Ο περιφερειάρχης μετά την ακύρωση της απόφασης για τις αναγκαστικές απαλλοτριώσεις που αφορούσαν το χώρο εγκατάστασης του εργοστασίου διαχείρισης απορριμμάτων έχει πάθει πολιτική αφωνία. Η παρουσία του περιορίζεται σε κοινωνικές εκδηλώσεις, επιλέγοντας να απουσιάζει ακόμα και από τη συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου. Το βάρος της αντιπαράθεσης το έχει αναλάβει η αντιπεριφερειάρχης Ντίνα Νικολάκου η οποία μιλά πλέον ως υποψήφια περιφερειάρχης.
Η Νικολάκου αποτελούσε έτσι κι αλλιώς το «πρώτο βιολί» της ομάδας Τατούλη, αλλά πλέον έχει αναλάβει τον κεντρικό ρόλο υποσκελίζοντας ακόμα και τον περιφερειάρχη. Χρησιμοποιώντας υψηλούς τόνους και... πλούσιους χαρακτηρισμούς, τα έβαλε την εβδομάδα που πέρασε με τον υπουργό Υποδομών και όλους τους αντίπαλους υποψηφίους περιφερειάρχες, ενώ ο ίδιος ο Τατούλης επέλεξε την εκκωφαντική σιωπή. Η τακτική αυτή έχει δύο αναγνώσεις: Η μία είναι ότι ο Τατούλης είναι «υπεράνω», κάτι σαν Νέστορας και οικουμενικός, που αφήνει στη Νικολάκου τη «λάντζα» της... πεζής αντιπαράθεσης. Η άλλη ανάγνωση όμως είναι ότι έχει ρίξει λευκή πετσέτα, αποχωρώντας μέσα στην προεκλογική περίοδο και αφήνοντας στο πόδι του τη Νικολάκου για να χάσει. Στο σενάριο αυτό εντάσσεται η έντονη φημολογία των τελευταίων ημερών που θέλει τη Νικολάκου να μην είναι υποψήφια περιφερειακή σύμβουλος στη Μεσσηνία.
Το τι από τα δύο ισχύει θα το μάθουμε το επόμενο διάστημα. Το σίγουρο πάντως είναι ότι οι υπόλοιποι υποψήφιοι έχουν πάψει να απαντούν στη Νικολάκου, αχρηστεύοντας το σενάριο του... υπεράνω αντιπαράθεσης Τατούλη. Η άρνηση των υπολοίπων να «τσακωθούν» με τη Νικολάκου θα αναγκάσει αργά ή γρήγορα τον περιφερειάρχη να αντιπαρατεθεί σε δημόσιο διάλογο και σε μη προστατευμένο περιβάλλον, κάτι που φαίνεται ότι δεν είναι επιλογή του.
Από την άλλη, η εμφάνιση στην προεκλογική μάχη του υποψήφιου που στηρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως αναμενόταν, έγινε με όρους εξουσίας. Ο Γιώργος Δέδες με τη διπλή ιδιότητα του γενικού γραμματέα Υποδομών και του υποψήφιου περιφερειάρχη πήρε στον ώμο του το σακούλι του κρατικού προϋπολογισμού κι άρχισε να μοιράζει χρηματοδοτήσεις και να υπόσχεται δημοπρατήσεις δρόμων. Το πόσο παλιά, δοκιμασμένη, ξεπερασμένη και, κυρίως, πολιτικά άθλια είναι η μέθοδος του «κατόπιν ενεργειών μου» το γνωρίζουμε όλοι. Είναι η ίδια μέθοδος με αυτή που χρησιμοποιεί και ο Τατούλης με το σακούλι της Περιφέρειας. Ο ένας μοιράζει χρηματοδοτήσεις σε εκκλησίες, συλλόγους και τοπάρχες και ο άλλος υπόσχεται δρόμους και έργα σε συνεργασία με άλλους τοπάρχες. Κοινός στόχος, η προεκλογική... επίδειξη ενδιαφέροντος.
Το ζήτημα για Τατούλη και Δέδε είναι ποιος θα δελεάσει τους περισσότερους εκλογικούς... πελάτες. Είναι προφανές ότι αυτό θα το επιτύχει όποιος θεωρηθεί από το εκλογικό σώμα ως ο πλέον αξιόπιστος δωρητής. Το έπαθλο του νικητή θα είναι η είσοδος στη δεύτερη Κυριακή, όπου θα συναντήσουν τον τρίτο υποψήφιο που είναι ο Παναγιώτης Νίκας - και ο οποίος από την πλευρά του πουλάει... προσδοκία. Ο Νίκας, ως υποψήφιος που στηρίζεται από το κόμμα που, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, πηγαίνει φουλ για εξουσία, αλλά και με ισχυρότατη διαχρονικά παρουσία στην Πελοπόννησο, είναι ο υποψήφιος που θεωρητικά έχει τις περισσότερες πιθανότητες εκλογής. Αποτελεί το πρόσωπο της εξουσίας του μέλλοντος, με το οποίο θέλουν να τα έχουν καλά όσοι δελεάζονται από τα δώρα που διαθέτει το... γκουβέρνο.
Σχηματικά, οι δύο μοιράζουν «δώρα» πριν από το ταμείο της κάλπης και ο τρίτος δείχνει τα «δώρα» της επόμενης ημέρας. Σε αυτές τις περιπτώσεις ισχύει το «ο Βασιλιάς πέθανε, ζήτω ο Βασιλιάς»!
Η τακτική όσων εξαρτούν την ψήφο τους από ανταπόδοση χαρακτηρίζεται από τη λογική «ας πάρουμε τώρα ό,τι μπορούμε από αυτούς που μοιράζουν, αλλά την ψήφο μας θα την πουλήσουμε σε αυτόν που θα μοιράσει αύριο». Το πού θα πάνε οι… πελάτες θα φανεί τις τελευταίες δυο εβδομάδες πριν τις εκλογές: Γι' αυτούς δίνεται η περιβόητη μάχη της «παράστασης νίκης».
Είναι πολύ θλιβερά όλα αυτά, αλλά δυστυχώς αυτή είναι η αλήθεια της πολιτικής συναλλαγής πολιτών και πολιτικών, από ιδρύσεως του ελληνικού κράτους. Με τα «τάξε μου» και «δώσε μου» πορευτήκαμε και συνεχίζουμε να πορευόμαστε, γιατί δεν θέλουμε να ακούσουμε αλήθειες και να πάρουμε δύσκολες αποφάσεις.
Η προσπάθεια εξαπάτησης των ψηφοφόρων με εξαγγελίες έργων και χρηματοδοτήσεων μέσα στην προεκλογική περίοδο είναι τόσο προκλητική και κραυγαλέα, που δεν μπορεί παρά να εξαπατηθεί όποιος... θέλει να εξαπατηθεί. Η εμπειρία χρόνων έχει δείξει ότι οι «εξαπατημένοι» δεν είναι ανόητοι ή τάχα αυταπατώμενοι, αλλά κουτοπόνηροι που συνειδητά υποθήκευαν το μέλλον των παιδιών τους. Το κακό είναι ότι τα παθήματα δεν έγιναν μαθήματα. Οδηγούμαστε διαρκώς, μέσα από μια ψευτοαντίθεση «νέου» και «παλιού», «διεφθαρμένου» και «αδιάφθορου», στα ίδια λάθη και τις ίδιες πρακτικές - μέχρι να συναντήσουμε την επόμενη, μεγαλύτερη καταστροφή.
