Μια περιφερειακή αρχή με όραμα για τον τόπο μπορεί να κατευθύνει πόρους σε μεγάλες παρεμβάσεις και σε σημαντικά έργα. Σε συντονισμό με την κυβέρνηση και τα αρμόδια υπουργεία μπορεί να χρηματοδοτήσει δημόσιες επενδύσεις οι οποίες θα ενισχύσουν την ανάπτυξη και θα δημιουργούν θέσεις εργασίας. Ο ρόλος μιας σύγχρονης περιφερειακής αρχής δεν είναι δηλαδή να χρηματοδοτεί πολιτιστικούς συλλόγους και πανηγύρια, να κατασκευάζει προαύλια και καμπαναριά εκκλησιών ούτε να πουλάει εκδούλευση σε δημάρχους και παράγοντες με μικροέργα.
Μια περιφερειακή αρχή με αναπτυξιακό όραμα τρέχει τα μεγάλα έργα υποδομής όπως ο δρόμος Μεσσήνη - Αρχαία Μεσσήνη και δεν αφήνει έργα να σέρνονται για χρόνια όπως το Τζάνε - Καλαμάκι. Μια περιφερειακή αρχή που πραγματικά ενδιαφέρεται για τους κατοίκους της Περιφέρειας στηρίζει αποφασιστικά το εισόδημα των αγροτών και δεν αφήνει το δάκο να αφανίζει την ελαιοπαραγωγή. Μια περιφερειακή αρχή με στόχο την τουριστική ανάπτυξη έχει στρατηγικό και επιχειρησιακό σχέδιο παρεμβάσεων τουριστικής προβολής δεν αναλώνεται σε ταξίδια από εδώ και από εκεί και σε χρηματοδότηση δήθεν εκθέσεων σαν αυτή με τα τσαντίρια μπροστά στη Νομαρχία. Μια περιφερειακή αρχή οφείλει να συνεργάζεται με την εκάστοτε κυβέρνηση και όχι να παριστάνει την αυτόνομη κυβέρνηση ανεξάρτητου κράτους. Είναι επιπρόσθετα υποχρεωμένη να συνεργάζεται με την αντιπολίτευση και να συνθέτει τις αντικρουόμενες απόψεις και όχι να καυγαδίζει χρησιμοποιώντας ακραίους χαρακτηρισμούς σε κάθε ευκαιρία. Μια περιφερειακή αρχή οφείλει να ασκεί την εξουσία με όρους διαφάνειας και να μην προσπαθεί μέσω ….αναπτυξιακών και προγραμματικών συμβάσεων να τυφλώσει τα ραντάρ του δημόσιου λογιστικού. Επειδή ταυτόχρονα «η γυναίκα του Καίσαρα δεν αρκεί να είναι τίμια, πρέπει και να φαίνεται» δεν μπορεί να αναθέτει έργα σε συγγενικά πρόσωπα και να δίνει παράταση στην παράταση και ξανά παράταση για την ολοκλήρωσή τους.
Η Πελοπόννησος χρειάζεται μια νέα περιφερειακή αρχή. Τα εννιά χρόνια της ομάδας Τατούλη είναι πολλά. Ο,τι είχαν να προσφέρουν το προσέφεραν. Ο κύκλος αυτός πρέπει να κλείσει και όλα δείχνουν ότι θα κλείσει. Η νέα περιφερειακή αρχή οφείλει να κινηθεί στην κατεύθυνση της σύνθεσης δυνάμεων, απόψεων και αντιλήψεων. Δεν υπάρχουν περιθώρια για ανούσιους καυγάδες. Σε μια νέα πολιτική περίοδο η Πελοπόννησος πρέπει να πάρει αυτό που της αναλογεί και για να τα καταφέρει χρειάζεται ανθρώπους που ξέρουν να πείθουν και να διεκδικούν. Δεν χρειάζεται φανφαρόνους που παριστάνουν τους πρωθυπουργούς του Μοριά αλλά ανθρώπους που σέβονται το θεσμικό τους ρόλο και είναι προσανατολισμένοι στην αποστολή τους.
Η Μεσσηνία ειδικότερα τα εννιά αυτά χρόνια είναι πολλαπλώς αδικημένη. Κανένα μεγάλο αναπτυξιακό έργο δεν ολοκληρώθηκε. Οι επαρχιακοί δρόμοι έχουν παραμείνει στην εποχής της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης. Τα αναγκαία έργα στο αεροδρόμιο Καλαμάτας υπονομεύτηκαν μιας και τέθηκε σε προτεραιότητα το περιβόητο σχέδιο για αεροδρόμιο στην Τρίπολη. Τα αγροτικά προϊόντα του νομού αφέθηκαν στην τύχη τους και το έλεος του δάκου. Κανένας Μεσσήνιος αντιπεριφερειάρχης δεν άντεξε μέχρι τέλους το σύστημα καταδυνάστευσης της κλειστής ομάδας εξουσίας της Τρίπολης. Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Ολα όσα έχουν συμβεί λένε πολλά για όποιον θέλει να δει την αλήθεια που είναι η κραυγαλέα εγκατάλειψη της Μεσσηνίας και η υποβάθμιση των ανθρώπων της. Το σύστημα δεν ήθελε γύρω του αυτόνομες προσωπικότητες με γνώσεις και άποψη αλλά υποτελείς και ελεγχόμενους. Δεν πρόκειται για ένα συνδυασμό με αυτοδιοικητικά χαρακτηριστικά που συγκροτείται από αυτόνομα πολιτικά πρόσωπα αλλά από απομεινάρια παλαιών κομματικών μηχανισμών. Με τα αζήτητα του παλιού κομματικού συστήματος δεν συγκροτείς αυτοδιοικητική παράταξη αλλά ικανό παλαιοκομματικό μηχανισμό που δεν μπορεί όμως να προσφέρει τίποτα στην ανάπτυξη της Πελοποννήσου.
Τη Δευτέρα πρέπει να ανοίξει ένας νέος κύκλος για τη Μεσσηνία και την Πελοπόννησο. Να της δοθεί η ευκαιρία να κερδίσει όλα αυτά που έχασε τα προηγούμενα χρόνια. Οφείλουμε να βάλουμε τέλος στον κύκλο της παρακμής. Να ανοίξουμε ένα παράθυρο ευκαιρίας για τη Μεσσηνίας και την Πελοπόννησο. Να κάνουμε το βήμα παρ όλες τις επιφυλάξεις και τους δισταγμούς. Το χρωστάμε στον εαυτό μας και τα παιδιά μας.
