Τα όργανα έχουν αρχίσει από καιρό και θα ενταθούν τις επόμενες ημέρες, με για ό,τι μπορεί να φανταστεί ο καθένας. Το προεκλογικό σίριαλ των υποσχέσεων θα έχει στοιχεία κωμικά, όπως η προχθεσινή υπόσχεση για δρομολόγηση τρένου στη γραμμή Καλαμάτας – Μεσσήνης, αλλά και αληθοφανή με δήθεν εντάξεις έργων, διαβεβαιώσεις για δημοπρατήσεις και βέβαια πολλές… μακέτες. Ολα τα μέσα θα χρησιμοποιηθούν για να συγκαλυφθεί η τραγική πραγματικότητα και να πειστούν καλοπροαίρετοι ή αφελείς ψηφοφόροι πως κάτι θετικό κινείται.
Στο επίπεδο των οδικών αξόνων, τόσο για το Καλαμάτα – Ριζόμυλος όσο και για το Τσακώνα – Καλό Νερό η μόνη εφικτή λύση είναι η κατασκευή μέσα από την παράταση σύμβασης παραχώρησης του αυτοκινητοδρόμου. Η παρούσα κυβέρνηση δεν μπορεί πολιτικά να σηκώσει μια τέτοια δέσμευση, αλλά ούτε και προλαβαίνει χρονικά να την υλοποιήσει. Αυτό σημαίνει ότι η επόμενη κυβέρνηση, από όποια κόμματα και πρόσωπα αποτελείται, θα αποφασίσει. Ολα λοιπόν τα κρίσιμα στοιχεία για το πώς θα χρηματοδοτηθούν, από πού θα περάσουν και σε πόσο χρονικό διάστημα θα κατασκευαστούν οι δρόμοι, είναι ζητήματα που θα τεθούν μετά τις εκλογές. Ολα όσα θα συμβούν τις επόμενες εβδομάδες θα είναι μια προεκλογική φιέστα, με ελάχιστη αν όχι μηδενική σημασία και αξία.
Η ξεχασμένη υπόθεση του σιδηροδρομικού δικτύου ήρθε στην επικαιρότητα με εξαγγελία εκ του προχείρου για δρομολόγηση τρένου Καλαμάτα – Μεσσήνη. Πέρα όμως από το οικονομικό κόστος μιας τέτοιας αποσπασματικής ενέργειας, αναδεικνύεται ότι κάποιοι εξακολουθούν να αποφασίζουν πιστεύοντας στην ύπαρξη λεφτόδεντρων. Οι εξαγγελίες αυτές μπορεί να μην αντέχουν σε κριτική, αλλά δείχνουν ότι χρειάζεται μια σοβαρή συζήτηση που θα καταλήγει σε συγκεκριμένες, βιώσιμες οικονομικά και λειτουργικές αποφάσεις για τον σιδηρόδρομο στην Πελοπόννησο. Είναι προφανές ότι σιδηρόδρομος με… δημόσιο χαρακτήρα δεν μπορεί να υπάρξει και πολύ περισσότερο να είναι βιώσιμος. Η μόνη διέξοδος είναι η παραχώρηση σε ιδιώτες στο μοντέλο των αυτοκινητοδρόμων με επιδότηση από το Δημόσιο. Οσο ένα τέτοιο σχέδιο δεν εφαρμόζεται, οι ευκαιριακοί κάθε φορά διαχειριστές της περιουσίας του ΟΣΕ θα την μοιράζουν από εδώ και από εκεί για να εξυπηρετήσουν διαφόρων ειδών σκοπιμότητες, μακριά από τις ανάγκες του σιδηροδρόμου, των πολιτών και της οικονομίας.
