον τομέα του τουρισμού και της παροχής υπηρεσιών, από επιχειρηματίες που θα κουβαλούν άλλο αέρα και θα επιβάλουν άλλα ποιοτικά χαρακτηριστικά. Για να συμβούν όμως τέτοιες αλλαγές, χρειάζονται μεγάλες επενδύσεις στο παραλιακό μέτωπο της περιοχής, οι οποίες θα δημιουργούν νέα αγορά και θα στηρίζουν νέες επενδύσεις στην πόλη.
Το ξεκαθάρισμα λοιπόν του ζητήματος του δρόμου Καλαμάτα - Ριζόμυλος έχει επείγοντα χαρακτήρα για τη Μεσσήνη. Η διατήρηση μιας εκκρεμότητας και αβεβαιότητας για το τι θα γίνει με το δρόμο και από πού τελικά θα περάσει, κοστίζει τόσο στη Μεσσήνη όσο και στην υπόλοιπη περιοχή. Η δημοτική αρχή εγκατέλειψε τη στρατηγική επιλογή των δημοτικών αρχών της πόλης τα πολλά προηγούμενα χρόνια -από εποχή αείμνηστου Παύλου Πτωχού- για παραλιακή διέλευση του δρόμου, υποτιμώντας το γεγονός ότι οι στρατηγικοί στόχοι δεν μεταβάλλονται έτσι απλά για συγκυριακούς λόγους. Να το πούμε διαφορετικά: Συναίνεσε στην απεμπόληση μιας ολόκληρης στρατηγικής για την ανάπτυξη της περιοχής, αντικαθιστώντας την με κούφιες, όπως αποδεικνύεται, υποσχέσεις.
Το να έχεις μια άλλη στρατηγική και να τη δρομολογήσεις, διαφωνώντας πιθανά με επιλογές του παρελθόντος, είναι θεμιτό. Το να μην έχεις όμως καμία σοβαρή στρατηγική και να τσαλαβουτάς από 'δώ κι από 'κεί είναι συνταγή αποτυχίας, η οποία θα φανεί όταν στο τέλος δεν θα έχει κάνει απολύτως τίποτα. Οι στρατηγικές επιλογές, επιπρόσθετα, μεταβάλλονται όταν υπάρχουν διαμορφωμένες ισχυρές πλειοψηφίες που αντιλαμβάνονται τη χρησιμότητα της επιλογής. Στην περίπτωση αυτή επιτυγχάνονται και ευρύτερες συναινέσεις, εντός και εκτός δημοτικού συμβουλίου. Με πλειοψηφίες που κρίθηκαν στον πόντο και επιβλήθηκαν με αποφάσεις εκλογοδικείου δεν ανατρέπονται στρατηγικές επιλογές χωρίς ευρύτερη συναίνεση.
Ολα αυτά είναι βέβαια ψιλά γράμματα όταν κυριαρχούν αντιλήψεις που βλέπουν την πολιτική ως... μάχη του φωτός με το σκότος. Η περιοχή της Μεσσήνης μετράει δυστυχώς άλλη μια χαμένη εκλογική περίοδο. Το μηδενικό έργο είναι εκεί, για να δείχνει την αλήθεια του αποτελέσματος. Τα λόγια και οι υποσχέσεις είναι όπως ο αέρας: Σε κάποιους χαδεύουν τα αυτιά νανουρίζοντάς τους, και κάποιοι άλλοι ακούν τα κύματα που χτυπούν στα βράχια. Πολύ φοβόμαστε ότι είναι πλέον αργά για να στρίψει το καράβι.
panagopg@gmail.com
