Στη χώρα μας κατά το τυχοδιωκτικό δημοψήφισμα του 2015, όσοι δημοσιογράφοι και ελληνικά μέσα ενημέρωσης αντιστάθηκαν στη λαίλαπα του λαϊκισμού, υποστηρίζοντας ότι το «όχι» είναι μία απάτη, κλήθηκαν να δώσουν εξηγήσεις! Το καταπληκτικό είναι ότι συνεχίζουν να κουνούν το δάχτυλο όλοι αυτοί που αποδείχτηκε από τα γεγονότα ότι κορόιδευαν τον κόσμο. Το χειρότερο; Αυτοί που έλεγαν την αλήθεια και δεν έσκυψαν το κεφάλι στον κάθε ψεκασμένο -ο οποίος στη συγκεκριμένη φάση είχε μάλιστα και την εξουσία- θεωρείται ακόμα ύποπτος «συστημικός». Έχουμε φτάσει έτσι στο σημείο ο ψεκασμός και η κάθε σαχλαμάρα να ξεπλένονται ως «αντισυστημικές» απόψεις, ενώ η σοβαρότητα, το επιχείρημα, η αλήθεια και η σωφροσύνη να θεωρούνται ύποπτα και κατακριτέα ως «συστημικά»!
Πολλοί υποστηρίζουν ότι, αν στην Ελλάδα είχαμε αναμέτρηση μεταξύ Τραμπ και Μπάιντεν, το αποτέλεσμα θα ήταν συντριπτικό υπέρ του Τραμπ. Σε ένα διπολικό σύστημα, υπέρ του Τραμπ θα έσπευδαν όλες οι «αντισυστημικές» δυνάμεις, οι οποίες θα έστηναν... ανάχωμα απέναντι στον «γέροντα» του συστήματος. Αρκεί να δει κανείς αναρτήσεις στα σόσιαλ μίντια υπέρ του Τραμπ, για να κατανοήσει πώς θα είχε δομηθεί ο μεγάλος συνασπισμός. Αρνητές του κορονοϊού, υποστηρικτές των θεωριών συνωμοσίας, αντιστασιακοί κατά της παγκοσμιοποίησης και της νέας τάξης πραγμάτων... θα δημιουργούσαν ένα ισχυρότατο μπλοκ δυνάμεων. Άλλοι φορώντας χλαμύδες και περικεφαλαίες κι άλλοι έχοντας πάρει τα άρματα κατά του καπιταλισμού, θα πορεύονταν μαζί στον αγώνα κατά των συστημικών δυνάμεων.
Δεν χρειάζεται λοιπόν να απορούμε για το πώς οι μισοί Αμερικανοί ψήφισαν τον Τραμπ. Το ίδιο θα συνέβαινε και εδώ. Δεν φταίνε δηλαδή τα «Αμερικανάκια»: Το ίδιο κάναμε κι εμείς, και μάλιστα με ποσοστό πάνω από 60%! Θέλουμε να ξεχνάμε τις αυταπάτες μας και να συνεχίσουμε να στρουθοκαμηλίζουμε, αλλά δυστυχώς, δεν είμαστε καλύτεροι. Το χειρότερο είναι ότι δεν θέλουμε να μαθαίνουμε από τα λάθη μας. Είμαστε έτσι έτοιμοι στην πρώτη δυσκολία να ακολουθήσουμε με κλειστά μάτια και αυτιά τη νέα θεωρία ανοησίας.
