Τα χρόνια των άφθονων δανεικών σε περιοχές όπως η δική μας το κόστος που πλήρωνε το Δημόσιο για τη μεταφορά των μαθητών έφτανε σε εξωφρενικό ύψος. Με το που πήραν όλοι χαμπάρι ότι χρεοκοπήσαμε και τελικά «λεφτά δεν υπήρχαν», ξεκίνησαν οι περικοπές και οι οριζόντιες μειώσεις ακόμα και σε υπογεγραμμένες συμβάσεις. Το πάρτι μπορεί να περιορίστηκε αλλά δεν τελείωσε.

Το Δημόσιο έδινε και εξακολουθεί να δίνει μεγάλα ποσά για τη μεταφορά των μαθητών, γιατί το σύστημα μεταφοράς είναι κλειστό και μη ανταγωνιστικό. Οι προκηρύξεις για το έργο της μεταφοράς έχουν τόσους περιορισμούς και προϋποθέσεις που λείπει μόνο η φωτογραφία των πιθανών αναδόχων, όταν περιορίζεται ο αριθμός των συμμετεχόντων μοιραία αυξάνει το κόστος. Οταν συμφέρει τα ιδιωτικά σχολεία να έχουν ιδιόκτητα λεωφορεία είναι παράδοξο το γεγονός ότι το Δημόσιο μισθώνει ακολουθώντας τους περιορισμούς μιας κλειστής αγοράς. Αν υποθέσουμε ότι το σύστημα των μισθώσεων είναι πιο ευέλικτο, γιατί δεν μειώνονται οι περιορισμοί ώστε να μπορούν να συμμετέχουν περισσότεροι σε αυτούς και να επιτυγχάνεται έτσι μικρότερο κόστος αλλά και δικαιότερη κατανομή των πόρων που διατίθενται;

Η Περιφέρεια Πελοποννήσου έχει καθυστερήσει δραματικά να προκηρύξει διαγωνισμό για τη μεταφορά των μαθητών. Οι λόγοι είναι πλέον δημόσια γνωστοί. Το ζήτημα είναι ότι δεν γίνεται να υπάρχουν διαφορετικά μέτρα και σταθμά για κάθε κατηγορία -αν για παράδειγμα υπάρχει πρόβλεψη για έδρα στα λεωφορεία δεν μπορεί να μην συμβαίνει το ίδιο και στα ταξί. Το καλύτερο όμως θα ήταν να μην υπάρχει κανένας περιορισμός, αλλά όποιος έχει άδεια μεταφοράς και αντίστοιχη εταιρεία, είτε είναι ταξί, είτε λεωφορείο ΚΤΕΛ ή τουριστικό, να μπορεί να λάβει μέρος στη δημοπράτηση. Οσα δρομολόγια μείνουν χωρίς ενδιαφέρον να επαναδημοπρατούνται και να ανατίθενται σε ιδιώτες – γονείς με ένα εύλογο αντίτιμο. Απλά πράγματα που τα κάνει δύσκολα ένα σύστημα απαγορεύσεων που τελικά κοστίζει σε όλους μας ακριβά.

panagopg@gmail.com