Το να απειλεί ο δήμαρχος μέσα στο Δημοτικό Συμβούλιο ότι όποιος ασχοληθεί με τα οικονομικά του και την οικογένειά του «θα του βγάλει το μάτι με πιρούνι και μάλιστα σκουριασμένο για να πάθει γάγγραινα…» ξεπερνά κάθε όριο.

Η αλήθεια είναι ότι έχουμε εκπαιδευτεί πλέον να θεωρούμε φυσιολογική κάθε υπερβολή, αποδεχόμαστε σχεδόν ως φυσιολογικές ακραίες λεκτικές -και όχι μόνο- συμπεριφορές. Αυτά που λέγονταν παλιότερα σε ένα χαμαιτυπείο λέγονται τώρα σε ένα δημοτικό συμβούλιο και κανένας δεν εντυπωσιάζεται ή ακόμα και αν εντυπωσιάζεται είναι μάλλον αυτός ο γραφικός και όχι αυτά που λέγονται! Δεν ξέρουμε πόσο πιο χαμηλά μπορεί να πέσει το επίπεδο του διαλόγου στα δημοτικά συμβούλια, για να αρχίζουν να αντιλαμβάνονται όλοι  ότι αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί. Δεν γίνεται να διεξάγονται συνεδριάσεις σε δημοτικά συμβούλια μέσα σε κλίμα οχλαγωγίας, όπου ο καθένας πετάγεται και λέει ό,τι του κατεβάζει το κεφάλι.

Τα βουλευόμενα σώματα δεν μπορεί να λειτουργούν μέσα σε κλίμα τρομοκρατίας και λεκτικής βίας. Για να λαμβάνονται αποφάσεις σε ένα όργανο πρέπει αυτό να μπορεί να συζητάει ήρεμα, ελεύθερα και δημοκρατικά. Δεν μπορεί ο δήμαρχος να απειλεί τους πολιτικούς του αντιπάλους και οι πολιτικοί αντίπαλοι να απειλούν το δήμαρχο, δεν μπορεί ο κάθε δημοτικός σύμβουλος να λέει το μακρύ του και το κοντό του και να πετάγεται όποτε νομίζει ότι κάτι έχει να πει. Οι συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί στα δημοτικά συμβούλια επιβάλλουν τη θέσπιση νέων κανονισμών λειτουργίας. Χρειάζονται κανόνες, προκειμένου οι συνεδριάσεις να μην κρατούν δυο-τρεις μέρες και βεβαίως να γίνεται γόνιμος διάλογος στα πλαίσια που ορίζει η αστική δημοκρατία. Αν δεν αλλάξει κάτι σε κάποια δημοτικά συμβούλια θα γίνουμε σύντομα πανελλήνιο θέαμα με μαλλιοτραβήγματα και κλοτσομπουνίδια. Είναι καιρός ο καθένας να κατανοήσει τον θεσμικό του ρόλο και να προσαρμοστεί στο κοστούμι που φορά.

panagopg@gmail.com