Την ίδια ώρα οι παραγωγοί στην Καλαμάτα πωλούν τα ξερά σύκα στην περιοχή τους 2 ευρώ το κιλό, ενώ δεν υπάρχει αντίστοιχη διαφήμιση εμπορικής τιμής για σύκα Μεσσηνίας. Επειδή όμως η διαφορά των ξερών σύκων Εύβοιας και Καλαμάτας δεν είναι συγκλονιστική, μπορούμε να υποθέσουμε ότι κάπου αντίστοιχα θα κινείται η τιμή τους.
Το πρώτο ζήτημα που προκύπτει είναι αναμφίβολα η διαφορά της τιμής καταναλωτή με αυτή του παραγωγού: Μιλάμε για χαοτική διαφορά, για ένα προϊόν που το βασικό μέρος της επεξεργασίας του έχει γίνει από τον παραγωγό και ελάχιστα πράγματα γίνονται στο επόμενο στάδιο. Το δεύτερο ζήτημα είναι γιατί τα μεσσηνιακά σύκα δεν πωλούνται επώνυμα και δεν διαφημίζονται όπως συμβαίνει με αυτά της Κύμης.
Οι απαντήσεις σε αυτά τα δύο ζητήματα αναδεικνύουν το συνολικό πρόβλημα αλλά και τις ευθύνες για το συγκεκριμένο προϊόν. Η διαφορά τιμής μεταξύ παραγωγού και καταναλωτή, και μάλιστα στην εσωτερική αγορά, δείχνει ότι εδώ έχουμε μια στρέβλωση. Το πρώτο λοιπόν ζήτημα που θα έπρεπε να τίθεται είναι το κλείσιμο της ψαλίδας προς όφελος του παραγωγού. Γιατί αυτό δεν συμβαίνει; Ποιος είναι ο λόγος που μιλάμε για όλα τα άλλα μα όχι γι’ αυτό; Από την άλλη, για ποιο λόγο η εμπορική ονομασία του σύκου Καλαμάτας δεν είναι διακριτή; Πρώτα λοιπόν διορθώνεις τα παραπάνω και μετά περνάς σε άλλα.
Οταν όμως έχεις μάθει στις επιδοτήσεις, ζητάς αναδιάρθρωση στην παραγωγή και όχι μέτρα για την εμπορία και την κατανάλωση. Καμία επιδότηση δεν θα χρειαζόταν αν ο αγρότης πωλούσε 5 ευρώ το κιλό τα σύκα του. Και ελιές θα έκοβαν για να βάλουν συκιές. Δεν το πράττουν όμως γιατί η αγορά στο συγκεκριμένο προϊόν δεν λειτουργεί ορθολογικά, αλλά με ξεπερασμένα σχήματα και λογικές. Αν δεν διορθωθούν οι στρεβλώσεις και δεν λειτουργήσει η αγορά ελεύθερα, καμία αναδιάρθρωση δεν πρόκειται να επιτύχει και κανένα εισόδημα παραγωγών δεν πρόκειται να ενισχυθεί.
